Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

5. Работодавачот потребата од работници ја обезбедува преку: 1) огласување на јавен оглас во дневниот печат на товар на работодавачот; 2) објавување во службата надлежна за посредување при вработување, без наплата, во согласност со закон; 3) посредување на службата надлежна за посредување при вработување 68 преку упатување на лица за вработување од евиденцијата на невработените лица и 4) агенција за посредување при вработување со наплата од работодавачот, во согласност со закон.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во јавна установа, јавно претпријатие и друго правно лице што врши дејност на јавна служба, орган на државната управа и орган на единицата на локалната самоуправа – потреба од работник се обезбедува со објавување на јавен оглас во најмалку два дневни весника од кои најмалку во по еден од весниците што се издаваат на македонски јазик и во весниците што се издаваат на јазикот што го зборуваат најмалку 20% од граѓаните кои зборуваат службен јазик различен од македонскиот јазик (чл. 22, ст.1 и 3 од ЗРО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

МDА е супстанца што се содржи во таканаречените „снежни топки“ што беа најбарани пред неколку години, и вообичаената нејзина доза е 20-50 милиграми.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Краста: Само храбро, се работи за мала раничка.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Тики: Да, Еди, но откако читав во весник за оној случај во Аризона!...

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Бирото за советување даде оглас во весник барајќи од производителот да им се јави.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Пак се залула комитското оро... Кога комитите се наиграа, се изморија, седнаа да си починат под дебелата сенка.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Кога ќе пишеш во весникот, успехот препиши и го на онаа сила: „Тајната револуционерна организација“.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Подоцна видов дека она што беше објавено во весникот по содржина соодветствуваше на листовите пишувани на рака, само што во дописот работите беа кажувани накрупно, без поединостите што ги имаше во подврзаните листови.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Беше 120 Margina #15-16 [1995] | okno.mk многу забавно да им дозволувам на другите да одговараат наместо мене; така во весниците понекогаш читав интервјуа со мене кои никогаш не сум ги дал, а сето тоа беше правено преку телефон.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Пред крајот на 66. имаше толку повици што едноставно престанав лично да одговарам на нив.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Тогаш го прочита за него важното име на градот Битола во весниците, зашто прочита дека во одмазда за злосторот, локалното население запалило голем број дуќани во градот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

За првпат ѝ се виде и остарен. „Татко, се вратив“, му вели спокојно Нина. Моше се подзавртува за да го констатира нејзиното доаѓање, се поднасмевнува, и со весникот в раце, не ѝ одговара директно: „Читам во весников и не ми се верува.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Задлабочен во весникот не ѝ ги чу чекорите.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Кога Бенвениста ја праша дали тоа значи дека Рафаил е во Нови Сад, мадам Мими студено ја погледна и ѝ ја кажа цената што изнесуваше цела кројачка дневница на вредниот Јехуда Давидовиќ.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Одеше по жени да дознае нешто повеќе за него, отиде кај турска бајачка дојдена од херцег-Босна, а еден ден скришум ја посети Мадам Мими, еден медиум чии огласи за натприродни моќи, претскажувања, симнување магии, лек против уроци и наоѓање исчезнати, повеќепати читаше во весниците, додека во нив ги замотуваше завршените алишта.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Прво во весникот излезе голема статија во која Лари го печеа на ражен, а веќе следната недела тој го купи весникот и на насловната страница одеше едно големо извинување до Лари.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Грот: Што мислиш за состојбата на стриповите во весниците? !

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Јас и самиот работам на моите стрипови, но постои и одредена граница на моето бдеење.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Овие фотографии беа репродуцирани како илустрации за реклама во весникот, фалејќи го измислениот лик „Редуко“ и гледачите многу добро можеа да ја видат оваа реклама како и мене лично кога Вилијем Бендикс ќе го рашири стариот весник кој го закачивме на бродот. Таа улога беше голем успех.“

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Грот: Дали се согласуваш со мислењето дека контекстот на стрипот во весниците е многу поконзервативен од телевизискиот? !

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Рекламата во весникот тоа слабеење му го припишала на измисленото средство Re- duco, а резултатот бил дека стотици дебели луѓе му пишале на Хичкок и му барале податоци за тоа чудесно средство.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Работев со Бен Хехт кој често ги консултираше славните психоаналитичари.” •Каква беше смислата на отворањето на вратата при првата прегратка на главните јунаци? •Хичкок: „Го замолив Бен да пронајде симбол во психијатријата што означува раѓање на љубов помеѓу мажот и жената, и тој ја пронајде вратата.” •Зошто за делот со сонот му се обративте на Салвадор Дали? •Хичкок:„Кога дојдовме до сцената со сонот, сакав потполно да прекинам со традицијата на филмските соништа кои обично беа магловити и нејасни, со екран што трепери итн.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Луѓе како Берк Бретид и Гари Трудо.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Беше навистина забавно и на крајот завршив во весникот.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Беше тоа ужасна работа, но траеше само неколку месеци.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Грот: За што пишуваше во весникот? !

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

А токму Бароуз е оној што, заедно со својот партнер Brion Gysin, ја изуми „cut up” методата на ракување со зборови, отсекувајќи параграфи од различни текстови - написи во весници, романи, прирачници за употреба, порнографски сцени - и лепејќи ги потоа заедно по случаен редослед.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

„Малкумина можат тоа да го сфатат гледајќи ја на фотографија во весник”. подготвила: Ангелина Костова Маргина 34 141 142 okno.mk

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Се донесе закон за забрана на печење ракија и вино, праење ајвар, пружање алишта по тераси, а ќебапите во весниците беа сатанизирани и претставени како главна причина за тумор.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Во весникот Вечер на насловна страница излезе текст со наслов „Македонија увезувала сперма по цена од 1000 евра” па оваа тема ми даде за повод да дадам една идеја која оди во спротивност со онаа на државата да ја увезува таа течност која живот значи.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Во досегашната историска литература: монографии, зборници на документи, архивски публикации, мемоарска литература и во разни прилози во весници и списанија, објавени во Македонија можат да се најдат скудни податоци за ова прашање и тоа пред сѐ врз база на постојната литература и скудната архивска документација.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

И зборувавме: Но, Криси, тој е така грд.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Имаше само мртви слики и известувања во весниците.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Таа дала оглас во весник - потребен чистач - и се појавил Мик.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

“Го запознавме додека работеше како куќна помошничка кај Криси Шримптон”, ми кажа Ники.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Првиот позначаен расказ, „Бојана“, напишан 1935 год., Иван Точко го објавил на бугарски јазик во 1942 во весникот „Литературен глас“ во Софија, во време на својот престој таму.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Во истиот весник го објавил и расказот „Не палете свеќа“, во 1943 год.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Одговараше на прашањата од читателите во весниците, даваше интервјуа, оставаше да го фотографираат во природни и во катедарски пози, стана познато име во пошироката а не само во стручната јавност, па му подаваа стол на која маса и да посакаше да приседне.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Поттикнат од неговото читање, јас храбро пишував на теми за кои претпоставував дека ќе го задржат неговото внимание, заборавајќи ги целосно моите редовни читатели во весникот, како и претпоставените уредници.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Ја почитуваше мојата ангажираност во весникот.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Неговите цртежи започнуваат да се појавуваат во весниците.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Со право, ако навистина мислат да направат така.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Во некое списание, наменето за ловџии, или во весник било, пишувало дека порано, пред што младинските работни бригади ги исушиле мртвиците и блатата, во Пелагонија, во Ларинско, Битолско и Прилепско Поле, а тоа значи и во Потковицата, живееле над 400 видови птици, но дека сега биле сосема изретчени па се предлагало, или сами властите предложиле, да се направи некако да се обноват мртвиците и блатата за да се вратат птиците.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Да се објасниме. Нашите читатели веќе знаат дека Цариградските друштва „Братство“ и „Македонска дружина“ во весникот „Право“ објавија отворено писмо до г. Мариновиќа (Јован Мариновиќ, српски министер на просвета) во кое ги осудуваат дејствијата на односното српско министерство и се жалат од српските пропагандисти кои сеат раздор меѓу српскиот и бугарскиот народ и наместо браќа и сојузници создаваат противници и непријатели.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Од 1925 до 1927 бил новинар во весникот Daily News од Чикаго.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Не се вратам ли, напечати ја мојата слика во весник. Веднаш ќе ме најдат.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

Тоа беше мала изложба и јас задоволно се завртев.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

Им понудил да работат кај него како добро платени проститутки; тие одбиле; тој се заканил дека ќе ги убие, и две ноќи ги држел заклучени во неговата куќа; дошла полиција и ги ослободила, но пукнал срамот, нивните имиња и фотографии се нашле во весниците и тие веќе не се вратиле во родниот град; дури, и ден-денес не знаат дали мајка им е уште жива.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Се разбира, во нашево постмодерно општество, машките спортски ѕвезди можат да си негуваат нападен имиџ што го китат со секакви изведбени керефеки.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Таа склоност, која можеби започнала со боксерот Мухамед Али, веќе станала во масовните медиуми очекувано или барем истрпливо обележје на спортскиот свет, исто како што сега е обележје на стрејт-мажественоста.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Го гледаме тоа во танцовните керефеки што фудбалерите си ги изведуваат крај линиите, го гледаме тоа во накитот, во тетоважите и во фризурите на професионалните кошаркари како Денис Родман (иако Родман тврдеше дека никогаш „не се вкопил во калапот на маж од НБА“).290 А со тоа ни оддалеку не сме ја ни начнале метеорската кариера на Дејвид Бекам, кој му се посветил на изгледот барем исто колку што му се посветил на дејството.291 Професионалните спортови сѐ повеќе заличуваат на театар, на огромна и бескрајна мелодрама што постојано се одигрува на кабелските канали како И-ес-пи-ен и на спортските страници во весниците и во списанијата.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

По три години, кога предметот пак ми се најде во весници, во двата законодавни дома на Мичиген имаше предлог-закон за уставни измени со кои на законодавецот ќе му се даде право на вето за предметите што се нудат на државните универзитети во Мичиген.32

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Затоа, бидејќи, ете, тоа прашање се постави на почетокот на нашиот разговор, статиите во весниците и разговорите на радио разбирливо дека се корисни за германско-француската размена, меѓутоа на универзитетите мора многу внимателно да се работи врз самите текстови.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Можеме да започнеме со насловите во весниците, со жалопојските во уводниците и во контакт- емисиите: дека нашиот едукативен систем се распаѓа; дека нашите студенти се сѐ помалку способни да ги читаат и разбираат зададените текстови; дека tag-line комуникациите, од некои наречени “bite speak”, ги уништи последните остатоци од дискурс во нашиот јавен и политички живот и од инстант- докторите и медиумските консултанти направи наши нови шамани; дека додека комуникациската империја се бореше за глобална хегемонија, издаваштвото падна под власта на „нултото салдо“, и дека ерата на „моќни трендови“ е пред нас; дека фондовите за уметност се кратат на сите страни, додека самата уметност изгледа преживува длабока криза на безначајност - и така натаму.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Како одблесок се нижат деновите и ние се враќаме со мислите на боиштата, во туѓината, се враќаме во тоа наше постоење таму и тука, во нашето вчера и денес и не поткачува прашањето – а утре чија слика ќе се појави во весниците и чие име ќе го слушнеш во телефонската слушалка?...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Љубопитните и заинтересираните ги упатувам на фељтонот од Ванчо Андонов, објавен во „Нова Македонија“ (1973), како и на написите во врска со натамошната судбина на веќе возрасната девојка, објавувани во истиот весник, како и во весникот „Вечер“.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Сега читам во весниците дека таму ќе се прави музеј.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Кога ќе пишеш во весникот за извршеното, немој тоа да и го препишуваш на чета, туку воопшто на онаа сила што се наоѓа низ целата земја под името Тајна револуционерна организација93.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Имињата на нејзините деца што ги прочитала во весникот и кои останале сираци длабоко ѝ се врежале во срцето.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Срцето ѝ се стегнало кога за трагичната вест, за смртта на таа своја другарка прочитала и во весник.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Размислувала да напише во весник дека ги бара каде се децата на таа жена, нејзината соученичка која што загинала, но тоа и било незгодно.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Слушајте ги обичните луѓе во пиљара, кога во весник ќе прочитаат дека некој некого убил: ќе тропнат пар глупости и готово, нема натаму.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Филмот и Црниот бран сакаа да ја прикријат таа немоќ на арго-то, но тоа тогаш станува индустрија, како кај Трињол. (Arts, 1957 г.) okno.mk | Margina #32-33 [1996] МАРГИНА елементи на самосвест 8

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

М. К. Цепенков во продолженија (во весник) ја објавуваше својата драма “Црне Војвода”, додека пред тоа како одделно издание беше печатена драмата “Прилепски светци” од А.Страшимиров.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Во весникот кој објави за нелегалниот престој на Вендерс во САД за време на снимањето на „Париз-Тексас“, го пишува и ова: „Вендерс пред своите обожуватели призна дека нелегално го снимил филмот!“

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Така некако, во интервјуто во весникот „Политика“ се изјасни авторот на „Маратонците го трчаат почесниот круг“, „Кој тоа таму пее“, „Радован Трети“, „Свети Ѓорѓи ја убива ламјата“, српскиот драматург, Душко Коваќевиќ.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Умре човекот во чии писателски талент не верувал ниту татко му (банкарски чиновник), иако ги собирал сите позитивни критики што излегувале во весниците за неговите творби.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Обично прво постои слика која потоа генерира текст преку академските анализи или освртите во весниците.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Но луѓето сепак почнаа да го учат и да си го тренираат јазикот, додека да го навикнат на вистината.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Како второ, го однесов во весникот “Јужен крај”.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Како прво, јас напишав расказ.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

И така настапуваат говорници, во весниците пишуваат дека како резултат на определени негативни тенденции, во текот на минативе дваесет години нашиот крал не бил претерано добро облечен.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Не попусто знаеше тој по цели ноќи да ги раскажува оние романи, што беше ги читал одамна, пред војната, во весниците, во кои секој секого го убива, или пак само некој некаде е убиен, а после сѐ друго се врти околу тоа, сѐ додека не се разврзе на крајот.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Неговата слика сè почесто излегуваше во весниците.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Тој ги испрати двајцата, но остана сам, ако не се сметаат семејствата на неговите братчиња и сестрички, кои го најдоа патот по различни држави во светот. 20 години го слушавте неговиот глас на Македонското радио, во една смешна емисија за иселениците Македонци во светот, а беше уредник и во весникот „Македонски иселеник“. Мојот брат!

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Не бев прав. Утредента некој читал во весниците дека прегазениот црнец не бил пијан. Не бил пијан ни шоферот.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Во секој од овие три случаи ќе мораш да објаснуваш од каде ти е.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Превод од српски: Лидија Николова

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Кога го отворив „Гласот на јавноста“ што на масата го остави Аристин, прочитав во весникот дека истиот тој ден, во раните утрински часови, сум умрел. *

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Меѓутоа, една вечер, снеможена до потиштеност, Марија со тивок глас ја праша жената од соседниот кревет: – Каде сме?

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Не послушала. Судејќи по извештаите во весниците, откинати ѝ се обетките, одземен ѝ е прстенот од раката и еден прстен од ногата, сè насилно и набрзина.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Потоа се утеши со цигари завиткани во весник, што некои од болните ги изработуваа од догорчиња собрани од ѓубрето, зашто нејзината опсесија со пушењето стана толку силна како и првичната опсесија со телефонирањето.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Пред некој ден прочитав во весник за едно научно истражување.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Воспитувачот, предобриот Трифун Трифуноски, поет, одговорен раководител на Фискултурната и литературната дружина, со две околиски првенства на крострчање (пролетниот и есенскиот крос) - со еден забележлив републички настап, тринаесетти, изваден во весник, награден со диплома и тие нешта што одат со тоа, - на највозвишен, стоотстотен уметнички начин ни соопшти за денот на аудицијата.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Таа е знак на дистинкција. (Eco 1994: 117-118)4 Затоа „културните” рубрики во весниците и списанијата се одвоени од рубриките што се однесуваат на политиката, општеството, или стопанството.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Но јас не разбирам зошто морал да се служи со псевдоним во меѓународната полемика во весникот l`Europen? Прашањето Ви е на место, мој Камилски.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Аполинер затоа може најдобро да ги разбере поривите на младиот Коница, а Коница неговите, објавени во весникот l` European. За што поточно се залагаше Аполинер? праша Камилски замислено.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Уште пред да може да им се најде некакво поголемо значење на нејзините врели и недоречени написи (секако под псевдоним) во весниците Дрошак и Про Армениа, некако во времето ерменско- македонскиот митинг во Париз, во 1904, или порано, Рубина Фаин сѐ почесто сонува црвени пожари и виорења на пламени знамиња над кои, сличен на легендарниот громовник стои таткото на ерменското револуционерно движење, Кристапор Микелјан, жолт, расторбешен, куц и брадест, сличен и на праматар и на изгладнет филозоф, човек во чии очи можела да се прочита болката на сите испозаклани Ерменци од преострите сабји благословени од самиот султан, од неговите суви усни без насмевка и затворени во венец на побелена брада, света и злокобна како за него.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

„Во весниците читаме секакви приказни.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Го завиткале во чаршаф со спуштени раце на стомакот и го однеле со комбе во Одделението за судска медицина.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Така пишуваше во весниците.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Но чудно беше тоа што иако Голдштајн беше омразен и презиран од сите, иако секој ден и тоа по илјадапати на ден, на платформите, на телекранот, во весниците, во книгите, неговите теории беа побивани, уништувани, исмејувани, изложувани на погледот на јавноста како бедна бесмислица - наспроти сето тоа, неговото влијание изгледаше како никогаш да не се намалува.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ема, која често ми се јавува и чиј глас многу ме куражи, ми кажува дека во весникот Време пишувало оти по смртта на Борко, планираната прослава по повод петгодишнината од изградбата на браната Долнец, немало да се одржи.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

За ова не се пишуваше во весниците. Тие не брзаа да ги кажуваат работите без да бидат сигурни дека треба да ги кажат.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Таа фотографија е објавена и во весникот Време од 27 април 196. година.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Смалувањето на поворката не се спомнува во весниците. Но јас знам дека беше така.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Му го дала пиштолот, пишуваше во весниците, и рекла: “Јас сум дете на цвеќето.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Тој на сите им помогна да се средат, раскажувајќи еден шеговит настан што неодамна го прочитал во весник.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Понекогаш нервниот напад му иде и кога ќе чуе некој да расправа за војната или да види во весниците слика од борбите: тогаш испушта гласови слични на митралеско пукање, кркори и трча со испружени раце како да држи митралез и вика: ”Јуриш! Напред!” и фрла пена од устата...

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Работел како новинар во весникот „Нова Македонија“, а потоа во Радио - Телевизија Скопје како уредник на Филмската редакција.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Ве има на улици, на телевизија, во весници, на приредби, се криете по куќи, хотели, резиденции…

„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)

Коста веќе четири месеци му е доделен на овој човек кој за фронтот знае онолку колку што чита во весниците и колку што му раскажуваат оние што се враќаат оттаму.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Дури и во весник напишаа твоите дека било така, лично прочитав.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Ама како да поверувам кога знам како се случи.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Билбордите не се пасивни елементи во урбаниот пејзаж; тие активно го мамат окото и имаат тенденција да доминираат со визуелното поле.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

За разлика од рекламите во весниците, телевизијата или на радио, каде што секогаш може да ја прескокнете страницата или да го смените каналот, луѓето во текот на нивниот секојдневен живот не можат да избегнат да гледаат билборд реклами поради нивната импозантна големина и поставеност.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

— Излезе, вели, по цел ден му е главата во весниците.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Прифатив конкретна задача: да следам сè што се објавува во весникот „Нова Македонија“.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

„А јас во весникот прочитав интересен текст - Деца екологисти, чист училишен двор - за ОУ „Димче Габерот“ во Демир Капија“ со текстот в рака стана Ивана.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Посебно внимание кај членовите на мисиите предизвикале сите активности кои на кој било начин значеле загрозување на интегритетот на Грција од страна на Македонија, како на пример формирањето на Првата македонска ударна бригада на Македонците во рамките на Грција на 3 декември 1944 година во Битола.