во (предл.) - логор (имн.)

И вие да сте на мое место - така ќе постапевте: не можам мајка ми да ја оставам сама да ја носат в логор.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Можеби не се знае каде, но јас и мајка ми веќе насетуваме; некаде в логор.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Убав, млад, рус како неа, јак и снажен како 'рслан, неженет, како си мислеше таа и како ѝ се кажа Толе; работник — минер. А уште кога се слушна во логорот дека го турнал Ѓузепа во тунелот и му ја зел мартинката на Аќифа, Толе порасна во очите на сите работници и работнички, а најмногу во очите на Проќа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Адолфина, паулина, марие и роза - сал една би била вишок во драмата на чехов а сите се отпишани од тефтерот на брат им зигмунд фројд отла и кажува на адолфина дека ги довеле во логорот во терезин и дека е најдобро тука да останат што подолго отла и кажува на адолфина дека храната е еднолична, катаден супа од леќа а попатно и спомнува дека има брат по име франц кафка адолфина веќе почна во себе да го портретира кафка мачејќи се во шеширот да му ја смести ергенската несреќа - во бараката на трудниците несреќата има друго име во предвечерјето на смртта и без месечина јасно се гледа дека црното млеко не е поетска измислица под црно сонце во црна темница четирите сестри на зигмунд фројд спокојно го чекаат црниот воз кон невратот рано в зори и не го забележаа брат им зигмунд како нервозно се тртка лево-десно на перонот пред да си ја испрска совеста во ѓолчето од сестрински солзи.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Една од првите реченици на Мусолини во италијанскиот парламент беше: „Ова глуво и мрачно место можев да го претворам во логор за моите манипули“ - „манипули“ се единиците од коишто се состоела традиционалната римска легија.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Фоте ја погледна со прекор, подготвен да ѝ одговори штом ќе насети дека алудира на него и на неговата некогашна улога во логорот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Се наоѓаше пред ново искушение, не помало од она кога, во времето на фашизмот, ги бранеше невините, а можеше, во секој миг, без да биде суден, да биде интерниран в логор, заедно со своето семејство.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Заедно со нашите Исмет и Марјета (подоцна Исмет ни кажа дека е полковник во пензија и дека воена академија завршил во Киев, дека по караницата меѓу Никита Хрушчов и Енвер Хоџа, бил отстранет од војската и пет години проживеал во логор), ја напуштаме улицата Ананстас Дурсаку и низ преминот што води кон центарот, врвиме по тесни сокачиња, мал остаток од стариот град.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Не се обидував да видам во моите мисли како лежи едвај подвижен, не сакав да слушнам како последните капки сила го принудуваат да вдишува и издишува, не сакав да знам ни што му врвело низ мислите во тие мигови – дали го мачела помислата на сестрите кои постојано се јавувале во неговиот дом и молеле да се најде начин да ја напуштат Виена, дали имал грижа на совеста од претпоставувањето дека во логорите на смртта ќе ги приберат и нив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се зборуваше дека противниците на идеалите на кои требаше да биде изградена новата Германија, ги носат во логори, и ги принудуваат на тешка физичка работа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Знаевме, и чекавме да дојде ред на нас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не се обидував да ги замислам последните мигови од неговиот живот, доволно ми беше што дознав дека е мртов, дека е смирен, без телесна болка, без душевна јанѕа, затоа што сигурно на оној свет душата се ослободува од сите тегобности и самообвинувања.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Велеа дека ги носат на присилна работа, ама ние знаевме дека ги носат во логори на смртта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ситуацијата отсекогаш остануваше комплексна. Вистински Гордиев јазол!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Палестинскиот народ во овие услови ќе се соочи со два големи егзодуса (во 1948-та и 1967-та), кога не само што ќе биде истеран од својата земја, распрскан на четирите страни на светот, главно во логори за бегалци во мизерни услови за живеење, зависни од репресивните арапски режими кои го инструментализираа палестинското прашање за свои цели, но, исто така, и пред упорното одбивање да се признае историската неправда што му беше нанесена на овој народ.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се случи канџите на Хитлеровиот фашизам да ги однесат неповратно невините жителите на скопското Еврејско Маало во логорот на смртта во Треблинка.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Пределот крај реката, под тврдината Кале го насели засекогаш меморијата на смртната тишина, градот се осиромаши засекогаш за срцевината на неговиот живот...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Шибан со трња и гранки на ноќта, со обеспокоено срце од вино, белецот со опаш на виножитен лак се нашол во логорот на Турците помеѓу огнови и шатори, сам и долговрат, наеднаш и самиот изненаден од живите сенки на војниците и сепак - горд божји гласник.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Набрзина од својата глава ја избрка мислата дека тоа не значи дека Дарко не е посинет на некој друг дел од телото и дека тоа воопшто не му е никаква гаранција дека не го малтретираат во логорот.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Александар уште се смрзнуваше на споменот на посетата на Дарко во логорот.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Токму затоа што тој е еден од највлијателните луѓе, морал сопствената жена да ја испрати во логор.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Ми рече дека тоа го направил само за мене, а ако немал деца можеби ќе заминел в логор без око да му трепне.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Што ли имаше преживеано во логорот, веројатно на човека му беше страв и да помисли.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Повеќето завршија во логори слични на оној како "Нов човек".
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Годините и конструкцијата одговараа, а беше сосем можно дека по дваесет години поминати во логор за принудна работа луѓето да претрпат извесни промени.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа не беше незаконско ( ништо не беше незаконско, затоа што не постоеја никакви закони ), но ако биде откриен, беше сосем сигурно дека ќе биде казнет со смрт, или барем со дваесет и пет години во логор за принудна работа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сите задолженија што претпоставуваат и одредена доверба им се доверуваат само на обичните криминалци, особено на гангстерите и на убијците, кои претставуваат еден вид аристократија во логорите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Што се однесува до сестра му, таа можеби била сместена, како и самиот Винстон, во некоја од колониите за бездомни деца ( ги викаа Поправни центри ), кои се беа намножиле како резултат на граѓанската војна; или можеби била испратена во логорот за принудна работа заедно со мајка му, или пак на некое место за да умре.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во логорите е „ ОК“, дозна тој, ако имаш добри врски и ако ги знаеш финтите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да бидеш фатен со проститутка можеше да значи пет години во логор за принудна работа: не повеќе, доколку немаш сторено и други престапи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ниту пак се знаеше што се случува потоа со нив, со исклучок на малубројните кои беа обесувани како воени злосторници: другите едноставно исчезнуваа, веројатно во логорите за принудна работа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дознавме дека синот ни умрел во логорот Дахау. Владиката онеме.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Тие оттаму даваат пари. Потплатуваат... За да бидам тука... Затворена... Јас сум во логор... Ти гледаш!...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Сакаа или со нив или во логор на Порто Романо. Во времето на „твојот” гроф Чано.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Чекоревме крај Езерото, потем крај реката Дрим, во градот Струга, како среќно, спасено семејство, а можеше лесно да се случи, доколку не се преземеше ризикот на историското бегство, во овој ист светнат ден, да чекоревме како несреќно семејство, упатено во логор.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Не му стана лесно, но му олесни кога го префрлија во логорот за бегалци каде што остана цели шест месеци.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Еден ден во логорот влегоа два камиона.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Но секој ден се јавуваа непријатности во логорот: уште од рани зори извидниците од соседниот „Логор на дебелите!“: домаќинот, готвачот, благајникот и другите задолжени за снабдување во логорот, дотрчуваа лути и бесни, викајќи дека Џеки им откраднал месо, салама, кашкавал, путер...
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Секој сака да го има во логорот, да го гали по главата и вратот, а му пика коска в уста, да му фрла дрвце низ шумата надевајќи се дека ќе скорне зајак.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Нѐ водат во логорот, а околу нас сето војници и полицајци.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Уште една победа, велам. — Што? — Кажувај, каде е? — Во Сук7, во логорот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сѐ си мислам дека, кога тргнав, таа беше уште во логорот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Завлегуваме длабоко во логорот, а од сите страни излегуваат мажи, ги подаваат главите и поидуваат по нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ова е жена на Марио, вели Никифор, еден италијански лекар во логоров.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во февруари 1941 година околу пет илјади Македонци се повлечени од фронтот и испратени во логори.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ними и во логоров не смее никој да им се замери. Веднаш влечат карта.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
АНДРЕЈА: Ќе одиме во логор. Ацо е со мене. Те поздравува, вели да не му се лутиш.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Едниот брат ми е во логор, другиот лежи мртов на педесет метри одовде.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)