во (предл.) - лутина (имн.)

Ти сега на судот ќе кажеш дека тој те нападна прв со јатаганот и ти за да се одбраниш мораше, во стравот од смртта и во лутината, да го удриш.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Потоа замавна во лутина го плесна по лице Нисе... Потече солза. Мачна солза.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
„Прости ми, Господе, за лошава мисла моја, спаси ме од омразата кон братот мој и дај ми сила да го љубам и во несовршенството негово“, си промрморе пред да се фати повторно за перото, за да напише нешто што тогаш во Антиохија, во лутината своја, ниту тој ниту Петар не го знаеја.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Лесен, за да можам да го затресувам кога ќе се запраши од погрешни зборови искажани во лутина, што тежат, а немаат тежина.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Во 327 г.пне. го убива историчарот Калистен, внук на Аристотел како учесник во завера против него, а во лутина го убива Клит, својот пријател од детството.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Тежок ми е, ама во лутината и вреќа сол ќе изедам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На судот ја ислушаа фирмата, нѐ ислушаа сите работници што работевме на зградата, и почна расправијата: едно судење, две, три; едни тврдеа едно, други друго; главниот сведок што бил во близината на Ѓеро, на последното судење ја сврте работата изјави дека Ѓеро бил крив; скокна Анастас во судницата, свика: нема човештина, нема совест, за пара и душите си ги продаваме и во лутината му удри шлаканица на главниот сведок; настана расправија и Анастас го осудија на три месеци затвор; издржа еден месец и го пуштија бидејќи плати глоба.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
(Стануваше збор за една жена од Моенци која препознала во насмевката на мајка ми, во одот нејзин, и не се сеќавам ушто во што, вистинска слика и прилика на исчезнатиот братучед: „Ти негова ќерка треба да си, ништо помалку“, така ѝ рекла на мајка ми, и веднаш, како подисплашена, посакала да се оддалечи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А низ мислите ми прелета оној нерасветлен случај од Моенци што мајка ми еднаш повеќе во лутина некако мигум го спомна а потоа повеќе време поарчи за да го забошоти она што го рекла.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во лутина и бес, зашеметен и навреден, Зоки небаре добива крила и се стрчува кон него.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Порано ти пишав дека ќе го напуштам логорувањето заради Ранч кој многу ме навредува, но тоа ти го напишав така, во лутина.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
- Не биди саркастична. - Не го реков ова во лутина, ниту пак случајно.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Во лутината најмногу се грешава. Така и овој.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дејан немаше жал за ништо. Во лутината и татка си не си го познаваше.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)