Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Јас не бев за во пеколот, си велам веќе целиот во паника.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

- Како горе на земјата! – велам преплашен дека сум дошол во пеколот.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Мартин одеднаш замислува дека се спушта во пеколот. Tra la perduta gente, се разбира!

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Прашината споро лебди во пеколот на пладнето, К* мисли, се испотив, чувствува со целото тело, потта му се испарува од кожата, тоа некако го лади, К* мисли, треба да ја сменам маичката, се обидува да мисли К*, што тоа сакав, погледот на К* залутува кон кучето во длабочината на улицата.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Гронинг: Мислам дека јас навистина имав среќа.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Грот: Дали правите креативна разлика помеѓу „Живот во пеколот” и „Симпсонови”? !

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Всушност дури и „Живот во пеколот” е групна работа.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Грот: Дали во „Живот во пеколот” некогаш си се почувствувал исфрустриран поради оваа ограниченост? 122 Margina #22 [1995] | okno.mk !

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Гронинг: Последните неколку епизоди од „Живот во пеколот” се посветени на Војната во заливот, но во право си.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

А. и за очајанието на модерната егзистенција, „Живот во пеколот” (Life in Hell), за првпат беше издаден во L.A. Read- er во 1980.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Грот: Како познат обесветувач на стрипот, дали сѐ уште ги следиш најновите збиднувања на ова поле?

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Обожавател сум на Марк 128 Margina #22 [1995] | okno.mk Њугарден кој направи пакосна пародија на „Живот во пеколот” во неговиот неделен стрип.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Грот: Дали свесно пишуваш за одредена возраст? !

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Неговата уметност е навистина голема.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Произволно одбрав еден квадрат и го почнав стрипот „Живот во пеколот”.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Во исто време Линда Бари ги организираше своите работи.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Гронинг: Никогаш немав трпение да поминам многу време на една идеја.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Грот: Една од работите што ги забележав во „Живот во пеколот” е дека политиката на стрипот е насочена кон, како што јас го нарекувам приватен простор: лични односи, работно место, училиште.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Дали се уште те интересира овојмедиј? !

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Како што знае да нѐ насмее и пософистицираната, така знае да нѐ насмее и најгадната шега.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Гронинг: Јас го носам товарот на успехот и одговорноста за „Живот во пеколот”, додека за „Симпсонови”, јас го добивам сето признание и ништо од одговорноста. (се смее) Не, „Симпсонови” се резултат на групна работа и за „Симпсонови” можам да зборувам само со ентузијазам.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Но тогаш себе си се самоубиваше прво а тој остануваше. (Како што Евридика сама си се вратила во пеколот за да не дочека Орфеј секако да се сврти, за да му олесни.) Љубовта беше скоро мртва.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Не залуд Исус слегуваше во Пеколот, во црвеното, за низ борба да го ослободи патот, слободен за сите”.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Тој ден ми се виде грдо-бигорен а ноќта тешка и темна небиднина Јас чекав чекав чекав: слегував во пеколот.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Средата ли, четвртокот ли, одново се разденивме како во пекол градината во дворот тажна, стебленцата во неа јадни, Татко ми го снема, како да исчезна во времето, и некаде по некој ден гледаме: водата ги раскопала гробиштата и жолтите коски на мртовците пливаат по улиците и ни мавтаат на сите: ајдете, велат, што чекате?

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Лежејќи загледани нагоре тројца војници си одбираат по една ѕвезда и секој ам се искачува кон неа Три жолти цветови се нишаат на ридот пред нив како три слатки збора на нивната татковина Утринум, една песна за неа и кришум место точка на крајот на песната ЧЕКАЈЌИ ГО СИНОТ „Сите патеки во пеколот да би раззеленеле чекајќи те“ (Ирска здравица) Таа со бела шамија на главата Тој со бели коси Седнати еден спроти друг Под дрвото во дворот.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Сите патеки во пеколот раззеленеа чекајќи го.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

На небо, вели Атанас, сите воскреснуваат, кој во рајот кој во пеколот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Благодарност за секој ден во пеколот по кој станувам сè повеќе своја и ничија.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

Под перото на Христов, маките на македонските печалбари ги надминуваат дури и маките на грешниците во Пеколот од Данте Алигери.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

„Но, погледни му ги очите; црвени му се како сулфур во пеколот“, рече таа.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Многумина од оние кои беа присилно донесени во Гнездо, бараа да бидат пуштени; некои молеа тивко, склопувајќи ги рацете пред докторите или паѓајќи на колена пред нив, некои пак врескаа молејќи, некои се закануваа: “Ќе ве испратам сите во пеколот,” извикуваа оние кои веруваа дека се богови, богови само за кратко паднати на земјата; оние што беа уверени дека се големи војсководци кои се сега затворени од противниците, се закануваа дека, ако не бидат пуштени со добра воља, штом одново ќе дојдат на власт ќе се осветат; а имаше и такви кои се закануваа со нешто едноставно – дека ќе им ги свиткаат вратовите на докторите, или ќе им ги прободат телата со нож.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Некои се лажеа себеси и другите: “Ние сме овде на пропатување, знаете, остануваме во хотелов само денес, а веќе утре,” и покажуваа кон некаде со рацете.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Мнозина му се додворуваа на Боро Селински, небаре тој самиот ќе ги претставува пред Бога и пред св. Петар, небаре тој самиот ќе го држи кантарот на кој ќе се одредува местото во рајот или во пеколот.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

„Роден сум во пеколот“.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Претседателот го пронижува со поглед Глигора: „Ми се чини не си свесен дека сам се туркаш во пеколот“- мрмори тој.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

16 Последен мотив: стебла.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

„Во пеколот на гуша да ја носи!“ рече Тасе и офна при обидот да стане од столот.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Беше топло, како што може да биде само во пеколот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Еве, уште минутка и ни се чини дека ќе загинеме! – Јас ве љубам, Надја! – ѝ велам полугласно.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Од купиштата рибини отпадоци, што ги разнесуваа галебите, бели како снег, се ширеше застоена реа. Ни трошка ветар од отвореното море.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Се чини како самиот ѓавол да нѐ фатил во своите канџи, па сега со рикање нè носи во пеколот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Знам, дека таму долу, во пеколот, има некој што мечтае за овде.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Ќе горат во пеколот кој сами си го создале.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

- Иди во пеколот, - бесно рече рапавиот глас. – Таму ти е местото.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

- Веќе сум во пеколот, штом сум со тебе.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Но еднаш ќе ти свртам грб и ќе те оставам - Среќен ти пат кон Нил.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Како што беше беше, по време едно со сигурност дознавме, - патот до Сентерлевиот рид беше страшно стрмен, како во пеколот.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Господи, мислеше, господи единствен. Врати ме в живот и прати го тој Отец Симеон овде или во пеколот.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Студен нека е оној што во пеколот би уживал.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Со меланхоличен и тивок глас продолжи: И така, братко мој, од Сорбона се најдов во затворот на проколнатиот јадрански Гол Остров, во пеколот на нашиот комунизам.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Беше очигледно дека Камилски сакаше да ги прикрие надворешно маките што го тиштеа од навраќањето на зборовите зандана и сега кодош, кои силно ја разбрануваа неговата карцерална меморија и го отимаа од сегашноста враќајќи го во пеколот на изминатото време.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

И јас не можев на почетокот да разберам, но во пеколот стигнав кога се вратив во земјата.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

На Голи Оток, како во пеколот на Данте, најмачен беше последниот круг, кругот на кодошите, низ кој беше осуден да мине...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Сѐ што беше да се пее: за фаќањето на Ристоса, за распинањето, за закопувањето, за влегување во пеколот од каде го извади Адама, та и за самото негово воскресение се пееше цела недела пред Велигден.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Без трпеливоста, сѐ останува во пеколот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

„Знаеш, ние бевме во пеколот“, свика наеднаш.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Ако дозволам да бидам уништена во витлите на осудената беспомошност да го избегнам крајот, да извршам предавство врз телово и душава, тогаш тоа е пораз кој ќе го носам како пехар на страмот и во пеколот, а Хермес ќе ја води мојава душа во тој подземен свет.