во (предл.) - слабина (имн.)

И ќе му се качеше ушка и удирајќи го со палците в слабина го бодинаше низ дворот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И му заповедаше Ајде сега, Божано, покажи како се бели и како се пудри млада невеста.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А јас молчев Со главата меѓу дланките, Сонувајќи го вулканот Што сега ме облева Со жештина што гори Во табаните, Во слабините, Во слепоочниците.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
— Викна Бојко така силно, та дури ехото повтори во долот во Врткова Ливада и се разнесе по целата гора до Кучкин Камен нагоре.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Му се овргали право в очи, и како на дедот Јована преѓеска што му удри една клоца во слабината, сега и на Бојка му удри една уште посилна меѓу нозе, та, макар да беше силен, млад и јак не помалку од Брниклијата, Бојко се фати за удреното место и се свитка на тревата крај дедот Јована.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Имаше моменти кога се тркалаше по подот, бесрамно како животно, извиткувајќи го телото наваму-натаму во бесконечен, безнадежен напор да ги одбегне ударите, а всушност само добиваше уште повеќе и уште повеќе удари во ребрата, во стомакот, по лактовите, по потколениците, во слабините, по тестисите, по коската на крајот од ’рбетот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А таа ми шприцна два-три бокса во лицето (силни, мимозни, подносни) ме мавна остро во слабина, се развика: „Драма, што е драма?
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Сега таа беше ослободена од болката, но тоа беше само физичка слобода, отсуствуваа оние груби канџи што ѝ се зариваа во слабините и ѝ го отежнуваа нормалното дишење.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Македонци мои, кога ве посетив тогаш повикан од вас, јас бев неук за овој свет, и во душата, и во срцето, и во слабините свои, на сите три места со кои мажот мора да научи да љуби, за вистински да го сфати Божјиот дар на земниот живот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во таа ноќ додека главите на непокореноста заседавале, помеѓу две ѕидни ламби во куќа на угледен домаќин, меѓу нив и Питу Гули со пресна дупка од куршум во слабината, некаков Татар или Монгол или Черкез и пак со име Татар, турски дезертер и негов приврзаник, му го повел белиот коњ да го напои од бигорното корито на чешмата во дворот на една од неколкуте цркви.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Поминувајќи покрај него, Мече го погледна ѓаволесто и замавна како да ќе го удри со лакт во слабини, а кога тој уплашено се изви на страна, Мече се исмеа слатко и потрча по Белича, кој што беше изминал подалеку по патот за бригадниот логор.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Или барем само едно зрно, во плешката, во слабините, онаков заскокан по снегот...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беа и едни лити завивања во колениците, и боцкаво трпнеење во подноктиците на рацете, блажеви во слабините и она познато чувство за здивот, исполнет и затнат од некаков снег.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше само некаква подлипнатост и од неа дишењето стануваше потешко и носеше болни блажеви во слабините, како местото на здивот во градите да беше зафатено од нешто друго, од тоа чекорењето стануваше сосема тешко.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Пенчо го бутна со лакот в слабина и налутено праша: - Што тресеш?
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Но, елените не разговараат со играчки, особено кога се мамурни, а играчките почнуваа да се жалат – ту како некоја си ја шинала ногата или го исчашила колкот, како си ја потстругнала главата, или ѝ побегнало тркалото, приколката, па ти бара клуч, шрафцигер, ту ќе ти побара да ја подмачкаш со ова или она, небаре така ќе и престанат бодежите во слабината...
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Не знаејќи што да прави, почна да ја корне тревата пред себе, но тоа само го потсети на верувањето од детството дека тоа носи дожд, та уште повеќе се изнервира и очаја поради што почна да бара спас во нанесувањето бол на самиот себеси: силно се удираше по бутините, по колениците, во слабината, по главата, се штипеше.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Бузо скокна и приписка како некој да го дупна во слабина.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Хм, нешто нѐ штрекнува во слабина, се наежуваме и наеднаш молневито и исплашено се ослободуваме од таквите мисли.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)