во (предл.) - сметка (имн.)

Бугарија се излага во сметката.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Колку сте со ѕевгар, колку со по едно воле? Пресметувале ожежени со сурова вистина, грешеле, по трето недоразбирање пребројувале: биле единаесет со ѕевгари и осумнаесет со по едно воле. Се сложиле во сметката и молкнале.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со запирање и мали грешки Летка испелтечи: „Ве молиме запазете го рокот за плаќање наведен во сметката.“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Малку, малку, чини, погледни скришум во сметката, и пак: „Јас сум чесен маказар...“, па пак погледни.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но ќе ви кажам: тие што дошле со по едно воле, дошле попусто. Не ќе можат да го однесат товарот ни до најблисконо село, ни до Древено.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)