во (предл.) - тело (имн.)

Идентитетот се дроби во моментот кога веќе нема просторни ограничувања, кога се случува одвојување на телото и просторот, каде што групите веќе не се дефинирани со просторни туку со дискурзивни особини.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ваквите теории најголем дел од својата „енергија“ ја црпат од наглиот развој на кибернетиката, компјутерите и она што го нарекуваме вештачка интелигенција.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Може да се каже дека има сè помалку тајни, односно сè поплашливи се оние последните што во телото сè уште можеме да ги откриеме (мислам на етичката дебата што токму се води врз прашањата за генетската технологија).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
“3 Во таа насока живото тело или „машина“ се разликува од неæивото не во основата, туку едноставно во тоа што е послоæено во однос на распоредот и функцијата на неговите делови и има поголема хетерогеност меѓу неговите најмали делови (атоми).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Имено, од аналогијата дека духот и телото се однесуваат всушност како софтверот и хардверот, односно дека менталните состојби се реализираат во телото како што софтверот (програмот) се реализира во хардверот (компјутерот) се извлекува заклучокот дека менталните состојби всушност се физички состојби, само од посебен вид.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тие недвосмислено значат предизвик за традиционалното сфаќање на индивидуалниот субјект и нов степен на негова детериторијализација, за којашто зборуваат Делез и Гатари.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ова Декарт го сумира во:“... телото на човекот не е ништо друго туку статуа или машина создадена од земја“, гледиште што подоцна ќе биде потврдено во мислењето изречено од Лајбниц: „Сè што се содржи во телото на човекот или во животното е исто толку механичко како и она што се содржи во еден часовник.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Токму таа загуба на идентитетот на уметничките стратегии им допушта еден специфичен рез во телото и една специфична структура која сака што повеќе да се оддалечи од традиционалната физикалност на телесните ограничувања, како што се просторот и времето, која сака да се оддалечи од причинската или непричинската логика на прикажување и наместо тоа да обликува некоја нова структура: структура во која ќе биде можно учествување на далечина, која ќе биде од информатички материјал и умножена на безброј нивоа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Меѓу позначајните филозофски проблеми што до денешен ден претставуваат голема загатка се вбројува односот помеѓу духот и телото. (Во англо-саксонската филозофија познат како минд-боди проблем.)
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Иако овој проблем се среќава во повеќе формулации, во поедноставена форма тој се сведува на прашањето: Дали постои и ако постои од каков вид е врската помеѓу она што се случува во духот и она што се случува во телото и неговата физичка средина?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Генетската манипулација е нешто сосема друго, нов степен на биотехнолошко задирање во телото.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Така и овој чип во вид на лост во телото на човекот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ако ја земе и ако си ја стави на рамена, таа ќе зарасне, а штом зарасне јас, душата, ќе се пикнам назад во телото и ете пак жив.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Треба да стасам додека не го презалопиле мојот мртовечки сандак за да си влезам во телото.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ти во посмртниот живот не си веќе на цврсто толо, во тело.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Медицината по пат на телеприсуство им овозможува на лекарите да влезат во телото на пациентот без да направат главен рез.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Мајк Мек Гриви и Лу Хичнер шетаа по Марс, но со своите тела тие седеа во контролната просторија на NASA-Ames.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Претпоставувам дека, ако би ни биле познати сопствените коски, никогаш не би ги покопувале мртвите, туку би ги чувале како светињи во соби уредени онака како што би сакале да ги затекнеме кога ќе отидеме во посета; а нашите непријатели, доколку ги украдеме нивните тела од боиштето, треба да ги ставаме во музеј онака како што умреле, со сѐ уште видливиот челик во телата, со искривени шлемови, со неизносени заштитни капни на чевлите, па пријателот и непријателот би станале толку неверојатно историски што и за сто години би ја затекнувале устата отворена за истиот говор и сите делови со кои сме го минувале животот прободени какви што отсекогаш биле - градниот кош, околувратникот, черепот - сѐ уште повторувајќи се, сѐ уште предизвикувачки, лесни како ангели, сѐ уште вредни за сеќавање и љубов.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Субјектот има во телото создаден посебен сексуален апарат којшто кореспондира само со определени надразби, а полињата на нивното појавување се нарекуваат ерогени зони.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Всушност тоа го одредува основното двоумење: сопственото јас тежнее да се вкорени и отелотвори, па сепак тоа постојано се плаши да пушти корени во телото, бидејќи на тој начин би било изложено на напади и опасности од коишто не би можело да избега.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Низ босите стапала во телото навлегуваше пријатна топлина.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Со Влатко, Дејко и Ташко излеговме на улица.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Сега растур, а приквечерина - на нашето место!“ дорече Љупчо.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Мозокот обработува околу 125 милијарди сигнали во секунда, така што е јасно дека кога ќе дојдеш во состојба инсталациите во телото веќе да не функционираат и се одвојуваат од умот, почнуваш да пливаш во едно неверојатно купиште од можности...“
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Жртвите често знаат дека ќе умрат, изразуваат страв дека сопствениот пенис ќе им влезе во телото и ќе ги убие.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Уметноста за него била средство за преправање на телото и сликата за себе која зависи од телото - и на тој начин да ја преправи уметноста, повторно да ја вкорени во телото.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во моментот кога секој испитаник ќе седне и ќе почне да го разгледува часописот се вклучува ламба на масата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога зборуваме за уметничко дело, зборуваме за нешто многу опипливо.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Читателот не знае дека во телото на ламбата се наоѓаат две мали камери.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Камерата го регистрира и точното време на задржување на одредени места.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога вајарот го претвора каменот во тело, или кога сликарот го изразува телото како сплесната слика, тие секогаш се држат до сопственото физичко доживување, до своето интимно поимање дека се тело, од каде што неминовно следи чувството дека се личност, како што Фројд го формулирал тоа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој е осуден да го повторува овој компулзивен премин поради тоа што открил дека му е тешко да остане топол, и одвнатре и однадвор.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Односно, таа не води грижа за него, или за себе, ниту ја чувствува неговата грижа за неа. Конечно, Бојсовата уметност била неделива од неговото тело и сликите на неговото тело. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 97
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Како да растеше во телото, па и во главата, ама во умот слабо.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Го разгори огнот, ги загреа малку рацете и нозете, па легна изѕемнат и во душата и во телото.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Металното змиулесто тело на пилата пиштеше, бавно назабувајќи се во телото на трупецот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ја беше оставил забиена во телото на Јурукот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Утре ќе се видиме пак, - рече Бојан па замавна со секирата и ја остави забиена во телото на Јурукот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Додека ја смируваше својата лутина, збивајќи го острото сечило во телото на Јурукот, некаква далечна, избледена слика, или одглас на некаков разговор, за миг му прелета низ главата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тогаш, јазикот е срцето во телото на културата, и токму од интеракцијата помеѓу овие два фактора произлегува постојаноста на животната енергија.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
А каде ќе завршам - во срцето на остарениот љубовник, во телото на непријателот, или во некоја пријателска дива патка - сосема е небитно.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Со други зборови, привремените агенциски работници имаат право на учество на свои претставници во телата кои ги претставуваат работниците, кои согласно со прописите се формираат кај работодавачот корисник на ист начин како тие да биле директно вработени од работодавачот корисник за истиот временски период. (чл. 3-ѓ од Законот за измена и дополнување на ЗАПВ).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Дополнително се предвиде дека одредбите на овој член не се применуваат кај колективни отпуштања кои произлегуваат од прекинување на дејностите на установата поради судска одлука, договорите за вработување на определено време и во тела на јавната администрација (чл. 22 од ЗИДЗРО/септ.10). 43
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Севда продолжи да си ја чешла косата и да си ги преплетува плетенките тука, под дивјачката, си ја чувствува леснотијата на косата што како навев ѝ паѓа преку рамената, назад под тилот по плеќите: косата нежно ја гали, благи трпки ѝ буди во телото, а како пред очи да ја гледа румената боја со којашто се украсени зреечките дивјачки, чиниш само за да ѝ го разубават денот на Севда.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
О, Филозофе! Човек во телото, ангел во душата, мудрост неисцрпна!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А тој, како да знае сѐ, само ме погледна благо, ме погали по косата и рече: „Оној кој макар еднаш ќе погледне со очите на ѓаволот, негов ученик ќе стане, и сите слова поинаку ќе ги гледа, додека му е душата во телото.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„И? Што најдовте таму?“ праша Стефан Лествичникот, намирисан во телото и душата со миризби самовозљубени. „Запис“, рече Филозофот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
О Филозофе, човек во телото, ангел во душата!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
11. Филозофе, Филозофе! Човек во телото, ангел во душата!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Психолозите и психоаналитичарите немаат да додадат ништо помудро на оваа тема од кој било друг, па затоа и теориите за третиот пол наеднаш се одново популарни: ако хомосексуалноста и хетеросексуалноста, всушност, ни се програмирани во телата, тогаш веќе нема што да откриваме од каде ни се ниту, пак, има што да изнаоѓаме левтерни објаснувања зошто некои поединци излегуваат стрејт, а други испаѓаат геј.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Згодно би било подробно да се знае како работи тој систем и како масовно ги произведува и ги распределува тие релативно нови марки на сексуалниот субјективитет – но, додека не дознаеме, бесцелно е да се шпекулира за процесот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И хомосексуалноста и хетеросексуалноста се артефакти на истиот општествено- сексуален систем, систем што во голема мера се совпаѓа со западниот модернитет, иако е систем што различно еволуирал за жените и за мажите.378
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Когнитивната наука, која исто така ги сместува причините за сексуалниот идентитет во нашите мозоци, а не во нашите општества, е привлечна на сличен начин бидејќи нуди физиолошки одговори на комплицираните општествени прашања. ‌Не се обидов да објаснам како некои машки геј-субјекти стануваат геј, туку се обидов да објаснам како геј-субјектите (или некои стрејт-субјекти) може постепено да се здобијат со геј-култура, во смисла на поврзување со културни предмети и облици – со бродвејски мјузикли, со стари куќи, со мелодрамата, со Џоан Крафорд, со изведбените уметности или со естетското совршенство, меѓу другото – на особени начини што им ги имплицираат и сексуалниот субјективитет и родовата ориентација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Божем таков маж, а не виде дека лажам божем умна а не знаев да ти кажам дека ноќе се галам со морската пена дека иста како сите сум. Во тело на девојче заробена жена. 52 Margina #1 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Во таа билошка машина во телото, во кое се сместени милијарди разни клетки, сите се раздвижени, брзаат во извршување на своите активности, деноноќно – рече старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-Телото! Колку интересно. Како сме заробени во телото. –се одзва Еразмо, гледајќи со чудење кон своето тело.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Сѐ во телото е направено совршено.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Кога се раѓа, човекот се вовлекува во телото како рака во кукла.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Трчав по кејот, молев за помош и гледав во телото кое исчезнуваше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во мене будеше сомнеж, како кога облекуваме најфина ткаенина во која останала забодена игла и неочекувано ни се зарива во телото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тогаш Рајнер веќе студираше философија, и јас во почетокот верував дека таа промена е затоа што е премногу посветен на науката.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога телото умира, човекот се извлекува од неа како рака од кукла.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа почувствував истоштеност која ме повлекуваше подалеку од болката а поблиску до бессознанието. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Една од школките беше голема, бела, со бодливи израстоци и широк отвор устинка што се стеснуваше и исчезнуваше во телото на школката.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Таа секој ден, откако ќе се измиела, откако ќе ги тргнела пердињата од очите, влегувала во Телото Исусово, за да си ја успокои душата, за да се освети и просветли, повторувајќи молитви искрено, чисто, простодушно: Господи, Боже наш, Ти кој си на небото, Создателу на земјата и на сета твар, Ти кој гледаш сѐ и си милостив и си жалостив и си справедлив, спаси ги душите на народецот наш и мојата молба услишија, ангел стори ме, во ангел престори ме; Господи, Оче наш. Алилуја.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Јас ја паметам како исушено стракче босилек или како глас на моме во тело на повената жена.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
„Јас ја паметам како исушено стракче босилок или како редок глас на моме во тело на повената жена.“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Силно верувам дека тој, беше во потрага по дајмонот, посредникот, оној што допирајќи го со боженската рака, ќе ја разбуди во телото бесмртната душа.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Покрај многуте нешта во романот што даваат ритам на свадбата - стожерната тема во приказната, впечаток ми остави поглавјето во кое осакатениот и во телото и во душата, Мухарем, по загубата на црвениот петел, им се придружува на Среќко и на Исмет, луѓето задолжени за погребување.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Можеше да има разлика само од неколку прста растојание од она место, каде што имаше погодено тој во телото на огромниот див ѕвер, до местото каде што било потребно да се погоди; можеше да се види дека тој бил сосема блиску до тоа место, уште со првиот истрел, иако не изнајде ништо особено за другите два истрела.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Нешто меко скокотливо и пријатно му се вселува во телото и овој чуден сок - ракијата го смирува и здобрува со луѓето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Му идеше во телото студенило и од тоа му се ежеше кожата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Молневита студенина му преминува во телото. Побледнува.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Скандалозното размислување дека сите жени се курви може да се заврти во наша корист ако така се навиеме наутро и, како на програматорот од машината, го свртиме копчето на програма: - Површна само на изглед, - Дете во тело на жена, - Таа која прва си оди, за да не ја напуштат, избегнувајќи ја во широк круг програмата „останува само покрај исцедени, од кои највисок дострел е да искапеш барем уште една капка“, повеќе поради предизвикот за докажување дека ете можеш!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Го земавме во комбинација со „гинипралот“ што го добивавме венозно, преку инфузија која во телото ни течеше непрекинато, па заедно со лекарите се обидувавме по новата метода да докажеме дека невозможното ќе стане стварност.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Иако немаше своја рожба, нејзината долгогодишна работа како бабица точно ѝ кажуваше што сѐ случува во телото на Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Море, некако пред време ми се задевојчило. Погледни ја, преку ноќ се претвори во зрела жена. Зрела во телото, но не и во умот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
По поминувањето на педесетата година, човекот постепено ја губи виталноста на енергијата и концентрацијата на влага во телото.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сѐ што сакаше беше да лежи мирно и да чувствува како силата му се насобира во телото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се беше пополнил во телото, воспалените вени се беа повлекле, оставајќи само едно кафеаво петно на кожата над глуждот, нападите на кашлица рано изутрина беа престанале.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во мислите се движеше од едно место на друго и се обидуваше, според чувството во телото, да утврди дали е нацуцулен високо во воздухот, или пак е закопан длабоко под земјата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Како усвитена жица да му се забоде во телото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во минатото, размислуваше тој, мажот погледнувал во телото на девојката, забележувал дека е пожелно и тоа било крај на приказната.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
БОЛКАТА КЛУКА во телото распнато...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Денес најмоќите технологии стануваат минијатурни - микротехнологии - сите технологи можат да продрат во телото.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Придобивките до кои дојде со донесувањето на овој закон се следните: отстранети се формалните пречки за воспоставување рамноправност меѓу жените и мажите, преку превенција и воведување услови за еднаков третман на жените и мажите; забранета е дискриминацијата врз основа на пол во јавниот и приватниот сектор и воведени се нормативни мерки од различни области за спречување на оваа дискриминација; се дава приоритет во случај на нееднакво учество на жените и мажите во телата на власт на сите нивоа; воведени се охрабрувачки мерки насочени кон елиминирање на нееднаквиот статус и се пропишани програмски мерки за подигање на свеста, како и за изработка и спроведување на акциони планови за поттикнување и унапредување на еднаквите можности.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Мило ѝ е што Дине сѐ уште работи околу бараката, што погледнува на кај неа, што чувствува дека тој сака нешто да ѝ каже, ама не го одвртува патот, не му се приближува, а и тој одмавнува со раката и се откажува од намерата да проговори со неа оти она што сака да ѝ го каже може да ја заболи, може в срце да ја погоди, може во тежина да се претвори оти што значи ова што непознат човек виде во тело на дедо Костадина!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Колку што е Лари голем во душата, толку е голем и во телото - така што додека тој да се довлечка до приземјето, останатите животни успеваат да се разбегаат следејќи го инстинктот, кој вели: „Ран фор јуар лајф!“.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Им дал три вида на дух: едни кои немаат тело - ангелите; други кои се облечени во тело, но не умираат со телото - човекот; трети кои се облечени во тело и умираат со телото - животните.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Истовемено, немирот во телото му ја обликуваше несвесната и необликувана желба за љубење.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Тогаш...како се случи тоа?“ „Не знам“, промрморе Германија, се турна во телото во неговите гради и залипка.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Брз е - се наведнува, нишани, стрела. Два грмежа, два крика, две крвави јами во телото на ноќта.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Над кревката моја ништожност Со скршен црв во телото И ѕвездден знак на челото?
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
А името на ветерот беше, најочекувано – женски! - речиси секоја година, некаде околу средината на мај, навечер ми се појавува уртикарија по нозете и по рацете, страшно ме чеша и ме присилува, барем три пати, да се будам преку ноќ и да се драскам како луд, долго не успевајќи да заспијам, со нервозна топлина внатре, во телото.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Го држев во внатрешниот џеб од палтото.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Што град бил тогаш. Прекрасен, современ, богат. Светски. А сега?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Во таксито, пред заминување на аеродромот, Димитар ми додева искинато ливче хартија со испишано тростишје: „Страст во телото на планината Водно. Од зрак сонце.“
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Градот ги отвори скриените тајни ноздри во своите црни ѕидови и еден силен вцицувачки вентил во телото на градот ги вовлече воздушните луњи низ внатрешните канали, низ густите филтри и собирачите на прав, до фината и треперливо прецизна низа на навивки и мрежи што блескаа со сребренеста светлина.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Се трудев да ја запретам таа врелина што извираше од нејзината снага иако Катерина не престануваше да се жали дека ѝ студи, дека ја лазат некои студени бубачки.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Беше другиот ден попладнето кога се обидував да го смирам огнот во телото на Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Здив Ух, ухни, воздивни, гукни, така се раѓа Зборот кога влегуваш во телото на новороденчето со првиот плач, единствениот на којшто му се радуваме - па те нарекуваме Живот кога се враќаш онаму кајшто човечка нога не стапнува - па те нарекуваме Душа напатена како вечност кога копнееш, до последен здив по белата пена во којашто се топиш од сласт, и исчезнуваш Ух, ухни вдахновено, така се раѓа Песната!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Шарпланинец: јадар во телото, во главата, во нозете: широк, дебел врат, голема уста, постојано подзината, јадри, изострени заби меѓу кои црвенее издолжениот јазик.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Не можам ни да го предвидам, во телово и душава ја чувствувам паниката која ме окупира, епицентарот на случувањата се менува со секоја нова бура од натприродни настани.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Македонците со стрела во телото на Александар го легнаа наземи.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Додека ги бодев Нимфите тие убавици на Зевсовите води и шуми во телото на млечниот сок ја сликав маченичката мапа на сивите царства: освојувањето, немирот, јадот...
„Чекајќи го ангелот“ од Милчо Мисоски (1991)
Немате ред ни во главите, ни во телата.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Во еден момент силата во телото толку ми опадна, што не се поместував и не бев сигурна дали воопшто дишев.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)