во (предл.) - внатрешен (прид.)

„Тоа, молам!” се согласува Мертен, во внатрешниот дијалог што инаку често го води со себе.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тогаш брцнува со раката во внатрешниот џеб, и види, оттаму си го вади лицето, тенко како флиспапир, го положува онаму каде што треба да стои, го притиска со прстите и кога ги тргнува дланките, гледа како од огледалото го гледа лицето на Фирерот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Макс Мертен се зачешла и откако го врати коскеното чешле во внатрешниот џеб од сакото, сосем задоволен од себе, полека се упати кон излезот за средбата со делегацијата уплашени Евреи.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Е: Заслепува пролетното сонце. На небото разлетуваат галеби.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сонувачот, след чудните механизми на сонот, чувствува како го облева задоволство.  Макс Мертен фрла поглед на календарот и констатира дека е 13 октомври 1942, па помислува дали баксузниот датум е добар за ефикасно отплеткување на крупниот јазол, пред три месеци врзан околу вратот на еврејската заедница.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Не е ли доволно да им се извлечат парите?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој бурична во внатрешниот џеб од палтото и меѓу некои стуткани книжиња извади едно сликче и му го покажа на Коча, а в рака не му го даваше. - А? - Личи на тебе рече Кочо.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Во банка посегнуваш по паричникот во внатрешниот џеб од сакото – сите легнуваат на патос.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Јас сум експерт, бог да ми е на помош, за случувањата во внатрешниот простор и време, за доживувањата што се нарекуваат мисли, слики, фантазирања, сеќавања, соништа, визии, халуцинации, соништа на сеќавање, сеќавања на соништа, сеќавања на визии, соништа за халуцинации, за прекршени прекршувања, прекршувања на она почетното Алфа и Омега на доживувањето и стварноста, онаа Стварност на чие што потиснување, одрекување, цепење, проекција, фалсификување и општо сквернавење и обесветување нашата цивилизација се потпира повеќе отколку на што и да е друго.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Загриженоста кај нив предизвикале истапите на Илперидис, претставник на грчката комунистичка партија кој ги повикувал “југословенските Македонци да се обединат во Комунистичката партија на Грција против грчката влада“ што за Британците претставувало мешање во внатрешните работи на Грција.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
XI Отсекогаш во музеите ме обзема неразбирлива меланхолија која продолжува во внатрешна забрзаност што побрзо да минам крај експонатите, да се вратам во животот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Фјодор се облекува. Го натега на себе своето најубаво одело и се шкропи со својот најубав парфем.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Избричен е и потшишан и во внатрешниот џеп има авионска карта за Рио.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ми стана чудно кога Баждар ја завлече влакнестата рака во внатрешниот џеб на палтото, бараше нешто ако не ги чешаше градите.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Субјективитет без психологија. Мора да има начин да се проникне во внатрешниот живот на испитуваните луѓе, конкретно на геј- мажите, а да не се копа во особената душевна градба на поединецот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тие афекти се од едно време кога не биле ни замисливи никаков остварен геј-живот и некакво зрело сексуално постоење, а нивниот присушт архаичен карактер изразува ретроградна состојба на чувствување, како што и нивната истрајност во внатрешниот живот на возрасниот геј-маж го сигнализира неговиот понижувачки неуспех да еволуира над неа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И навистина, целата поента на политиката на геј-идентитетот е да се спречат луѓето (вклучително и нас самите) да поставуваат премногу незгодни и прељубопитни прашања за она што ни се случува во внатрешниот живот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Имаше такви луѓе во Гнездо: лежеа на креветите, а насмевка им трепереше на усните.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Има луѓе кои не можат да ја поднесат болната реалност, и се вовираат во еден потполно измислен свет, се губат во својот внатрешен сон во кој острицата на сечилото на болката не само што е затапена, туку сечилото е во потполност стопено; се губат во внатрешен сон во кој трепери остварувањето на секоја желба, а и желбите се разлеваат, или се стеснуваат до една единствена точка – да бидат во блажено мирување.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
147. Македонија под српските кралеви, особено под Душана, имаше полна самостојност во внатрешните работи и тоа таква со каква што не се ползуваше ни еден друг дел од големата империја на Душана.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
После Македонија цела влезе во државата на Немањиќевците. Во неа таа како да била привилегирана и самостојна во внатрешната политика.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сепак успевам да влезам во внатрешниот двор и да го пронајдам забранетото ковчеже со рѓосаното клуче во него.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Кај Данте, душите на оние на кои страста им го заплеткала разумот, на забранетите љубовници (Семирамида, Дидона, Клеопатра, Елена и Парис, Франческа и Паоло – извонредно друштво!) „пловат како чапји“ Лепет на невидливите крилја: зборот, чапјата – Ardea, кажан, под песок и книги, кој знае кога, во нечиј страстен љубовен крешендо, или во внатрешниот монолог на непознатиот, долетува, по мистериозната, музичка аналогија, во она што го запишувам.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Секој организам скита низ вештачка околина трагајќи по ресурси и апсорбирајќи ги во внатрешен резервоар.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
IX. Беше една друга врата во внатрешниот ѕид од собичката, кон која водеше еден широк премин, и за која, ако се погледне подобро, и како да постоеше таа собичка; една врата, на која ѝ беше подредено всушност сѐ во живеалиштето, и Змејко полека се доближи до неа и ја отвори.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во постапката, пак, ја пренесува ретката Бабелова умешност за вплетување на анегдотата во внатрешниот тек на раскажувањето.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Вниматлено го дипли значајното парче весник вртејќи се со целото лице кон огнот и го враќа во внатрешниот џеб на излитеното некогаш градско палто.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Бездруго дека далеку повеќе сум слушал од него отколку што тој прочитал мои текстови, иако знаев дека со себе, во внатрешниот џеб на кожената виндјакна, носи книшка од цариграскиот поет Дагларџа и понекогаш ја прелистува и ми преведува стихови што го освоиле.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Токму во Внатрешната партија воената хистерија и омразата спрема непријателот се најсилни.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дете на родители од Внатрешната партија теоретски не е родено во Внатрешната партија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Освен ако не сакаш во внатрешни во Охрид да се знае каде си се измочал криво...“ додаде Марко не чекајќи одговор.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ако веднаш не го излижам, ќе се истопи за секунда.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Иако не ја замени „Nevada“-та, туку беше скриен во џебот, како привидно „втора резерва“, „Orient“ оттаму умееше нечујно, но јапонски одлучно да дејствува.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Го држев во внатрешниот џеб од палтото.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ја истури содржината на џебовите од пантолоните и палтото на полицата пред себе – билет од синоќешното кино, сметка за струја, во внатрешниот џеб наоѓа мина од хемиско, сигурно внатре му е сѐ измачкано од мастило, но картичката ја нема. – Дај ми го шампонот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Му се чини, а и како на другите да им станува јасно, дека наскоро сиот воздух во собата ќе се истроши и тие сите ќе поцркаат, додека под скафандерот, Мишкец и натаму упорно ќе продолжи да се бори за живот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Зошто не се таму каде што треба да бидат? – се прашував без одговор, гледајќи де во левата, де во десната рака, за потоа со страшно претчувство да брцнам во внатрешниот џеб од палтото.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Затоа Милошевски да престанел да интервенира бидејќи за спомнатото шпионче можело да се случи да се заземе и лице од највисоко место во Внатрешни.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Го најдов во внатрешниот џеб од мојата блуза.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Полна луна на полноќ: тукушто откриен ќуп мед во внатрешната одаја на Пирамидата: вртење во круг безизлезно враќање јанѕа ... мирис на маточина, мрмор на планински поток, кошариња пчели, тивки дење, потивки ноќе и - збунувачки спокојна бесконечност ...
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ја контролираше Југославија дали ,се меша во внатрешните работи на Грција", односно во Граѓанската војна.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)