во (предл.) - европски (прид.)

Оп, уште една НОВИНА слушнав: денес нашата делегација испратена во Брисел, сложни како тим, успеа да ја протурка Македонија за земја кандидат за членство во Европската Унија.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Мислиме ли при тоа колку што е можно поделотворно, значи илустративно да се насочи погледот кон важноста на сетилното осознавање и со тоа исто така да предупредиме за фаталната грешка на сите омаловажувања на таа димензија во европскиот проект на модерната?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Таа нова положба исто така пренасочува кон размислата за природата на осознавањето, неговите специфики и историчност, посебно поради тоа што постмодернистичката дилема и пресврт (замена на парадигмата) со право го релативизираат семоќниот дух (ум), неговиот непосреден примат над сетилното и (по општите претстави) од понизок ред сетилно осознавање.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
А што се однесува до критиката, јас не ги криев нејзините извори во европската филозофска просветеност, што може да звучи и како уште еден парадокс во нашево постмодерно време.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Најдобрите се сместени во европскиот реон на градот, во улицата „Истиклал“, на убавиот прстран плоштад „Таксим“, во чија близина се наоѓа најмодерниот и најраскошен хотел на американската компанија „Хилтон“, каде што „мириса“ само на Европа и каде што Ориентот е сосема избришан. Тој е дури и поим за стандардот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во своите (за книжевно-историското истражување на маниризмот) преломни истражувања (поглавјето за маниризам во Европската книжевност и латинскиот среден век, 1953.) Курциус предлага изразот маниризам да се одбере за сите „книжевни тенденции спротивставени на класиката, без оглед на тоа дали ѝ претходат на некоја класика, или ја следат или се временски синхрони“.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ете зошто денес, единствениот начин на вклучување во европската мисла лежи во ревизијата на марксистичкото искуство, дури и по цена да станете површен плагијатор на европската интелектуална мода или да појдете надвор од секој дискурс - т.е. да се претворите во куче.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
И во европската литература доаѓа до слично згуснување на времето.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
171 Обиколниците водат кон средиштето (...) Најстарите лавиринти што се споменуваат во европската литература се оние во Египет и на Крит.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Пет дена остана заглавен во лифтот во времето кога многу беше навлечен на дрога, и претрпе делириум тременс кога патуваше на еден брод како слеп патник сокриен во еден куфер.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Измислуваше катастрофални си­сте­ми за добивање пари во европските коцкарници и обложување на американските тркалишта.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Новатадржава ја имаше мудроста, или пак тоа беше натурено од повисоки инстанции, во создавањето на своите институции да се послужи со умот на малкумината школувани во европските метрополи, или во балканските големи градови.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Меѓутоа, Англичаните отсекогаш биле сметани за наративни сликари, што во европски контекст беше сфаќано како лошо и понижувачко. Тоа јас го оспорувам.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Концептот на слика, обоеност и означување толку се разликува од опсесивната и незапирлива раздрдореност на американската ТВ драматургија во европскиот филм или од оние рецидиви од европскиот авторски филм каде што компонирањето на претставата исчезнало.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Целате кон крупни историски феномени, социолошки и антрополошки, во европската култура.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Знаат христијаните од Потковицата, како што знае и сиот христијански свет во европска Турција, дека ако порано турските закони сега фанариотите, кои имаат големо влијание врз султанот, им бранат на славјаните во Македонија да ѕидаат цркви и училишта - ако не се согласи во нив да се проповеда и да се учи на грчки и ако не се согласни да бидат под покровителство на Патријаршијата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во Хомеровата Илијада, на пример, кога Агамемнон го навредува Ахила лишувајќи го од воената пленица, токму Ахиловото одрекување на секаква возможност да го преведе сопственото чувство на лична болка и јавна повреда во соодветен општествен израз го наведува на трагичната одлука подоцна да ја одбие Агамемноновата понуда за надомест – и, заедно со неа, валидноста на сите симболични општествени форми.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Би се рекло дури и дека она што ја прави страста велика, она што ги преувеличува емоциите од кои се состои, е токму свеста дека е невозможно тие да се искажат транспарентно – и следователната потреба да се најде начин да им се даде лик што ќе ги задоволи критериумите за претставување што ги налага нивната великост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа глетка на сушта емоција, на дотечена, непопречена страст која најпосле ја урива пристојноста на општественото живеење, е глетка што долго се поврзувала со женскиот субјект.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Глетката што го магнетизира вниманието на публиката во сцените од Милдред Пирс и од Најмила мамичке е глетката на жени што „шизнале“, жени што ја преминале точката на пукање и излегуваат од контрола.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некој таков расчекор помеѓу чувството и неговиот израз, ако не се препознае иронично, создава трагична возвишеност што се лепи за главните наративи за машкиот генерациски судир во европската култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Од Преобразбите на Овидиј до Мадам Бовари, жените во европската култура се традиционалното средство за искажување на еротски субјективитет и на емоционална претераност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Речиси неизбежно има некој елемент на претераност или неавтентичност, па дури и на травестија во искажувањето на која било велика страст.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Неговото тело, што пред мои очи го натоварија во една количка, беше тело на младинец од 20 до 22 години, во европски но бедни алишта: тоа е заедничкиот тип на злосторниците што беа фатени или убиени онаа ноќ или утредента.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Основна причина за ширење на револуционерните идеи меѓу македонскиот народ во целина и одделно меѓу македонската младина била економско-општествената и политичката криза што настанала во Европска Турција во последните децении од XIX век, чии манифестации најочевидни биле во Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Во салонот на Берта Ауербах, сместен на спратот над собата на Сара, секоја среда навечер се собираа десетина млади луѓе кои се докажуваа едни пред други, обидувајќи се да кажат нешто умно за животот, за љубовта, за музиката и за литературата, и скоро се натпреваруваа кој ќе остави посилен впечаток.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Низ книгите откривавме и сликари кои никогаш не беа стапнале во градот во кој мечтаевме да живееме брат ми и јас; во оние за Бројгел и Дирер, меѓу фигурите на нивните слики, ги баравме будалетинките, тој веќе со векови исчезнат подвид на хомо сапиенсот, ги препознававме по чудните капи, најчесто со магарешки уши, или со две или три испупчувања налик на рокчиња, понекогаш со туфнички на нив; будалетинките, кои уште во времето на фараоните ги забавувале владетелите кажувајќи глупости, а скривајќи ги во нив најголемите мудрости, будалетинките кои секогаш се наоѓале во европските дворови покрај кралевите, кнезовите, грофовите; будалетинките кои сѐ до шеснаесеттиот или седумнаесеттиот век можеле да се најдат насекаде по Европа, се шуткале од град во град, од село во село, земале по некој грош на прославите на празниците; будалетинките, оној дел од човечкиот род кој можеби со мудрост се откажал од разумот, тие можеби свесно решиле да бидат за потсмев на останатите луѓе, потсмевајќи му се така на целиот свет, а и на оној кој светот толку погрешно го составил; токму таа свест дека светот е погрешно составен била можеби главната причина да се откажат од разумот. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не треба да се заборава и тоа како се изразуваа во европските весници за битките на четите со Турците: четите се викаа банди и тоа бугарски, а не македонски.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сета наша надеж е во европското замешување.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Србите во текот на 25 години, особено во последниве 20 години успеаја, ако не да ги направат Македонците Срби, тогаш барем да создадат во европското јавно мислење убедување оти во Македонија има и Срби.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
На 19.3.1877 г. е потпишан Лондонскиот протокол за реформи во Европска Турција, но бидејќи и него Високата порта го отфрли, дојде Руско-турската војна (1877-1878).
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таа во европското јавно мислење и во самата Србија создаде илузија дека има Срби во Македонија и таа илузија во очите на европејците минува како факт.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
43. Мисирков не им се спротивставува на католицизмот и протестантизмот и од чисто практични причини: овие гранки на христијанството не беа државна религија на ниедна од претендентките за Македонија, па следствено и не беа во директна услуга на завојувачките планови на соседите, додека тој сакаше да ги гледа во Европска Турција и интересите на големите католички и протестантски држави за да не се остане само на едностранчиво влијание.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
112. Работењето на Србите не остана без резултати при решавањето на македонското прашање. Србите со своите училишта во Македонија успеаја да создадат илузија во европското и во руското јавно мислење дека има Срби во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За театрологот Дечова, читањето пиеси како жанр воопшто не е познат во бугарскиот театарски живот но, истиот има многу почитувачи во европските театри.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Се разбира, овие кратки назнаки не можат да им удоволат на интензивните и сложени дебати за изворите и варијантите на национализмот коишто ги окупираат историчарите и општествените работници од минатиот век.* Не постојат само различни патишта кон обликување на нациите во европски рамки - треба само да се спор едат британскиот, францускиот, германскиот, италијанскиот и рускиот национализам.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Макар што зборот курбан е од арапско потекло, тој долго време останал неизменет во балканските јазици и пошироко, во европските јазици, па тешко е да се најде друг збор кој опфаќа толку многу значења за жртвувањето, жртвата и сите можни изведенки.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тоа што го бараа надреалистите, во откривањето на новата моќ кај источните народи, Аполинер, како признат предвесник на францускиот надреализам, потоа на другите авангардни померувања на духовните потраги, го откриваше во комплексните заложби, во сложената личност, во потрагите на Фаик Коница во европското и балканското минато, во енигмите на јазикот, како резиме на човековото живеење во времето.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во арапското писмо, создадено за да ги означи гласовите на јазикот во кој самогласките постојат само во функција на смислата на зборот, не му служеше никако на турскиот во кој самогласките се, како во европските јазици, внатрешните елементи на зборот кој има сопствена егзистенција како и функцијата на согласките.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски, трагајќи по најуверливи докази во отворените и прелистувани книги за јазиците, беше свесен дека уште од антички до денешни времиња не престануваше утопијата во европската култура да се открие заеднички јазик за сето човештво.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Обајцата се договорија да се задржат на карактеристичните заемки коишто излегуваа од употребата во балканските јазици, но беа во употреба во европската традиција.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И така јаничарството ја доживеа својата пропаст во Цариград и во големото царство, означувајќи го и падот на Империјата, но и натаму остануваше закоренето во европската свест и како проверен метод за употребата на странските војници во реализацијата на империјалистичко-колонијалистички цели, продолжи Камилски со уверлив глас.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во право си, пријателе се надоврза Камилски зборот јаничар, прифатен во францускиот јазик (janissaire), означуваше војник на елитната гарда на Султанот, но овој збор од турската историја се применува со проширено значење во европската историја.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тука не се пропушта, се разбира, да се спомене и балканската гордост, Фаик Коница, кој под псевдонимот Транк Спироберг, се вклучува во европската полемика со тезата дека секој природен јазик со непречена милениумска еволуција, има поголемо право да биде избран за универзален јазик отколку сите вештачки јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Така, како нареден збор за генерална дебата го предложи зборот бакшиш, турцизам (со потекло од персиски bkhѕhеѕh), којшто ќе најде место и во европските јазици (на пример, на француски, на германски bаkсiсh, bakschisch), како и во сите балкански јазици со истиот корен, останувајќи во употреба дури до денешни дни.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се договорија уште да сугерираат нови примери на синтагмите, според примерот ајде, ајде јаваш, јаваш.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Или, како што нараторот вели, парафразирајќи ги тие ставови: Идејата сите народи да зборуваат само еден јазик е исто како да собереш коњи, магариња, кучиња и камили и да ги натераш со силата на стапот сите заедно да рикаат, без оглед на нивниот вид.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Најчесто заемката бакшиш значи мал подарок за извршена улога, напојница...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во европската свест се вкорени комплексот на непобедливоста на елитата на жртвуваните ешалони на јаничарите со сите можни последици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Пишувањето на турски јазик со помош на арапски знаци беше апсурдно колку и пишувањето на француски јазик со хебрејски знаци!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во тоа време стотици бомби беа фрлени врз индустриските центри, главно во европска Русија, во Западна Европа и во Северна Америка.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако погледам уште малку ќе ги видам и првите фиданки На таканаречената ботаничка глобализација Која најстрого пропишува краставиците да бидат прави И да не бидат подебели од осум сантиметри Ако сакаат да бидат пропуштени до трпезите на Европската унија Истата мака си ја имаат и доматите, празот и компирите На кои уште незасеани им се дава до знаење Дека во Европската унија сакаат само прави и мазни И кој им е виновен на кривите краставици
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Во античкиот период, а и подоцна, во те­кот на повеќе векови, земјата ќе се најде на политичката, на воената и на културната граница помеѓу Исток и Запад, најпрвин помеѓу Римската Империја и античката грчка цивилизација, потоа во европскиот среден век, помеѓу католичка Италија и балканското православје.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во текот на предавањето минатата година на Универзитетот Колумбија, Сузуки рече дека постои разлика помеѓу источното и европското мислење, дека во европската мисла нештата се гледаат така да се условуваат едно од друго и да имаат последици, додека во источната мисла ова согледување на причините и последиците не е нагласено, туку човекот се идентификува со она што е овде и сега.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Истото може да се каже и за сродната идеја на филозофот Јирген Хабермас за јавната сфера („сферата каде приватните лица се здружуваат во јавност“ 80).
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Појавувајќи се во 17 и 18 век, во европските кафеани и салони, а подоцна и во памфлети, списанија и весници, идеите, медиумите и институциите и практиките кои придонесуваат за „критичко себепромислување и размислување за државата“81, т.е јавната сфера, првично се појавува во исклучивата средина на машките/ буржоаски/бели простори.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
„Сите училишта не можеле да се вклучат во проектот, особено не во европскиот, Ама, имаме можност да се заинтересираме за акциите и посредно да ги следиме.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
1. Училиштето е определено да функционита во европската мрежа за здрава животна средина и тоа под мотото „ЧИСТА СРЕДИНА - ЗДРАВА ИДНИНА“.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Академикот и гонкуровец Морис Друон, истакнувајќи го значењето на овој роман, како и сагата во целост, како посебен придонес во европските литератури, особено во периодот на падот на идеологиите ќе запише: Се работи за еден трагичен запис од враќањето во родната земја Албанија (во 1979 г.), која сѐ уште била под јаремот на сталинистичката ортодоксија...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Старова и дава несомнен придонес на литературата во тој правец, не само во својата земја туку и во европските литератури.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Почитувана госпоѓо Лејбовиц, Во вашите кратки јавувања во врска со актуелните настани во Македонија, како реакции на информациите во европските медиуми, вие истакнувате дека по утринскиот фељтон во медиумите, посветен на сите зла кои им се припишуваат на кравите, свињите, овците (и на понекоја коза!), следат настаните за инцидентите на македонско-косовската граница, кои не се од посериозна природа, но кои можат да бидат вовед во криза со трагични последици за целиот регион.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Поимот синдром по дефиниција означува збир на симптоми на една болест.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Синот-наратор, во замислена балканска сага раскажува за своето емигрантско албанско семејство во текот на еден од најтрагичните векови во европската историја каков што беше балканскиот XX век, врз основа на наследените книги од подвижната егзилска библиотека на својот Татко.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
ФОРМИРАЊЕТО И АКТИВНОСТА НА АМЕРИКАНСКАТА РАЗУЗНАВАЧКАТА СЛУЖБА (ОСС)
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Со решенијата донесени на Виенскиот конгрес била прекроена картата на Европа, игнорирајќи ги притоа националните интереси на народите и малите држави. 2 Корените на американскиот изолационизам датираат уште од 2 декември 1823 година, кога Монро му објавил на светот дека „политичкиот систем на сојузничките сили битно се разликува… од политичкиот систем на Америка.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Имајќи предвид дека САД уште биле надвор од воениот конфликт, нивната инволвираност во европската војна се сведувала само на "прикриена воена помош" на Велика Британија36 и на празни и неубедливи политички ветувања, за разлика од конретните и убедливи политички ветувања на нацистичка Германија, која играла на картата на ревизионизмот, којшто биле присутен во некои балканските држави што останале незадоволни од Версајскиот мировен договор.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
На истиот, за прв пат во европската историја, на едно место биле собрани два императора, четири крала, два принца наследници, три херцози, 215 претставници на кнежевски куќи и 450 дипломати и официјални лица.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И ние двајцата, сите три, бевме облечени во европски шајачни костуми поради што многу се коцоревме, зашто повеќето деца од селото за стоење имаа ќурдии и клашни, како секој ден.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)