во (предл.) - кус (прид.)

Старите и сè уште крепки луѓе, во прв ред војводите, Крсте Јанчески, Најдо Акиноски и Дамческите, Мирче и Даме, во кусите, празни и здодевни зимски денови, кога немаа што да работат низ дома, цапајќи низ снегот прекутрупа, под изговор дека тргнале на лов, одеа во колибата на Мијаците за да слушаат, и да заблизнуваат, за нивниот прослевен предок.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се собраа сега пак Толевци околу Јована, Бојка, како преѓеска онбашијата со аскерот и во кус разговор се разбраа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е море, бесат, колат тоа е сега — одговори Бојко. — Санќим ако не беше воа ќе не оставеа живи? Било такцир ќе се страда.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Шаховските известувачи, во куси реченици, констатираа дека тој не може да ја постигне својата форма, почнува доста добро, но брзо се заморува, расипува и добиени позиции и нема сили да го издржи финишот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Во ќелијата влезе Парсонс. Беше облечен во куси кафеави панталони и во спортска кошула.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се најдов во грчкиот кушет. Со мене, со коферите, се најде и еден мој врсник облечен во кусо палто, со пробелена коса, изразити брчки на лицето.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Сепак се случува нешто важно. Важното е содржано во кусите и исто толку брзи здогледувања, слики или досетки, кој знае што сѐ. Молснуваат одвреме-навреме.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Еден од нив, аптекар во куси пиџами со многу разнобојни риги, се сети чувствувајќи дека гласот морничаво му пробива низ сета негова кожа: „Како в штала“ , па по него се сеќаваа и двајцата скарани: „Коњ! `Рзнува во број 8. Кај оној со избричено теме.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Неуромансер (Neuromancer), што е денес веќе класика на SF жанрот и свет грал на новата, хакерска субкултура, конечно ги воведе новите поими (се појавуваат веќе во кусите приказни), како што се matrix, cyberspace, ICE, neuromancer, console cowboy, jack, wizard и многу други што се денес основа на новиот хакерски сленг.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
А ти бараш од мене да излезам на снег во куси ракави.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Еве како јас ги претставив вашите книги: Минаа три или четири години, од времето на емисијата, која сега за жалење ја нема, Panorama na France-Culture од 12.00 до 13.30 во која во кус осврт беше претставена една книга под наслов Времето на козите, напишана, се прецизираше, од амбасадорот на Рерублика Македонија во Париз од албанско потекло.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Дека има дивјаци или луѓе кои се однесуваат како такви, би било тешко да се спори.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Така е не само во кусиот човеков живот туку и во животот на народите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но во заедничката соба доволно беше на еден да не му се учи па да им попречи на сите други да учат - тогаш собата можеше да послужи единствено за да си отпочинеш, ако отспиеш во кусиот период додека последниот се прибира, а првиот станува.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
оние пак, кои го завршиле талкањето, влегуваат во метрото влегуваат како во олтар од длаборез и уште неседнати почнуваат да 'рчат, 'рчат во сите тонови, мнозина басираат ама има и такви кои фаќаат високи октави, заспаните 'рчат ли 'рчат ама нема кој да ги чуе отшто јапонија да ми ти била земја на затворени прозорци а јапонците да ми ти биле луѓе со затнати уши кои кога се будни во метрото спокојно си читаат додека сонародниците им се дават од 'рчење - ем си 'рчат, ем набрзина каснуваат нешто во сонот оти во кусиот сон има време и место сал за една плескавица (и тоа на месечина) што во мекдоналдсите се нарекува хамбургер.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)