Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

При ова, заштитата се сведе само на вонсудска заштита пред самиот работодавач, слично на онаа народната „кадија те тужи, кадија те суди“, и на дополнителна т.е. секундарна заштита, пред надлежниот основен суд; 7 6. У.бр. 139/2005-0-0 од 21.XII.2005; У.бр. 161/2005 од 22.XII.2005; У.бр. 134/2005-0-0 од 29.III.2006; У. бр. 187/2005-0-1 од 10.V.2006; У. бр. 111/2006- 0-1 од 24.I.2007; У.бр. 188/2006-0-0 од 4.IV.2007; У.бр. 170/2006-0-1 од 6.VI.2007 и У.бр. 263/2009-0-1 од 22.IX.2010. 7. Некои од овие „кастрења“ на одредби од процедурален аспект имаа смисла бидејќи, на овој начин, се одбегна дуплирање на истите одредби во повеќе одделни закони – затоа што постапката за заштита на работничките права, кај нас се третира како посебен вид граѓанска постапка и, според тоа, е регулирана со ЗПП (2005), со ЗИ (2005), потоа со ЗОП (2007), како и со ЗМРРС 23 – исто така, повеќе не постои одредбата која велеше дека над лежниот орган кај работодавецот е должен, пред донесувањето на одлуката по барањето, односно по приговорот на работникот – да побара мислење од синдикатот во кој тој членува, како и задолжително да го разгледа и за него да се изјасни, ако синдикатот доставил такво мислење (чл. 146, ЗРО/03 – ПТ).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

б) Правните средства за заштита на работниците се зголемија од три на четири експлицитно споменати, плус еден имплицитно одреден правен инструмент – меѓутоа, ќе забележиме дека тие се „расфрлани“ во различни членови и не се групирани на едно место: – Првиот заштитен инструмент е писменото барање до работодавачот да го отстрани кршењето на правото (чл. 181, ЗРО/05): a) имено, aко работникот смета дека работодавачот не му ги обез- бедува правата од работниот однос или крши кое било од неговите права – може да поднесе барање до работодавачот, овој да го отстрани кршењето, односно да ја исполни својата обврска; б) исто така, ако работникот смета дека, со писмената одлука на работодавачот, е прекршено неговото право може – во рок од осум дена од врачувањето на таа одлука, да бара од работодавачот истото да го отстрани.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Каде се наоѓа таа - во мозокот, во крвта или во гландула пинеалис (епифизата), како што се верувало во 17-от век?

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Ваквата особина на ѕеркатагир честопати дава повод за нови претпоставки за генезата на староерменското писмо, така што досега тоа се изведуваше од семитското и делумно од грчкото писмо, од средноперсиското писмо настанато од арамејското или дури непосредно од арамејското северно-месопотамско писмо.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Повеќето од овие прашања може да се сретнат кај многу филозофи и во различни филозофски системи.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Ваквото изведување на цел систем на писмо од одделен извор само врз основа на сличностите и разликите во нацртот на поедините графеми не е методолошки оправдано; графичката сличност на одделни знаци во различни системи на писма не говори ништо во прилог на утврдувањето на генезата на овој или оној извор на системот на писмо.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Тоа бил еден од последните настапи на Арто и бил наменет за соочување со сопствениот фантазам на едно дисартикулирано, обдуцирано тело, тело како точка на преместување, подвојување и непрекината флуидност, коешто е чиста присутност и тело без органи.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

(...) Прошетката низ Интернет е прошетка низ една мрежа од обдуцирани идентитети коишто сите учествуваат во форма на дискурзивни единици; идентитетот веќе не е дефиниран со телото, ни со полот, уште повеќе, перформативните квалитети на идентитетот веќе не можат да се согледуваат како фиксиран склоп од квалитети, туку низ една бескрајна интеракција стануваат случајни и континуирано повторени во различни дискурзивни контексти. Маргина 37 17

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Настапи долга тишина. Обајцата беа загледани во различни книги.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Тие беа испратени во различни краишта во поробена Македонија.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Бугарската полиција ја намириса работилницата. Не е чудо да ви дојде на гости. Гледајте ведрете ја 48) што можете побргу!“

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Навистина, нејзините писма не го потврдуваа тоа, но во мојата вообразба сред осаменоста, тие писма ги гледав во различна светлина, понекогаш дури и како утеха.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Сепак, јас се сеќавам на многу моменти кои, се уште, како секвенци од некој дамнешно прожектиран филм се движат низ мојата глава.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Секогаш кога ќе поминам покрај зградата спроти училиштето, која повеќе ни одалеку го нема истиот изглед, чинам како да го слушам отчукувањето на часовникот над зеленото креденче во собата, во која со часови игравме домино со Борис Кривошеев, во долгите зимски ноќи, додека баба ми ми плетеше ракавички во различни бои. Брзав да пораснам!!!

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Милион светилки во исто време се прелеваа во различни контури.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Еднаш и чичко Ташко се врати од Берлин (од некаков саем на книгата) со албум за поштенски марки кога јас бев филателист!

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

И потоа често одевме во Гаково, поретко во Загреб, ама секогаш во различен состав.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Се работи за дело составено од ротирачки платформи, врз кои има голем видеоекран, компјутерска опрема и стол, на кој седнува гледачот/набљудувачот, и со помош на занишувањето на столот (во различни насоки) се произведува движење на погледот во виртуелниот музеј како простор на слики.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Значаен пример за таков тип уметничко дело е и компјутерската интерактивна инсталација на австралискиот (а работи во Германија и Холандија) уметник, Jeffrey Shaw: Виртуелен музеј.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Во согласност со трендот на растечките сексуални слободи, Ворхол од бакнувањето (Kiss) преку голотијата (Sleep, 1963., шесточасовна снимка на гол маж кој спие, Haircut, 1963, каде за момент се гледаат машки гениталии и доцните Nude restaurant и Lonesome cowboys, 1967, каде што се јавуваат голи протагонисти), отиде до дегутантна скатологија во склад со општата тенденција на рушење на табуата (најдалеку во The loves of Ondine, 1967) и до самото порно.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Имено, во Vinyl, 1965, е изведен садо-мазохистички ритуал, а во Couch, 1964, околу каучот во Фектори дефилираат голите претставници на андерграунд сцената, покажувајќи се во различни пози, меѓу другите и Ален Гинзберг, Грегори Корзо, Питер Орловски, како и Џек Керуак; филмот содржи и порнографски сцени, па и експлицитен хомосексуален фелацио - тогаш сè уште незамислив за порно филмовите што почнаа да пристигнуваат од Европа - и не беше наменет за јавно прикажување.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Слично како слушањето на музиката и гледањето на ликовни уметнички дела, започнува и допирот да се хуманизира со уметноста на виртуелните машини. Janez Strehovec е доцент на Факултетот за општествени науки при Универзитетот во Ljubljana, каде што предава социологија на групната култура. превод: Славица Пешевска. 1 - Philosophien der neuen Technologie, изд. Ars elektronika, Merve, Berlin, 1989, стр. 126. 2 - Digitaler Schein, изд. F.Rotzer, Frankfurt, 1991, стр. 350. 3 - Philosophien der neuen Technologien, стр. 125. 4 - Aisthesis, Wahrnehmung heute (зборник на расправи), Leibzig, 1990, стр. 46. 5 - P. Virilio, „Das irreale Monument”, Berlin, 1992, стр. 43. 46 Margina #15-16 [1995] | okno.mk 6 - F. Popper, Die Kinetische Kunst, Koln, 1975, стр. 29. 7 - G. Deleuze, Podobagibawe, Ljubljana, 1991, стр. 62. 8 - Istoto delo, стр. 64. 9 - Тука е важно Adorno-вото разликување помеѓу општествената техника и естетската техника, којашто не е доследна на господарењето над природата, туку е конститутивен, со содржината интегриран прием, за што пишуваше Heinz Paetzold во Nomarxistische Asthetik II: Adorno-Marcuse, Du:sseldorf, 1974, стр. 46. 10 - Digitaler Schein, ур. F. Rotzer, Frankfurt, 1991, стр. 157, 158. 11 - Stelarc: „Gesteigerte Gebarden/Opsolete Begehren”, каталог Endo und Nano, Linz, 1992, стр. 233. 12 - J. Baudrillard, Trancparens des Bo:sen, Berlin, 1992, стр. 22. 13 - „Out of control”, каталог Ars electronice, Linz, 1991, стр. 15. 14 - Истото дело, на истата страна. 15 - K.Marx, F.Engels: Избрана дела, I. книга, Ljubljana, 1969, стр. 339. 16 - G.W.F.Hegel, Sa:mtliche Werke, 12. I, Stuttgart, 1953, стр. 68. 17 - W.Benjamin, „Umetnicko delo v casu tehnicke reprodukcije”, Misel o sodobni umetnosti, Ljubljana, 1980, стр. 87, 88. Nick White okno.mk | Margina #15-16 [1995] 47 [изјава дадена 1988 од Џерон Ланиер, еден од зачетниците на идејата за ВР: Говорејќи идеалистички, можам да се надевам дека виртуелната реалност ќе пружи искуство со многукратни реалности, инаку искуство кое го отфрлаат многу луѓе од Западната цивилизација.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Повеќето општества во светот поседуваат некој метод со кој луѓето го доживуваат животот низ драстично различни реалности во различни времиња, низ различни ритуали и слични работи.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Двајцата стивнато гледаме: колони луѓе по улиците на познати и непознати европски градови, товарење во возовите, стражарни проследувања, растрчани униформи, есесовци, њилаши, усташи, трауматични документи во жива слика, собирани во различни држави, во оној морбиден зафат на уништување цел еден народ од лицето на Европа.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Ниедна зграда на овој плоштад , иако изградени во различни стилови, не се одделува од општата глетка која претставува едно единство.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

А ние во нив баравме баш доказ на отпорност, потсвесна побуна на живото чувство против шемата што му се наметнува, знак на една борба што е овде, на секој цртеж поодделно, во различна степен изразена и се наоѓа во различна фаза.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Еден од начините е да се споредат навиките со кои луѓето го доживувале светот во различни (дури и во идентични) времиња и простори.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Интуицијата на смеата Идиотизмот е поврзан, во различни форми, со некаква филозофија на разбирањето, осетлива на непосредното искуство.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Според него, во различните делови на Југославија требало да се испратат Срби кои требало да помогнат во кревањето на моралот во земјата и “би го изложиле ставот на сојузниците кон одделените групи“ кои давале отпор.54

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Како квантумот на интелигенцијата на планетава да бил секогаш ист, но модалитетите на неговото манифестирање да се менувале во различни правци и со различни интервали.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Така, во мозокот на еден англофон, зборот „slithy“ веројатно ги активира симболите „slimy“, „slither“, „slippery“, „lithe“, и „sly“, во различен степен.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Ова изгледа е најуспешен обид за бришење на разликата помеѓу животот и уметноста, така што животот останува живот, а уметноста уметност.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Според тоа, сите текстови мораат да бидат интерпретирани - или читани, да употребиме поинаков жаргон.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Пропагандните агенции мораат да го почитуваат “форматот” до последен детаљ.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Фонтана Микс (1958) е секогаш поинаква верзија на колаж од бесконечни ленти благодарение на можноста за интервенирање во машините за репродукција на звуци.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Најпосле, И во секој случај, интерпретацијата на еден текст е само уште еден текст, така што И тој бара да биде интерпретиран, а самиот нема привилегирана интерпретација.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Секој став кој е повеќе од егоистичен пред сѐ е општествен, а општествениот став е поллитички став. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 177 Херберт Рид “Политика на неполитичното”(1943) Во шеесеттите години, паралелно со рекапитулацијата и афирмацијата на Кејџовите ставови и искуства доаѓа до раслојување на неговото интелектуално интересирање што резултира со појава на дела во различни медиуми, со проширени стилски карактеристики.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Така, блокот не може да содржи повеќе од три спота (до две минути).

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тоа се композиции во кои се користи техниката на бесконечна лента во различни видови организација.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Покрај општиот тон, креативниот израз често го “лови” и расположението во различни времиња на денот.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Да се биде неполитичен не значи да се биде без политика.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Згора на тоа, поради неговата итерабилност, еден текст може да се чита на многу начини; т.е. да се интерпретира така што да значи различни нешта во различни контексти (со што, секако, не сака да каже дека тој може да се интерпретира за да значи што И да е).

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Така од серијата електроакустични дела “во живо” okno.mk | Margina #11-12 [1994] 175 настанаа уште и Имагинарен пејсаж бр.4, за 12 радиоапарати, 24 изведувачи и диригент, и Имагинарен пејсаж бр.5, за 42 плочи џез музика. нешто поинаков пристап кон електронскиот медиј претставуваат тејп-композициите со заедничко име “Микс”.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Да можат да говорат окнестите камени мостови префрлени преку брзите, бујни реки во Босна или седумте божји храма соѕидани со негови раце во различните краишта на Далмација - многу нешто би можеле да раскажат за копнежите на Аргировата душа во најубавите години на неговиот живот, кога беше полн со сила и полет, готов да ѕида и на самото морско дно, за да види светот што знае и што умее тој.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Спроти џамлакот стоеше платното што го сликаше на ногалки од школска табла, а под неа кантички со бои, шперплоча како располовена крушковидна тиква за мешање на боите, шише терпентин и ќупче четки во различни големини и уште едно ќупче шпахли, исто во различни големини.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Како мал го носеше татко му кркач на манастирски празник, кога во дворот меѓу црквата и конакот беа поставени сергии со барчиња како свирчиња, зашеќерени јаболчиња на стапчиња, прапорци за угичи и порти и прапорчиња за сугариња и капиџици, картонски маски за очите со ластиче преку ушите до тилот, медени колачиња тврди како пилешки срца, до колобајчиња во различни бои, а и шарени како градски велигденски јајца.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Ги раскрили двете врати од задниот дел на карванот и почна да го товари багажникот неисчистен откако го беше купил како половен: ногалките од школската табла, топот платно, летвите за распнување на парчињата платно во различни формати, рачна пила, чекан за ковање прави и клешта за вадење криви клинци, полни кантички со нови бои, врзоп четки во сите должини и дебелини, пачка шпахли, самоделска палета од шперплоча во облик на енормно зрно грав, шише со терпентин и шише со растрворувач, а на крајот и куп крпи за бришење на маслосани раце и по некој мрсул солза.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Да не го крие, зад сиџилите, своето емигрантско минато, своето судење во различните балкански режими...

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Но Татко, и по откривањето на битолските сиџили, кога ја чувствуваше победата,по поразите на егзилот, и покрај тоа што судеше во различни режими, останувајќи секогаш поразен, осуден, најпосле, се најде пред искушението да ни ја открие тајната за својата средба со Ататурк.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Знамињата на државите населени со словенско население гравитираат кон тријадата сино-бело-црвено која секако, се пројавува во различен облик/редослед на боите.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Накрај, “плаво” е етноним: во ст. рус. летописи е забележан етнонимот “Половци” - веројатно, Кумани (Хазари?) мала меѓуигра со знамињата на народите Знамиња со сина, бела и црвена боја (во различен редослед) имаат следниве словенски држави: Русија, Чешка, Словачка, Словенија, Хрватска, Србија, Црна Гора.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Во старите пописни книги на населението и имотот, во тевтерите на воените и даночните обврзници, па во хрисовулите на византиските императори, Потковицата се споменува како феуд или црковен посед, а во ферманите на турските султани, испраќани во врска со собирањето на даноците, со ајдутите, со побуните и казнените експедиции, како султански имот, Хас чифлиг, под името Загориче, кој, најверојатно, зашто се најдува точно на границата помеѓу Битолско и Прилепско Поле во различни времиња потпаѓал под управа де на едниот де на другиот град, но за луѓето кои живееле тука, за нивната раса, религија и бит ништо не се споменувала.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

А дека сегашниве жители на Потквицата не се потомци на становниците на некогашната древна населба Градиште, освен нив самите, зборува уште и нивната психофизичка конституција; високи се, русокоси, недоверливи.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Имено, оттогаш, откога бил еднаш запишан во тефтерот, истиот тој сон им се сонил уште на шест различни лица во различни времиња и секогаш се обистинувал.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Навидум авторот ни ја претставува мисијата која ќе го води од слободната и отворена Македонија, каде што тој живее, во различни места во сталинистичка Албанија, која ја напуштил пред триесет и седум години и која, речиси оттогаш, останува под сталинистичко ропство.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Невидена вивисекција на животот на еден народ, положен во експонати, поместени во различни музеи, зависни еден од друг, за да се дојде на крајот до интегралната вистина - лага!

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Окупаторот не доцнеше со испраќање римокатолички мисионери во различните зони на окупираната земја.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Додека чекорев низ темните коридори на Атеистичкиот музеј, како во вистинско подземје на потиснатиот дух на народот, ми се наложуваше во различни изблици прашањето – за толерантноста на Албанците низ троверјето кое овде во Атеистичкиот музеј беше на нишан.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Луѓе кои секако живееле во различни села и кои меѓусебно контактирале.”

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

На една хоризонтална греда беа наредени венчиња од колбаси во различни фази на сушење, некои веќе беа суви и истуткани, други сè уште беа лигави и влажни.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

(5) Сепак идеите внесени во основата на ова дело - предизвик и непослушност кон конвенциите - се особено евидентни во “Големото стакло” и делата поврзани со него, како и, во различна мерка, скоро во сите други дела што авторот ги направил во преостанатите години од својот живот. 106 Margina #4-5 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

На прашањето кое е негово најзначајно дело Дишан одговорил: “До овој момент, јас би рекол, „Три стандардни запирања“ (1913).

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Во секој случај, акултурацијата се однесува на рутински процес на социјализација што се одвива идентично или речиси идентично во целата конкретна група или во целата конкретна популација.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Како јазикот, кој служи како пример за другите процеси на акултурација, тие обрасци на мислење и на однесување им се втиснуваат на децата уште од раната возраст, било кога намерно се подучуваат на нив, било кога децата едноставно ги впиваат од своите одгледувачи.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сакам да ја дистанцирам од нејзиното старинско, исклучиво, елитистичко значење и да ја употребам во описна, квазиантрополошка и, пред сѐ, прагматична смисла – најнепосредно, како ознака за севкупноста на генеричките практики што го поврзуваат општествениот живот со дискурзивните облици и бихејвиоралните конвенции,157 а со тоа и ги дефинираат, во различни општествени контексти, особените хоризонти на очекување во врска со говорот и со личната интеракција.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Вистинските културни практики, според ова стандардно поимање на културата, се како јазични структури.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Се одвива во рамките на сите семејства што претставуваат едно општество или културна единица, така што сите припадници на одредена група на човечко живеење на крајот спонтано ќе бидат, на пример, родени говорители на еден јазик – иако го учеле во различни околности и во малку различни верзии.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Зашто, да се изнесе таков приговор, да се осуди како „есенцијалистички“ секој обид да се опишат особените одлики на машката геј-култура значи да се побрка култура, сосе практиките што ја сочинуваат, со неопределен број поединци кои, во кој било миг и во различен степен, можеби ја сочинуваат.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сликите - и пиктограмите - можат да имаат различно значење во различни контексти, задача на дизајнот е да ја обезбеди соодветната перспектива.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Ми се чинеше дека слушам oo наместо ow во наречјата околу Тајдвотер, Вирџинија, не знаејќи дека во различни области на граѓанскиот југ, дури и во различни области на Вирџинија, луѓето зборуваат на голем број потполно различни наречја.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Со други зборови значи, задача за феминистичката теорија е како да се сфати идентитетот како место на разлики: жените заземаат различни позиции на субјект во различни времиња; задачата е како да се промисли овој мултиплицитет.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Еве ти уште еден пример. Си видел ли некогаш месечина околу која се протега кружно виножито, кружен спектар од бои во различни слоеви светлина?

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Лево и десно од автопатот многубројни хангари - фабрики во различни бои и на покривите знамињата на САД, Германија, Италија, Франција, Шпанија.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

- Потоа, продолжи Вера, - таа му раскажала за другарувањето со неговата другарка и за тоа колку им било тешко да се разделат кога решиле да одат, во различни средни училишта.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Дрвото, кое потсетуваше на славната песна на Киплинг (Борхес беше верен обожавател на Киплинг), близината на сенката на Калвин, и благиот мир на тоа катче ја донесоа одлуката наместо Марија.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Два дена подоцна Борхес беше погребан на тоа место, кадешто сега почива.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Појавата на оваа нова каста на отворени умови во различни земји ширум светот е централен историски настан во последните четириесет години. (...)

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Ни беа покажани неколку слободни места во различни делови на малите гробишта.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

ПОЛИТИКА „ЗА ИЗБОР : ПРАВОТО ДА ГО ИЗБЕРЕТЕ СВОJОТ ДЕКАН Слободата е индивидуална работа.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Таа значи нешто посебно, единствено, лично за секој поединец.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Можеме да кажеме дека Hogart и Williams рано осознале некои од битните недоречености на популарната култура што подоцна ќе им одат толку на нерви на нејзините клеветници и клеветнички.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

На кусо: разлики на светот навистина постојат, а популарната култура (со своето декларативно заколнување на еднаквост, сеопшта толеранција и релативност на вредностите) ги негира и недопуштено ги мазни.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Марија се двоумеше сѐ додека не го виде последното место, под едно прекрасно зрело дрво на тиса, која на француски се нарекува иф, и тоа само неколку метри од мошне скромниот гроб за кој се покажа дека е гроб на Жан Калвин.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Нееднаквоста во различните видици на човекот е неизбежна и дури добредојдена; тоа е основа на каков и да е богат и комплексен живот. штетна е само онаа нееднаквост што ја негира основната еднаквост на постоењето.” (Williams,305) Margina #32-33 [1996] | okno.mk 107

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

И до оној кој е во опасност има луѓе, само свртени му се со грб, и не можат да знаат што му се случува, затоа што погледот на оној кој е во опасност, и нивните погледи, гледаат во различен правец, кон други пејсажи, кон различни неба.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Да, гледаме кон различни неба.”

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Подзамижани, со бечви излепени или закрпени со стотина крпи, во различни бои и со различни конци, со испукани и со исушени раце, со браздосани и брадосани лица, како планинските ветрови врз нив да вршеле, делкале, режеле.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Да имаше, си помисли, ќе беше многу полесно, оти тогаш, како двајца што веруваат во различни богови, ќе седнеа и тој немаше да штеди од својата речитост, и од својата начитаност, и од своето време и од својата страст по Бога за да му објасни и да го убеди дека е во право.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Како во софистицирана програма за анимација можеше да го реконструира секое негово движење - начинот на кој застануваше пред огледалото и во профил си го гледаше задникот кога пробуваше фармерки, благата повиеност на ’рбетот и затегањето на мускулите дур отвараше конзерва грашок, дланката со која се обидуваше да го задуши бунтот на влакната кои секое утро му прогласуваа автономија во косата, влечењето на нозете во полураспаднатите влечки, сите извивања на телото под различни агли и во различни позиции, кога тоа беше ненаспано, возбудено, бакнато или тажно.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Ако фразата што гледачот ја внесува содржи некој од овие зборови, соодветната категорија е сигнализирана и поставена така да предизвикува пореметувања во различни фази на процесот на правење слики.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Слично како што имате чакри во различен број и интензитет, мислам дека овие условени души се категоризирани на одреден начин...

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Иван пак, Никифорович, ви ја дава право в раце својата табакера и ви вели: „Земајте“.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Како Иван Иванович, така и Иван Никифорович не ги сакаат стениците и никако нема да го пропуштат Еврејчето трговец, а да не купат од него еликсири против тие инсекти во различни шишенца, откако претходно добро ќе го искараат зашто тој ја исповеда еврејската вера.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

И чепкаше и распетлуваше сѐ што станало, повторуваше една иста случка во различни нијанси.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Љубам да го дочекам сонцето кое доцни по светлината зашто му треба време да ги искачи зградите околу мене, смешно надградени како вила „Слога“, во различни бои, тесни а долги.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Нејсе, по уводот за материјалната состојба, недвижнини и друго, политичката припадност како бајаги важна за основање на една врска, сексуалните способности - самооценети како брилијантни, ликов поминува во експлицитно прикажување на она што има по џебови, придружено со сликовито објаснување како доаѓа до купчиња евра, денари, франци, распоредени во различни џебови од мантилот и костумот.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Уште во осмолетка се вљуби во првиот комшија. Во истата зграда, на истиот кат, во различни влезови, ама балконите им беа еден покрај друг и ги делеа само два реда саксии со сардели... и голема разлика во години.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

На мртва стража, со протресен топломер ги шпартам собите на децата и со бележник под мишка си ги бележам резултатите, како медицинска сестра што пред визита мора да подели терапија на сите пациенти, а тие сите имаат исти симптоми, а различна терапија, во различен час.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Децата од „практични“ причини и за добра организација, а и за да не кршам атер некому и никому, учат во различни училишта, ама сите попат: од Бутел, преку Зајчев рид, во Карпош, во гимназијата „Орце Николов“, па во „Пролеќе“, во училиштето „11 Октомври“ и на крај малото, на Водно, во градинката „Кочо Рацин“.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Очигледно не беше свесна дека љубовта се јавува во различни облици и нијанси.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Должност на секоја култура е да создава услови за формирање добри книжевни преведувачи во различни јазични области; - Во ова издание се застапени и двајца македонски автори со заокружени опуси.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Притоа, за него е суштествен еден поим кој го осветлува рационалниот аспект на човековото знаење - телеолошката заднина, „односно рамката определена од интернализираното знаење која служи да ги определи и одобри активностите на поединецот соодветни на целта и на хиерархизацијата на активностите”.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Следи испитувањето на структурата, одликите, и модусите на телеолошката заднина; проследување на проблемот на заедничката телеолошка заднина како и проблемот на несубординираноста на телеолошките заднини која се открива во различни ситуации на инкомпатибилност.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Во овој момент треба да се спомене дека ваквото изложување на боите (cauda pavonis, паунова опашка) на Посветеникот му ја најавува непосредно претстоечката синтеза на сите одлики и елементи што се соединети во Каменот на мудроста.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

На пример, ако симптоматичниот пациент го употреби зборот “неблагодарен” три пати во различни реченици, терапевтот може да праша: Што значи “неблагодарност”?

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Психолошкото значење на боите Јунг го објаснува на следниов начин: “...за време на асимилирањето на потсвесното личноста минува низ многу трансформации кои потсвеста ја прикажуваат во различна светлина и кои се придружувани со расположенија што непрекинато се менуваат.”

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Сега само златните прстени, во различни големини, светлеа дури подготвував заминување.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Добрата форма на мојата природа ја потврди брзото изнаоѓање кутии во различни големини.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Тоа беше некоја малечка сликовница, никој и никогаш не ќе може да објасни од каде и како беше створена во домот, малечка сликовница на која беше прикажана една мошне привлечна жена во различни пози.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Конкретно, извршени се минуциозни анализи на буквите на алфабетското писмо и повеќето илјади различни форми што тие букви можат да ги имаат (во различни стилови на текст пишуван со рака, во печатен текст итн.).

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Најстарите примери за конвенционална употреба на пишуваните симболи откриени се на глинени таблички во различни предели на Блискиот исток и југоисточна Европа и потекнуваат од периодот околу 3.500 години пред нашата ера.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Се разбира, Фукујама и Хантингтон не се само двајца залудни професори по историја коишто медитираат на маргините на општеството - обајцата се исклучително влијателни во различни стратешки институти што ја одредуваат глобалната политика на единствената преостаната светска суперсила, САД.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Изгледа веројатно дека системите на писмо се развиле независно едни од други во различни временски периоди и во разни делови на светот - во Месопотамија, Кина, Средна Америка и на други места.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

На ова место тие категории ќе ги третирам како провизорни патокази чиешто значење поостро ќе биде оцртано кога ќе ја разгледуваме нивната употреба во различни контексти.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Бидејќи нашиот живот постепено, како екстерно така и интерно, ќе стане „живот во множина” - значи живот внатре во различни општествени и културолошки контексти, како и живот којшто низ себе пропушта и во себе поврзува голем број замисли - дизајнот мора да ги има предвид не само расположливите стандарди (локални, национални, општествени) туку ќе мора да создава и мешовити (мултивалентни) творби.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Самиот проект „Досие 96” се состои од изборот на неколку стечајни фабрики во различни градови кои беа земени како точки (станици) при патувањата низ Македонија во текот на целата 1996.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Неколку графички конвенции се учат во училиште (како писмото треба да изгледа, како да се напише адресата на коверта, како да се постави научен експеримент или математички проблем); но не се подарува внимание кон учењето на општите принципи на визуелната организација на јазикот коишто би можеле да се употребуваат во различни прилики, ситуации и технологии.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Обеве тези тргнуваат од претставата за изнуркувачкиот, хомоген, универзално Западен свет - и обете во различен степен се погрешни, нестручни, лажни и опасни.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Жил Делез (1925-1995) е еден од современите мислители којшто, во различни периоди од својата работа, го поставувал прашањето за виртуалното, од Разлика и повторување (1968), преку Илјада рамништа (1980), до доцните текстови.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Но бидејќи телото немаше никаква физичка реалност, карактерот на ликот можеше да се менува и да минува во различен правец и различен степен.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Се случувало во историјата на еден јазик да биле користени неколку смерови, како во раниот грчки јазик, кој во различни периоди од својот развој бил пишуван од десно кон лево, од лево кон десно, па дури и во двата смера наизменично (како бустрофедон).

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

На ѕидовите имаше повеќе дрвени резби во различни величини: со обични мотиви како на пример грст гроздови, рибар на река, водопади.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Амбасадорите на Европската Унија, тогаш во помал број имаа свои облици на дејствување.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Во различни фази од животот не престануваше да ме обзема картагинската метафора.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Мене ми преостануваше да го создадам и провлечам моето семејство низ падот на малата империја Југославија, која беше и рожба на двете големи паднати империи.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Јас ова го говорев отсекогаш, уште од 13 ноември 1974 година на Генералното собрание на Организацијата на обединетите нации во Њујорк и во тоа ќе верувам до крајот на животот!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

И ние, амбасадорите на неврзаните земји (Индија, Индонезија, Египет, Алжир и Југославија), се состанувавме еднаш во неделата, во различна амбасада за да ги разгледуваме актуелните политички и меѓународни прашања од областа на движењето на неврзаните, чија криза стануваше сѐ поочигледна.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

VIII Живеејќи со години во далните источни предели, бев постојано соочен со почестото верување на луѓето во фаталноста, во судбината, во зборот мактуб (беше пишано, во слободен превод), што го слушав постојано, во различни конотации, во зависност од настаните со кои се соочуваа луѓето, судрени со тешкотиите кои им ги донесуваше животот пред вратите на пустината.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Речиси иста судбина во различни времиња.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Разговорот продолжуваше во доверлива искреност, во различни варијанти, но секогаш со истата суштина! Но Арафат остануваше верен на своите мировни ветувања.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Го повторуваше многупати во животот зборот амбасадор, во различни ситуации, кога историјата се закануваше, а нејзините мисли беа упатени кон Истанбул.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

На овој простор на медитеранска екстаза, крај манастирот-светилник, спроти линијата на границата на Езерото, границата меѓу моите две земји, често доаѓав, сам со своите или со пријатели, како во предел на поклонение во различни периоди од животот, од историјата на границата.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Југославија, со своите делови кои биле под Османската империја (Србија, Босна и Херцеговина, Црна Гора, Србија, Косово, Македонија), но и под империјата на Австро-Унгарија (Словенија, Хрватска, Војводина), можеби повеќе од било кои делови на Европа и светот, опстануваше во жилава инерција, се метаморфозираше, понекогаш се обновуваа рецидивите на синдромот на јаничаризмот, на невозможните манипулации на монархистичката, републиканската или идеолошко-тоталитарната власт со идентитетот на човекот кој живееше во различна јазична, етничка, верска, идеолошка и друга заедница.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Можеби во тоа повторување на животот се крие тајната на вечноста на уметноста!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Претставените зборови задираа длабоко во балканската историја, опстануваа во различните балкански јазици со отомански османски примеси, како живи елементи, кои не беше лесно да се искоренат.