во (предл.) - трепетлив (прид.)

Пред сѐ да се сокрие во магла, тој уште можеше да ги види двете очи на старецот; тие станаа големи, полека слевајќи се во трпетлива светлост.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Стеблата се сцрвуваа и крцкаа а ридиштата во трепетливите далечини се покрија со подвижни магли.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Во кркорењето се засркнал со кучешка кашлица и станал беспомошно загледан во трепетливото небо.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Низ отворениот прозор Славчо гледаше во вечерното небо, во трепетливите ѕвезди што една по една се палеа.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Болниот Неделко Шијак пак се обидел да се исправи - сака нешто да каже, никој не го слуша, никој не забележува дека е жив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)