во (предл.) - забест (прил.)

Меѓутоа, се таложат вековите на Балканот врз нивната свест и им шепотат - тоа е самата смрт преобразена во забесто и привидно неснаодливо животно, поточно гнил костур во чии обрачи на ребра е затворен светот со сите реки, градови и села, се со што живее како човек, животно растение: пеколот е на земја, земјата во него.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)