во (предл.) - сосема (прил.)

Кинетичката уметност од фазата на експериментирање и авангардистичко провоцирање (во смисла на барање на раширен поим за ликовната уметност) премина во сосема законита и етаблирана уметност во рамките на европската и американската неоавангарда од 60-ите и 70-ите години.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Овде Кравар најпосле зазема позиција внатре во сосема рецентните политички спорови и ѝ се спротивставува на раширената теза за “национално помирување”, според која сонцето конечно ќе ни светне дури откако бившите усташи и комунисти меѓусебно ќе си пружат рака.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Како остар противник на трите роботски закони на Исак Асимов (Isaac Asimov) (што ги поставуваат роботите во сосема инфериорна положба, како робови на луѓето), на своите „bopper-и” (следната генерација роботи) им вградил wetware (како аналогија на мозокот) и со тоа им создал сопствена свест и независност од луѓето.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Хичкок тоа го сметал за свој најуспешен настап во некој од своите филмови. превод: Ана Пејова извор: Hitchcock (зборник, Љубљана, 1984.) okno.mk | Margina #22 [1995] 157 158 Margina #22 [1995] | okno.mk Во следната Маргина Голем тематски блок за Александар Станковски Хитлерите, Тајните вечери, Ѓаволите и жените, Кокино, Маклабас, Лабрис okno.mk | Margina #22 [1995] 159
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
1. Училиштето овде ги воведува децата во сосема одредени машки и женски улоги.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Со еден збор, Чамецот за спасување спаѓа во сосема друг вид филмови од оние на Хичкок: оној вид психолошки драми, кадешто групата луѓе се наоѓа на ограничен простор и егзистенцијално заострената ситуација ги присилува да ги „откријат картите”, да го докажат својот вистински карактер, да смогнат доволно сили за спасувачката одлука или да пропаднат.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Прашањата дали нешто е уметност или не би требало да функционираат во сосема друг дедуктивен систем: на пример, според сугестивноста на делото, неговата идејност и апликативност, според неговата заводливост и искуственост итн.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Двајца големи уметници, наоѓајќи се обата во сосема различни културни средини, се занимаваат со слични естетски и пластични проблеми.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Иронијата и црниот хумор својствени на оваа идеологија го дозволија разурнувањето на супер- структурата на поранешното социјалистичко општество, а посебно на вредносниот систем.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кон крајот на 70-тите, почеток на 80-тите, творештвото на Кабаков во Русија се одвива паралелно со она на Бојс.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Уште паметам јас како ми било мене кога сум бил на нивно место, но во сосема други околности Сепак, се вратија омацурени.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
(213) Два скапоцени моменти, две скапоцени илузии: во претчувството за жена и за нејзиното поседување - илузијата на задоволството - и во сосема свежото искусување на нејзината загуба, додека сѐ уште сме маѓепсани, во илузијата на загубата.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тоа што тој беше сведок на тоа како таа во меѓувреме скрши неколку чаши во сосема природни временски интервали, тој не обрна никакво внимание.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Триесет и три дни патувавме до таа планина, во сосема чудна и непозната земја, сѐ додека не стигнавме до еден град, Керманшах што се викаше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
За да му се спротивставиш на тој срам и да му се опреш на поривот да го одречеш, искушение е да бидеш бесрамен, да ја забаталиш внимателноста и да појдеш во сосема спротивна крајност, па да ја прифатиш, барем на миг-два, претпоставката – како што вели другарон од Анаполис – дека само поради тоа што човек е геј, мора да сака некои работи, како извесни уметнички дела или одредена музика.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Добро“, рече Вулкански, но вниманието на г. Абов веќе беше насочено во сосема спротивна насока...
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Во чистиот дел на салата болните ги облекуваа во сосема нови пижами, ги ставаа на носилки и што е можно побрзо со санитарни коли ги префрлуваа во одделенијата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Можеби ФМД не е претежно сатирички писател, но сепак, неговиот “Бобок” (едно поглавје од “Дневникот на писателот” за 1873 година) претставува неверојатен и монолитен конгломерат на Хофмановска фантастика, бритка сатира и гротеска, достојна на кистот на Маестро Хиеронимус.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Социјализмот и пост-советскиот систем донесоа нов елемент во литературата како одраз на животот, со тоа сатирата доби нов поттик, нова храна за преџвакување - секогаш одново, секогаш добро нахранета уверка: тоа е сатирата на Војнович, на Харитонов... - што отвара една нова - кој би рекол, социјална, тој не би погрешил - димензија во сатирата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Значи: маниризмот е антинатуралистичен и доследно стреми кон тотална апстракција.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
( - Значи, сатирата се движи од богатството на формата кон богатство на содржината, - вели Помошничката. - Токму, - блажено вели Преведувачот, затоа што се чувствува добро, а во сосема догледно време ќе се чувствува уште подобро, за што јасен придонес ќе има токму Помошничката.)
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Фројд, кој како и Фичино, на граѓанската Европа ѝ ги даде обновени прастарите ориентални мудрости неретко, се разбира, во сосема рационализирана форма, како некаков ориентален волшебник барем привремено ги разорува градовите во облаците на доцнаграѓанскиот идеализам.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Лоренс и Хенри Милер, тогаш го имавме “пансексуализмот” на Аретино и Марино. (...) Изворниот порив на маниристите - светот да се опфати со слики кои додуша ги доживуваме неповразани, но можеме да ги сублимираме во хиероглифски амблеми, по 1920-та доби силен поттик - делото на Фројд.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И затоа, во сосема незабележително скратена верзија ФМД е во изборот на “Маргина”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Мистеријата во неговото опстојување е во тоа дека највисоката и крајна апстракција за темелот на светот како божество на крајот на краиштата претставува нешто сосема “натуралистичко”, додека “класицистот” со својата близина до природата доаѓа дотаму она метафизички не-сликовитото, имено, Бога, да си го претставува во сосема алогична фигура за човечката историја: како човек. okno.mk 247
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ќе го имаш пак само доколку си останал без тоа негде блиску, за да можеш да се повратиш; но ако си одел без тоа толку долго, за веќе да си имал време да ја свртиш браздата на твојот живот во сосема друга насока по која што те повела таа твоја загубена рамнотежа, тогаш повеќе ни еднаш нема да бидеш во состојба да го побараш и да го најдеш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дури кога беше застанат над леглото, завивањето во мускулите се престори во сосема одредена болка, вистинита и остра.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А како доказ кон молбата приложил огромен том на некакво романтично писание, каде што по секои десет страници се појавува капетан-началник на полицијата, на места дури во сосема пијана состојба.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Лежејќи во сосема друга соба, скршено неподвижна врз куп нафрланици, успеав со мака да извлечам една покривка, или можеби тоа беше парче синтетичка завеса.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Или во несвесниот проблесок во за-зен техниката, во песната „Сатори”, или пак во сосема промислената арс – поетичка минијатура „Посегнав по светови други”, каде „двата паралелни универзува во осмози”, ја декодираат амбивалентната дилема и ја тераат до финалната поента:
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Којзнае по кој пат се преиспитуваше: дали одлуката да се жени со девојка што се родила и растела во сосема други услови, во општество крајно различно од неговото - не беше дел од неговата борба со самиот себеси?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Талкајќи меѓу Евтим (живееше кај брат му Јован кај фабриката Треска), сопчето на Нанчо во самиот центар каде што јас го уживав неговото гостопримство оти ми беше вујко по баба, и слободните клупи во најзафрлениот дел на паркот каде ги минував деновите читајки го Тихи дон, сепак го поразив оној Првиот во мене кој ја бараше закрилата на големата група ученици од Војводина во Учителската и му дозволив на оној Другиот во мене Учителската да ја замени со Гимназијата, ризикувајќи да биде сам во сосема непозната средина.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
боејќи, еритроцити или со нејзината крв до сопственото ослободување ...можеш да си одиш и велам на онаа другата со парченцето памук на показалецот ние остануваме на балот до полноќ можеби со иронична насмевка веќе безгласносе оделува од блескавиот предмет наречен микроскоп во сосема спротивна насока... ...далечините се тука и водите и копното пловечки распрснати сонца пробудени острови гладни што се впиваат едни во други...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Но иако сега живееме на другата страна на светот, предмет на моите размислувања сѐ уште е променливиот, Советски свет чија приказна планирам на сите вас постојано да ви ја повторувам, повторно и повторно.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Но сосема неочекувано тој универзум пропадна и се најдовме себеси како живееме во сосема различен свет.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)