за (предл.) - лек (имн.)

Во тие години, лимони не можеа да се најдат ни за лек.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
За лек, срамежливо говореше. За лек, мислеше Отец Симеон тогаш, а лек немаше, беше болен и лут од ракија и без ракија.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Но, сега гледам, работите стојат поинаку, бидејќи вредностите кои ги држеше тој пред себе како црковни табли, всушност ги доживуваше како товар што насилно му е натоварен, а за неговите кошули и за огнот в куќа и во нас, и уште за сандаците за замрзнување на кои им скапуваше газерот, за разглавените капаци на клозетските шолји, за штекерите без жица за вземјување, за цевките ф-15 за одвод на водата од машината за перење и бигорисаните цевки за довод на топлата вода, за недоволниот притисок на водата во бањата и преголемиот притисок во неговите уши, за лековите за детето што не можеа да се најдат на рецепт, а можеа да се најдат еди каде, на другиот крај од градот,
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„А за тој лекот... За лекот не му кажа“, неочекувано се оѕва дедо Стефан.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ќе бегаш кога ќе ги препознаеш, додека меѓу луѓето во голем трговски центар, со отворена здравствена легитимација и стари истуткани резултати ќе просиш за лекови...
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Се обидел некој пред сто години, некој аџамија, јајца од орли сакал да земе, за лек против некаква болест, но се урнал и одвај му ги собрале коските. Приказна...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Уште почудно е што нема ниту еден камен. Сум возел по 200 km, а камен ни за лек.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Одеднаш, така да се рече преку ноќ, планината осамна во црна наметка, тук там по некоја бела дамка во осојните места, а снег низ градот ни за лек.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
И така Дуде растеше од Груда до Горда, додека слободата слегуваше од планините до градовите, прво во опинци па во цокули па во чевли, а сирењето што им беше и појадок и ручек и вечера сега го немаше ни за лек, додека се подавија во пипер и патлиџан, барабар во краставици со сите кривини, а девојчињата што ги израснаа крутите селски здолништа немаа со што да си ги покријат пожолтените гаќички па навлекуваа куси панталони од постарите браќа и ги префаќаа нивните кражби по соседските овошки.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А Ристе ги шета сокаците и пее - мангарче бара, јајце страчкино за лек дава.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Се гордеете ли, Вие? Што сотревте сѐ, да нема ништо, да нема виор, надеж ни за лек.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Таа ме моли да ја оставам, а јас ја молам да пушти барем една жичка, колку да им го наквасам јазичето на децата. За лек.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Поттураш малку во тестото, како за лек. Колку да се рече дека се осолило, дека поминало покрај солта.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сите зборуваме за лекови против болести што напаѓааат од секаде, И што можат да траат со месеци, со години.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Му го давам јајцето и го молам - аман, заман, - да ми даде малку шеќер. Само едно грутче. Меѓу два прста да фати и да ми даде. - За лек, му велам, за од зарек.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)