Пред се тоа Силјан си патувал со голема надеж да најде некоја трага и до кај пладне го изодил угорното, та се качил на планината и кога се опулил натамо, видел едно поленце опколено со планинки и ридови, прилично како Прилепското.
               
             
           
            
            
              „Силјан Штркот“
               од Марко Цепенков 
              (1900)