кон (предл.) - глас (имн.)

Бевме повикани откако Стефан Лествичник, кој во очите на логотетот, по она лажно видение допрва требаше да се искачува по скалилата на славата и почеста, му беше раскажал на управникот дека отец Кирил фрла хула бесчесна врз зборовите и се свртува кон гласовите како кон идоли.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Двајца постари планинари со јажиња се спуштија кон гласот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Лажеш. - Што? Двајцата се свртевме кон гласот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)