кон (предл.) - убавина (имн.)

Разбирањето на убавината, како и откривањето на Каменот на мудроста, само се прашања на еден повисок ниво на свеста. Duchamp нè повикува да ја стекнеме таа свест, свртувајќи го нашиот ум и нашите очи кон убавината што нè опкружува.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Исто како што кампот дејствува да го нагризе неироничниот восхит кон убавината со чија моќ не може да се рамни и чија моќ не може да ја измести, така машката геј-култура се бори да ја одложи болката на загубите што не престанува да ги оплакува. ‌Можеби тоа е уште една причина поради која машката геј-култура им предизвикува толкава одбивност на геј-мажите, зошто побудува толку одрекувања и зошто современите геј-мажи се склони да ја проектираат врз претходните поколенија на архаични, патетични кралици – врз секого освен врз себе.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ова објаснува и зошто машката геј-култура нѐ поттикнува да се смееме на ситуации – како оние што се прикажани во Милдред Пирс и во Најмила мамичке – кои се ужасни или трагични.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа ја одразува елитистичката, аристократска склоност на машката геј-култура, која исто така се гледа и во машкиот геј-култ кон убавината и естетиката.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И понатаму, онаа вештина на претворањето на нижите метали во злато, може да се спореди со Duchamp-овото претворање на секојдневните предмети во уметнички дела.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Отфрлајќи ги сите побарувања на семејната божемна невиност и капејќи се во дречлива, неприродна неблагодарност, таа си го виори чувството на надмоќ пред конвенционалните буржоаски канони на моралноста, нормалноста и природноста. ‌Такво чувство на надмоќ над здодевните, нормални луѓе одамна се забележува (се слави или се презира) како одлика на машкиот геј- субјективитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)