“  Е, тој Велко, се сеќавам како дете, фатил едно лето да забива колје, да трупа камења, да прави насип и да ја свртува реката кон карпестиот брег од спротива.
               
             
           
            
            
              „Добри мои, добар ден“
               од Глигор Поповски 
              (1983)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Па кога наредната есен надојде реката, не можеше да го пробие насипот и го сврте својот тек кон карпестиот брег.
               
             
           
            
            
              „Добри мои, добар ден“
               од Глигор Поповски 
              (1983)