кон (предл.) - скуден (прид.)

Меѓутоа, ослободени од потчинеста кон толпата и станувајќи уметност - тие гестови лебдеат помеѓу два моќни магнети, а тоа лебдеење, толку тешко остварливо и толку ефемерно, пак се одлепува од интелектуалната рефлексија и нѐ враќа кон скудните, понекогаш срамни, но сепак фундаментални поими, како глад, збудаленост и, секако, љубов.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)