на (предл.) - бесмртност (имн.)

Во прегратките да ми спие сонот на бесмртноста, танцот на самовилите да ме води на свети места, а јас нежно да чекорам по невидливата патека на вечноста.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Леден здив да ми ја разбранува крвта додека ме заспиваат песни љубовни, додека ме галат очи љубени, додека ме будат усни јагоди црвени, сила да ми дадат чисти бели вистини, не се плашам од висини ја отварам душата и летам на крилата на пеперутката.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сега оддалеку гледам како врват низ улицата сребрена, дишејќи го воздухот на бесмртноста, без да ме примат во нивната дружба, на нивните идновековни патувања низ безбројните златни улици, покрај милионскорачните мозочни аудиториуми, во милиони разнобојни глави на планетава.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Обидот на Аристотел поинаку да му пријде на односот меѓу душата и телото и да го надмине остриот дуализам на Платон, со појавата на христијанството паѓа во заборав.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во христијанската догма, особено во учењата на Свети Августин и Тома Аквински, се избираат оние елементи на Аристотеловото учење кои одат во прилог на величење на бесмртноста на душата, а телото го сметаат за пасивно и инертно.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Не разбирам што точно сакаш да кажеш.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Немаш страв. Ти своето мислење за непостоењето на бесмртноста го кажуваш со таква рамнодушност, како да си потполно уверен во својата бесмртност.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Живеев со надеж дека ќе ја дооткријам смислата на нивното кружно патување на една од варијантите на бесмртноста.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сѐ - за малку млеч и полен за прополис и густо проѕирен леплив и лизгав јантар амброзија и жолт јаспис за твојот балсам на бесмртноста за твојот сладок прелив на младоста за драмата на творењето за смолата на детството - разлеаниот сируп или сакаш недвосмислено да кажам: за мед, мелиса!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
3. Парадокс Ако „Бог ја знае мерата“ на бесмртноста и на злото кое „расте и зрее“19 тогаш нека гугне зошто бројките се зголемуваат а бесконечното се наближува кога – о, парадокси! – „секој ден сме сѐ повеќе во загуба“20 нека објасни -богат со средства и начини- кој ги благослови човекомрсците та в оган фрлаат сѐ живо и диво да му се сотре семето на семејниот Матери?
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)