на (предл.) - бог (имн.)

Потоа следува респект кон предците, наши блиски или подалечни роднини и кон оние заедничките наши предци, чии роднини и кон оние заедничките наши предци, чии дела се темел на: - чеснољубието, - славољубието, - славославието, - словото, - славата, - славјанството, - славо- словувањето, - словодарувањето на другите народи, - слогувањето на буквите, - слогувањето на зборот, - служењето на Бога преку писмото, преку Светото писмо...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Колку повеќе беа убедувани во непостоењето на бога, овие луѓе во повоените години на комунизмот толку повеќе веруваа дека Бог постои преку испратените кози за овде да продолжи животот...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Фала му на бога што Агна не знае дека низ нивните штрби усти го грвалат и нејзиното име.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Обидот на Симона да ја преземе улогата на Бог, демијург којшто ќе „донесе“ вода, е презрен и „закопан“ без вистински причини, со наполнувањето на бунарот како симболичен чин на каменување на самиот Симон.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Фала му на бога, фала му на бога, се сеќавам, ми напиша, малку нескромно, што има, ете, такви луѓе на светов.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Дали е тоа мешање во работите на Бога?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Иако, мајка ми отсекогаш сакаше девојче и во периодот на блаженост, од полиците на дуќаните ги имаше испразнето сите розови тантели, кои подоцна мораше да ги носи брат ми (фала му на бога што не се сеќава на тој период, а и фотографирањето не беше толку зачестено хоби).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Фала му на Бога што никој од неговите деца, ниту внуци не се погодија на него.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Фала му на Бога за оваа радост, низ солзи редеше Христина.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
„Исѝ одос”, ќе се повика на солидарноста во името на Бога, ќе го заколне во споменот на Соломон, во Ерусалимскиот Храм, во Светијата на светиите...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Закинтос е, фала му на Бога, учен на етничка различност, па жителите секогаш сакаат да комуницираат со други култури.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Техијат Јисраел ционистичка организација организирана од солунското еврејство Tisha Beav деветтиот ден од еврејскиот месец Ав, ден на пост и сеќавање на уништувањето на Првиот и на Вториот храм Torah корпус на Мојсеевите закони дадени во Петокнижието, првите пет книги на Библијата и во поширока смисла Библијата како целина
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Забрането е да се изговорат името на Бога од четирите букви ЈХВХ.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Shamash прислужник во синагога Shekina присуството на Бога меѓу неговите луѓе на хебрејски јазик הניכש Shofar бравски рог во кој се дувало во синагогите на празникот Рош Хашана, еврејската Нова година како и на Јом Кипур, Денот на искупувањето Shtetel мало еврејско место во централна Европа пред холокаустот, на јидиш
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Shtraimel шубара, капа од кожув што ја носеле Ашкеназите, на јидиш Sinti малцинска етничка група слична на Ромите, прогонувани и уништувани од нацистите Sukkah колипки од прачки во кои се живеело и обедувало во текот на седумте дена на празникот Сукот Sukkot Празник на колибите, чествување на излегувањето од Египет и библиското четириесетгодишно патување на ослободеното еврејство предводено од Мојсие до Ветената земја Талмуд збирка на записи од доменот на еврејското граѓанско и религиозно право
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Елеазар бен Цви пред очите ги гледа ликовите на првите владетели што во новата земја ги обединија еврејските племиња и на свештениците на единствениот бог што водеа битка со првосвештениците на паганските култови на богот Баал и на божицата Астарте, ги гледа нивните жртвеници и необични ритуали во кои на овие божества им жртвуваат крвни жртви, обезбедувајќи, по сите колебања и пресврти, доминација на единствениот, на Мојсеевиот бог и на неговите свештеници, на рабините од древните времиња благословени оттогаш, па сѐ до денес, сѐ до него.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Гледа дека во него е згаснат секој пламен, па не се ни обидува да го пали оној тектонскиот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Еден ден кога нужно ќе заминете од островов, ќе Ви биде жал што не сте се дружеле со луѓево.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Shabbat Шабат, ден посветен за молитва во кој не смее да се работи никаква физичка работа со оглед дека во Библијата Господ го означил како ден на одмор Shadhan шадхан, проводаџија во еврејска средина на хебрејски јазик
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Yahweh, Yehova или JHWH четирите страшни букви на еврејскиот алфабет познатиот Третраграматон, הוהי , еден од називите за означување на Бога.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Фала му на бога, во последно време работата му го ангажира и слободното време, така што главоболките не се јавуваат како порано.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Фала му на Бога - знае често да каже Миртл додека во њујоршките квечерини пијат чај самите или со пријателите - во нашите животи не нѐ растревожија потресни настани”.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
АНЃЕЛЕ Како си чичко Димитрија? ДИМИТРИЈА Сполај му на Бога.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
АНЃЕЛЕ ГО ГЛЕДА. ГО ИСПИВА ПИВОТО. ОДИ КОН НЕГО.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Оди и живеј со дамки на челото, со проклетството на бога и народот!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Е, сполај му на бога, син ми некако се откачи од оваа работа.
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Јас, Кабида, се капам во света река, се молам во свети храмови, се враќам од ходочастие и тргнувам на друго, како пиле штрпкам изгорени стракчиња по камењарите и наместо да се пресоздадам во сенка на боговите.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Обмолчен е Домот на боговите. Под кулите на тврдината Саксауман во Куско кога молчат, сите молчат на кечуа, главниот јазик на царството на Инките и молкот на сите им е облечен во промена од слезова боја.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Фала му на Бога што ме донесе на ова место и што им стави крај на моите маки.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Но кога ги погледнав колегите у моето опкружување од парламентот си поставив прашање дали е ова масло на Бог или па Ѓаолот ме донел тука.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Господе, немате баш секој ден шанса да им телефонирате на боговите.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Црвеното - белото - црното како основна компонента во составот на светот (?): Во културата на Тера Амата (ок. 23.000 год п.н.е.) е забележана истата тријада со потврдена сакралност во таа култура и карактеристична (не само на визуелен план, од аспект на впечатливоста на боите во оваа комбинација) сосем можно, за homo sapiens воопшто, што делумно се потврдува со сликарството на горниот палеолит; освен тоа: некои римски обреди, во кои на боговите од трите видови им се жртвуваат животни со црвена, бела и црна боја на крзното; некои хетитски ритуали за повикување на духови (духовите се појавуваат од црвениот, белиот и синиот пат). куса забелешка: модро - сино - плаво: Словенското „модар“ генетски корелира со литовското madaras со значење на „нешто валкано, нечистотија“. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 105
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
МИТРЕ: Нека оди! Јас го пуштив со името на бога.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
МИТРЕ: Ништо, ние ќе си го пуштиме Анѓелета, со името на бога.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Сполај му на бога тебе што те донесе.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
ЈАНКУЛА: Сполај му на бога што си се вратил жив и здрав.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Сполај му на бога тебе што те донесе (Покажува на подароците).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Фала му на Бога, си помислив како семким тоа, кога не дај Боже би се случило, да ми беше важно.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Но по желба на бога може и триумф да грее!
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
На јуриш! Судбината ни е во скутот на бога скриена, иста и сретна!"
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Петти предзнак Размислувам, ова е патешествие со чудни знаци, што бараме тука, зад грбот на сите, зад грбот на Бога.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Но, фала му на бога, сега, кога сме слободни, сето тоа е минато.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И не постојат такви опасности, момите сами си се стопани на срцата, а и навиките и моралните обичаи се изменија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И фала му на Бога, што до овој час се само тие двата...
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Му се молиме на бога што побргу да се случи тоа. Само му се молите на бога, се обиде да ги праша.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И овде во Атеистичкиот музеј во Скадар ни се подготвуваше албанската идеолошка варијанта на музејско - театарската претстава на апсурдот – за борбата и ликвидацијата на Бога, со сите негови слуги на земјата и на небото!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Имаше моменти кога промената на бога, како во Аја Софија и во други храмови на Балканот, верниците ја чувствуваа и во нивните души.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сугестијата беше јасна: Сталин го зазема местото на Бог... * Се доближуваме до албанската гранична зграда.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Според Х.Х., од А.А. би можеле да учат и идеолозите на до вчера братските партии, но тие застранија во ревизионизмот на марксистичката доктрина, му се вратија на Бога и нема спас за нив...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Западниот човек – прифатив – задоволувајќи се само со одречување на постоењето на Бога, останува смирен, исполнет.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
И така, денешната Бамбочада испадна хаос.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Фала му на бога, можеби тоа се должи и на фактот што Филонус (кој ионака, трепкајќи во оваа рубрика, одвај и да постоеше) дефинитивно не постои.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Но, уште од почетокот на тој брак сѐ тргна наопаку; се роди Здењичка, фала му на Бога, и јас целосно ѝ се посветив; Партијата падна од власт, но Земанек доби високо место (стана генерален секретар) и постојано се подготвуваше за ново враќање на власт.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ме повредија. Ќе му се посветам на Бога. Јас сум Јан Лудвик, циркуски уметник.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јас ја имав Здењичка, и сѐ уште ја имам, фала му на Бога, и тоа и ме одржа во живот сите овие години.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Го правеа во чест на мажот и жената, во чест на ѕверот, во чест на Бога.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Го правеа затоа што беа распуштени, дома на слобода, живи и интимни, затоа што повеќе не можеа да чекаат, не можеа да го чекаат одредениот час, точното време или температура, не можеа да ја чекаат иднината, месиите, мир на земјата и правдина за сите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Го правеа заради Бомбата, поради загадувањето на животната средина, поради четирите коњаници на Апокалипсата, затоа што уништувањето може да се случи додека да трепнеш.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Беше со куца нога и троа рогат, но со најголема желба да заличи на Бога.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Луѓето повторно заборавија на Бога, се чини сѐ до новите знаменија на Судниот ден.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
А сега и довека нарачан со Божјо име Захриј, послушен до гроба, безмолвен раб на Бога.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Со добрина гостев, со убост ме нагостија, не улев на Бога, не ме стигна ни улерата, Господ ме чуваше од сотоната, ангели ми шетаа по домата.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Животот во лудило - грешка или промашен влог на природата и на Бог.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сите прозорци од собите во Гнездо гледаа кон паркот во средиштето на болницата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сето ова делува најприродно, како и суптилните, кружни движења на нејзините полнички дланки, кога во наежената кожа ми втрива мирисно масло од темното, осмоаголно шишенце со етикета „Здив на боговите“.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Но, денес кога наидов на текстот на Теди Москов, театарски режисер од бугарска провиниенција „Среќна случајност“, почнав и самиот да подавам интерес за тоа дали сентенцата на Фелини „Случајноста е другото име на Бога“ е она кон кое треба да се приклониме кога зборуваме за настаните во животната стварност.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Дискусиите што ги водеа секогаш започнуваа од размена на фактографски податоци и импресии за книгите што ги прочитале и филмовите што ги гледале, за потоа да прераснат во филозофски расправи за суштинските нешта – животот, смртта, постоењето или непостоењето на Бог, релативноста на љубовта, вродената добрина или злоба на човечката природа, предодреденоста на нештата и што уште не, оти тогаш за себе веруваа дека се новите големи мислители.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Младешки стравови“, си помисли, фаќајќи го повторно перото: „Браќа мои, седејќи тогаш со вас, јас ви кажав дека сум следбеник на учењето на Христа, она што многумина го нарекуваат секта, зашто знам дека така најдобро му служам на Бога, а тој Бог е оној истиот на нашите татковци, та јас сум тука не заради неверување, туку напротив, заради искрената верба во сето она што е запишано во Мојсеевите книги и во книгите на пророците.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тука пишува: „Моли се на бога и тој ќе ти помогне...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Благодари му на бога што не сум ве сетил кога сте ми ги празнеле шаржерите.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
А ти, не барај повеќе и не ′ули на Бога! Најголемото богатство ти се овие двајца ангели што оптрчуваат околу тебе и со својот џагор ја убиваат тишината, - се сеќаваше Јана на тие зборови и беше сигурна дека ќе се израдуваат на нејзиното доаѓање.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Можеа со еден поглед да го опфатат и целиот оној огромен човек пред себе, онака црвенокос, со здравје на бог, што бликаше во секое негово движење, во секое влакно од неговата коса, и наеднаш имаа исподзаборавено на сѐ друго.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога ќе заспијат навечер, таа ќе изброи по четири ноџиња во секој, а на крај своите две отечени и двете на најмалото во креветот во кујна, вкупно 16, и ќе воздивне од радост, па ќе се прекрсти и ќе му се заблагодари на Бога!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Фала му на Бога што ги отворија овие кинескиве шопови, па ламби столни имаш колку сакаш за ич пари да купиш, ама нов фустан и штикли, кошула за овој и, да, чорапи доколенки... не ќе оди во гети, па кога ќе задигне ногавицата на панталоните сите сватови да посакаат на депилација да го носат.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Не знам, дали стасавме на време да му се обратиме на бога, вели поп Танаско, дали го фативме последниот час за молитва, за милост, ама наша света должност е да се молиме и да се молиме. 135
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пред очите на бога да нѐ нападне?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се качуваме ־. ајде, ајде, а некој зад мене гласно си зборува: - Цел живот одев по трагата на бога, вели, а бога никаде не го најдов.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сполај му на бога што си исчекав радост во куќава... Си го удомив детето.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Со себе си): Е, сполај му на бога оти еднаш веќе ве донесе!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Во срцето ѝ биеја камбани.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ништо не му одговори. Сети дека образите ѝ се бледи и студени, па во тешка достага му се молеше на Бога да ја упати, да ѝ каже што е должна да стори.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Значи овде настанува лапсус, грешка на Богот наш семоќен.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
- Да му благодариме на бога, - рече, - то ест, како ми ти се очињата?
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Шарон го информира Буш дека повеќе не се чувствува задолжен да го одржи ветувањето што му го беше дал во март 2001-та дека нема да го гиба животот на Арафат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На ова Шарон иронично и цинично му одговорил: Понекогаш на Бога треба да му се помогне.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Буш му одговорил дека треба да ја остави судбината на Арафат во рацете на Бога.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На Балканот имаше најмногу инвазии, сукцесивни промени на империи, востанија, постојано подвижни граници, промени на Бога, мобилни идентитети.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко се увери дека можеше да се пишува нова историја за османското време само врз основа на автентичните документи која би имала сосем друг поглед врз озлогласените институции посебно во мотивите во промената на Бога, на јаничарството, но и за позитивните облици на соживот меѓу христијанското и муслиманското население во долговечниот период.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Зевсовата Пандора, создадена од иловица со душа на магиски ветришта го отвора ковчегот на Прометеј како жена на бог на негов брат и ги пушта меѓу луѓето злите духови - тегобноста, слабоста, лудилото, страста и порокот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Сал една изорал бразда ламбени шишиња да садиш, а веќе кубе „светли влакна“ од брадата на бога...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
- Сполај му на Бога, не си горска самовила.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
ТРОШЧЕЈКИН: Фала му на бога, зашто ти некако како детиште се однесуваш кон опасноста.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Овој излезе напред со сето достоинство на антички жарец, пред олтарот на боговите и ја прифати веќе запалената борина од еден гаваз.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Твојот Адам без тебе и без Ева лута му остана само крвта за да им пали кандила на боговите може ќе ти пораснат нови раце никојпат не сум се родил заедно да се родиме!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
- Тешко е да се разбере војната, Мајко! - рече еден од браќата. – Сине мој, сполај му на Бога, ти не виде војна. И никогаш, да даде Бог, да не ја видите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Помолча отец Иларион, отпива од виното и продолжи: - Свети Јован Златоуст вели дека душата човечка е дух умен, беспримерна и неописива убавина, самовласна, света, суштина сродна со небеските и бестелесните битија, вечна, бесмртна; слична на бога, зашто го носи ликот на својот Творец. А животните таква душа немаат.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ѝ кажуваше дека од истата болка боледувала и Ксенија Римјанка кога била девојка и Марија Египјанка, но собрале сили, се совладале, се откажале од сѐ и се покалуѓериле, му се посветиле на бога - и станале светици.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Некои од селаните по цел ден клечеа на колена во црквата и му се молеа на бога за спас.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Некои му пристапиле, но смоквата му останала верна на бога.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„Фала му на Бога, мене секогаш ми се сака“, еднаш му рече Летка.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Сликата ти е недофатна божја, сатанска, бесмртна бела, охола ало, лакома суето, Киту твојата јасна росна јарост крвавиот рев вресот на твојата пена - грбна лавовска локна зборот може поверно да те опише од било која икона, лажен идол -развратен знак на китоловците- Милосрдна срж, срцевино, божилаку казни ги поганите: скриј ја вистината ‘рскавицо на покајанието послушај го умот на бога Магу, уживач на морски бездна - утробата на светот Цицалче големо лицето исцели си го од длабочини, Ламјо совршена прскава, мрсна, врела, отровна...
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
АНЃЕЛЕ: Како си, чичко Димитрија? ДИМИТРИЈА: Сполај му на Бога.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
АНЃЕЛЕ: Како си, чичко Димитрија? ДИМИТРИЈА: Сполај му на Бога.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
- Здрави, добри, а? - Сполај му на бога, - рече Србин. Молчеа малку.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
И за вистина, Силјане, клетвата од старецот, што ги колна прадедови ни, ни се исполни и до неколку години сите деца од лошата сипаница изумреа и останале сите како црни кукавици без челад; да му е милост на Бога, зер нејќел да нѐ сотре сите, ами и дошол на старата од стариот на сон за да им каже на дедови ни да појдат кај изворите и во едниот извор да се искапат, та ќе се сторат штркови, и да прелетаат бело море и црно, та да појдат во вашата земја и тамо челад да родат и да ги изгледаат, та пак овде да си дојдат и да се искапат во другиот извор, та да се сторат пак луѓе.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
„Сѐ е в ред.” „Фала му на бога.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Е, фала му на Бога, рече судијата, барем знаете како се викате, и се засмеа, но ваквото однесување воопшто не го навреди татко ти.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тоа веќе се случи, и фала му на Бога што не успеа.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Малиот павиљон е едноставно таму чекајќи го времето кога повторно ќе биде голем.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Филип Кралот се ожени со Клеопатра! На свадбата Атал, вујкото нејзин, се опи ги тераше Македонците да им се молат на боговите за да им родат престолонаследник на Филип и Клеопатра.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Се нишаат така, се клањаат, му се молат на бога.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И кога пак на грчки ѝ го читале писмото за двајцата внуци кои лани останале меѓу карпите на Клефтис во Грамос, дека и тие јуначки отстоиле за славата на Грција, тогаш нејзиното срце не дознало гордост, не почувствувало достоинство, туку се згрчило во непреболот и во навредата затоа што тие, имајќи своја земја, свои корени натопени со крвта на толку други јунаци, во писмата и пишувале оти загинале како Грци за Грција, а неа затоа што не го знае грчкиот јазик и в црква не го разбира попот грчки и не знае на грчки да му се моли на Бога, ја презираа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога некој некому ќе му гибне во крстот и во зборот негов со кој тој на Бога му се моли и мили, тогаш удира камбаната и народот го крева знамето со крстот на помош да си го брани и чува своето и на својот брат.“
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Тате ќе му ја бацеше раката, а дедо ќе му речеше: „Сполај му, синко, на Бога, што ни се врати здрав и жив.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Воопшто немам намера како монасите или калуѓерките да му го жртвувам своето либидо на бога, може да е токму тоа она светото во нас што треба на вистински начин да го продуховиме...
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Што му згрешивме на бога, та така нѐ накажа?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не мисли дека земјата и рајата ги држиш само со својата сабја, туку подобро имај на ум дека земјата е првин сопственост на бога, а потоа од пророкот, и овој само по заповед на Алах ти ја подарил.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И Турциве мораа тоа да го признаат, и фала му на бога, толку се умни, та не се мешаат во нашите црковни работи.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)