на (предл.) - брзина (имн.)

Толе стана пред зора и го побара Бешот и другарите, а овој на брзина му ја кажа новината и му го доведе мелничанецот да слушне лично од него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ќе ве истепаат, зар ќе ви постелат! — му се овргали Толе и на овега, гледајќи во секој селанец плашливец и роб.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се наведе, го распетла на брзина елекот, па кошулата. На голо, најде ќемер опашан.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Потполното побудување на виртуалниот објект се распаѓа на сили што му соодветствуваат на парцијалниот континуум, на брзини што преминуваат низ иситнетиот простор.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Оваа длабока рамнодушност за сѐ што се презема, оваа сѐнесвестица во функционирањето (како во ритамот на самбата) произлегува можеби од краткиот спој помеѓу ритуално- примитивниот свет на бавнотијата, каде циклусот се извршува сам од себе, и модерниот свет на брзината и на забрзувањето.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ме фатија на брзина, ме бутнаа. Немам ништо со ова.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Мајка му ја отвора вратата од собата, го одмерува со еден тежок поглед, а Ване на брзина го крие стрипот под перницата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Набргу им се придружија и сопругите, на брзина ги кренаа празните чанчиња од мезето и потставија две кафеаво црвеникави тави во кои имаше по две големи половини модар патлиџан, исполнети со богата содржина на јадењето имам бајалди (онесвестениот имам), од кои се ширеше миризбата на печениот зарзават, во покрај модрите патлиџани, се гледаа златесто зеленикавите испечени бамји, ситно сечканиот магдонос, зелените позлатени пиперки, растопените црвени патлиџани, прошарени со испеченото мелено телешко месо.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски, гостејќи се повеќе со очите отколку со устата, имаше време прв да се огласи: Ова е голем ден, мили мои, стигнавме на крајот од мисијата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Тие, - на брзина рече Проедросот, - ќе одат со Методија на она една педа нивче што го имам да покопаат малку компири, а јас, штом бидам готов, веднаш ќе им го однесам тескерето.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Не се симна на Сен-Силпис, тоа го знаев уште пред возот да почне да кочи, тука е онаа подготвеност на патниците, особено на жените кои нервозно ги проверуваат пакетите, го затегнуваат капутот или гледаат отстрана кога стануваат за да ги избегнат колената во оној момент кога губитокот на брзината ги врзува и заглупува телата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Бонети започна на брзина да ѝ ласка како е убава, како е градена, какви ѝ се облините, лицето, бојата на косата, сјајот на очите...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Кутрата, сигурно ќе се препоти внатре, олку покриена, не ќе може ни да дише, но што да се прави, тоа беше единственото што на брзина му падна на памет.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Сезаме, отвори се - ѝ вели на аеродромската врата.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Едните, на задното седиште на „сто-кецот“ на случајниот минувач, кому во џебот му шушнала една книжна што успеал да ја сокрие од дома и од децата, на брзина му го земаат умот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Тренинзите и трките се одвиваа на еден рид близу градот, што сите го викавме Зајачки Рид, не затоа што таму имаше зајаци, туку затоа што ноќе таму се состануваа љубовни парови и водеа љубов по автомобили, на брзина.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Посебен е Гули, посебен и особен...“ раскажуваше барменот на бистрото „Корзо“ на Широк Сокак бришејќи чаши, а Тодор Јовановиќ, братот на Томаица, кој помина да се напие едно кафе на брзина пред да замине на пат за Лерин го слушаше.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Еј, здраво Костадине, шо прајш? Јас на кратко поминав едно кафе на брзина да сркнам, бегам за Лерин, во дуќано на татко ни, треба да завршам некои работи...мило ми е, Тодор, Тодор Јовановиќ, а вие сте Петар, синот на Гули чевларот!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Аааа!... (отпотпирајќи ја портата): Полека, што била таа работа што дошло толку на брзина?!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Нѐ разбудија, на брзина ни поделија оружје и на камиони.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„Ако се екологисти, одлично! На брзина и јас нешто да им речам: оваа рак - рана на нашиот град мора свесно и трпеливо да се лекува.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
И ќе го видиш на брзина и од далеку. Како на нерамна вода.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)