на (предл.) - гора (имн.)

Се таи во најбуното на гората, во еден густеж од дренови дрвја и диви рози заплеткани во бршлен.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Можеше непречено да гледа во дворот, преку ѕидовите во полето, на горите и на залезот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тој војвода ѝ порачувал на гората: „Горо ле, горо зелена, постели сенка дебела, приготви вода студена!" И гората го слушаше...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Од ридовите слегуваат стада излеани од звуци. Во нив треперат летните мириси на горите.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Што ќе разбере некој, да речеме, ако му раскажувам за гората, а тој на гората гледа само како на нива, да речеме, во која се раѓаат дрва за огрев и за градење?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Малку повнимателно наслушна, па сред едноличното шумолење на гората, успеа да издвои и придушен ѕвонеж на неколку ѕвончиња.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Како шепотење на трева, како шумолење на гора.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еразмо, оглуве на рикањето на бикот Чако, што доаѓаше од другиот крај на гората.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Трајче ја слушаше птичјата песна, шумолењето на гората и гргорењето на реката.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Од секаде, од сите страни на гората се слушаше: - Оди си, оди си!...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Потоа ги рашири крилата и летна високо, високо. Оттаму со презир гледаше на гората.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Румено. Румено. Румено Како занесена песна во синото море на горите тоне залезот...
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)