на (предл.) - заод (имн.)

1. Сълнце-то ми е на заодъ.
„Мисли за болгарскїй-отъ ѧзикъ“ од Партениј Зографски (1858)
Неочекувано, со чемерна шегобијност но зајакната со калапот на привидната осаменост, го прашала ја сака ли за жена и дали не ќе зажали што не се вратил во своето село.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сонцето е на заод, бело облаче го прекрило.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Сета крв на заодот била собрана на нејзините млади усни за чија целивка и ѓаволот куц можел да се откаже од горештината на пеколот и да се пеплоса до врвот на опашот доколку таа би го зела в прегратки. Се потпирала со дланки на колковите и се нишала на нозе гледајќи го со накривена глава.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)