на (предл.) - интерференција (имн.)

Секако, ова гледиште е условено од прашањата на генезата на руската (и пошироко, на целокупната) сатира како литературен феномен.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во нашиот случај, формулацијата: колку има во неа од руското, толку има и од светското (вечно, неминливо и т. н.) е сосема соодветна за објаснување на интерференциите, што конкретно руската сатира ги претрпува со сатирата воопшто, барем во раниот степен на својот развиток.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Интерференцијата меѓу manira и манија ѝ одговара, значи, на интерференцијата меѓу аристотелизмот и платонизмот.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)