на (предл.) - кралица (имн.)

Тие ѕидини, на кои дедо му живо се сеќаваше, беа битни делови на историската хроника на градот, а со тоа и на островот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тие меѓу себе, тој со себе.  Тука, му раскажуваше дедо му, пристанувале импозантни венецијански галии додека, од петнаесеттиот па до самиот крај на осумнаесеттиот век, јонскиот остров бил под власта на кралицата на Јадранот, на Неапол и на Фиренца, подоцна двапати потпаѓајќи под власта на Французите и на Англичаните, но и на Русите, за чудо, краткорочно и на Турците, за конечно во 1864 да се присоедини кон матицата Грција.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Но, има и конкретни историски причини зошто машката геј-култура постојано ги посрамува сопствените припадници, зошто секоја наредна геј-генерација бескрајно го повторува одрекувањето на претходната геј-генерација од геј-културата, зошто секогаш излегува дека самата геј-култура е – понекогаш според помладите геј-мажи и секогаш според оние што зборуваат во нивно име – исклучиво сопственост на постарите момци, на кралиците, на луѓето што на овој или на оној начин едноставно ја надминале: накратко, на другите, особено на другите чиешто стварно или замислено прифаќање на геј-културата секогаш на крајот ги прави да изгледаат и женствено и архаично.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во согласност со древната поделба на кралици и трејдови е поделбата помеѓу ироничното кампско соучесништво и искреното бучесто позирање, на сестринство и секс, на дружење и еротичност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- И ѝ ја пцујам мајката на кралицата затоа што народното богатство го изналепила на ѕидовите... Ах, ах, ороспијата германска...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Реков на креветот на кралицата... - А дали со кралицата или без неа?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ќе легнува на креветот на кралицата... - Како, како?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Тогаш јас, вашиот старешина, ви ветувам дека секој од вас барем еднаш ќе се избања во кадата на кралицата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Но, кој ја губеше среќата која беше таа со грб свртена карлица на кралица и на метреса, кој рамнодушен не те оставаше не знаев.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)