на (предл.) - манџа (имн.)

И дишењето му мириса на манџата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сликарот преку вкусот на портокалите и мандарините што му ги донесуваше Хасан, го осознаваше изгледот на пазарот, ги слушаше викотниците на пиљарите и градинарите и го мирисаше мирисот на манџите од ахчилниците.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Просторија со низок плафон, преполна со луѓе, со ѕидови потемнети од допирот со безбројни тела; исчукани метални маси и столови, поставени блиску еден до друг, така што луѓето се допираа со лактовите; искривени лажици, накршени подавалници, груби бели чанчиња; сите површини измастени, нечистотија во секоја пукнатина; и еден киселкав, измешан мирис на лош џин, на манџа со метален вкус и на нечисти алишта.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А тука настана проблем... секој ѕидар, тесар, армирач, при преземање на манџичката и пола кило леб треба да го предаде купончето.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Само си зема срцето, вели таа, а алиштата ѝ смрдат на манџа, на помии, на работнички јадења.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Во градот ваш, Да не ми замерите, смрди на зелка, на манџи, на бензин, не знаеш на што, а? - рече дедо Димо.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)