на (предл.) - меѓа (имн.)

На меѓата од нивата, крај грмушка осветлена од сонцето, лежи мајка му крај тукушто роденото дете; баба му Депа држи стомна со вода со која го замила; отстрана стојат неколку аргати со мотики в рака дојдени да ја видат рожбата како пастирите при раѓањето на Исус;
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Откако пред тоа го врза коњот за стеблото и седна на меѓата, Дамче побрза да го услужи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Задоаѓал во полето стручен другар, на меѓите свет се збира да го види...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
А наблизу до детето, погоре, на меѓата, пасеше козата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Одѕвереноста, недоодморени, ги истера од капињето на меѓата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Тој рупка сливи во браздата, а магарето рупка трње на меѓата. Се надгласуваат, со проштение.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Доаѓа Богдан до нивата каде што мајка му го роди и легнува на меѓата под грмушката каде што го пуштил првиот глас и го облева чувство како повторно да се раѓа; ги дише тревките и билките околу себе чувствувајќи ги како мирис на мајчино млеко; гледа во сонцето што се провира низ гранките над него и му блеска в очи како тогаш кога се роди, го слуша пеењето на птиците како да го прославуваат неговото повторно раѓање; слуша крај него кркори браздичка со вода како превртена стомна; слуша во далечина ѕвон на стада овци и добиток, милозвучен што ја разнежува душата; зеленилото му ги исполнува очите со спокојство и милина.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
„Е- е - еј, таму на меѓата се!“ посочи Војче.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)