на (предл.) - молк (имн.)

На Ратка Мајка како мајка: и на јаве и на сон севезден ги распетлува јазлите на судбината - тагата ја обликува во скулптура на молкот а сиот вишок светлина му го испраќа на синот единец во туѓина, да му се најде.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Врз мракот падна уште една ноќ и в тој цвет темен затворено сѐ е под јазикот на молкот немее Сал ти си буден од бдеење болен но песната ја нема и ја нема во несоницата на тие долги дни Ја нема таа месечина јасна под тие клепки седело да свие молчењето да ти го осветли И така кроце часовите венат како што вене виење на волк и липтежот на ветрот како вене
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Оксиморонот држен со цврста поетска рака, се откинува преведувајќи ја песната од брегот на вресокот на брегот на молкот, од вокалот до белинката меѓу зборовите.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Се чини дека топлината ги маќепса сите и во тишината што настана, сал некои, молчејќи, го слушаат виежот на молкот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во младоста силата на молкот и премолкот е помалку присутна отколку силата на зборовите, на криковите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кој го фрли проклетството на молкот?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Немам разбирање за тие, кои сѐ уште не го скршија од усните печатот на молкот и јавно и отворено не признаа и не покажаа со прст на виновникот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Место на зборот да се потпре себе си со себе да се одземе во мене да се запостави, на молк да се осуди од спрегата да се откаже и покрај сѐ.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
И така, јас повеќе морав да трагам по фрагментите на молкот од Мајкиниот живот отколку по зборовите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)