на (предл.) - приквечерина (имн.)

Шлаканицата на приквечерината го помодре лицето на улицата.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Светлосната жица помодруваше, а заедно со ова неуморливо пристапување на приквечерината, гласот на Глигор добиваше нова упорност.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)