на (предл.) - рамено (имн.)

Се спушта сега тој на рамената на врсниците свои во болот непребол дури од него горското цвеќе се разделува Домот во кого згасна помнењето на светот во залезот на виделото.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Се позамисли малку, стана со манлихерата в раце и луто, сиот возбуден викна: — Јас, господа војводи, не се покорувам веќе на вашите наредби и од денеска не идам со вас да ја спасувам мојава глава. Не ја напуштам родната земја дури главава стои на рамената.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Збогум за навек, народни предавници! — плукна пред Бориса и се оддели од нив, цврсто решен да не го остави народот во најтешките страдања.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По треперењето на рамената, Фимка разбра дека плаче.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Грубата ленена кошула што ја носеше му беше подраспарана околу вратот и на рамената, а под неа ѕиркаше подебела поткошула.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Првпат сме виделе македонски генерал со широки еполети на рамената и со црвена чоја на поработ од ногавиците.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Косата ми се слива преку ушите, ми слегува на рамена.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе се качи едниот на рамената од двајцата, ќе го исправат тие до таванот и ќе го крепат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сите тројца сега пак помислија на своите пушки на рамената, само на еден сосема поинаков начин.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Малтерџијата беше едно вредно, здраво момче, косата му беше станата целата златна од сонцето на изминатото лето, имаше бакарни топки мускули на рамената, идеше кон Језекил со својата копанка.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- А ти, што не држиш лева, бре? - му се оџварив.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кој крив, без нога, со една, па и со две патерици стегнати под мишки, потпрени еден врз друг, со преврски на главите, на рамената, со празни пачовици и ракави...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И ноќе, без да нѐ видат помалите, ние доброволците, построени по четворица, облечени во топли војнички униформи, со ранци на рамената, затропавме по асфалтот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И додека си ги бришевме солзите и престанавме да липаме, штом го поминавме тунелот, слушнаме пробивен и писклив женски глас: - Доаѓаат!!!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во таков вртеж од недомислени размисли ја додржуваше Гого главата на рамената, додека ги сложуваше боите де со четката де со шпахлата, отстапувајќи чекор - два наназад за да го одмери она што го намачкал, со едното затворено, а другото примижано око, како да беше на стрелиште, па ќе приседнеше на еден издлабен триножник колку да земе здив и да му се врати на платното, во една борба во која се вживуваше и уживаше, сѐ до неизвесниот исход кога веќе исцрпен не сакаше да знае дали излегол победник или губитник.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Некоја планина ми седнува на раменава, вели Јон, и ми тежи, ме снижува надолу.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас стојам така, одвај ја крепам, ја закрепувам, а таа ми плаче на рамена. Истура солзи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од двете страни на рамената му висат раници, матерки, чевли.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во рацете ништо не држи, на рамена ништо не носи, под мишките ништо нема, џебовите му се празни.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
В тишината балансира зелен водоскок тажно извишен и кроток стои тој Децата ги ронат гнездата на звуците па е така безнадежно сам Ослони се одмори се невина на рамената на ветерот не ведни се крени се за еден поглед мал над оваа премногу нерамна висока разбранета ливада на куќите Тогај накваси го грлото на нивните црвени треви тие ја помнат земјата што те роди
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)