на (предл.) - синија (имн.)

Кога дојде софрата за ставање, Доста стана, го зеде ѓумот и леанот од под ковчег, и, ни пет ни шест, по сиот домаќински ред и адет им тури вода на рацете на машките, ја зеде софрата; а да не поткрева веднаш во ноќвите, ѝ вели на Митра, која тукушто ја извади тавата од оганот: — Дај ми а, сестрице Митро, тавата, отвори го ковчегот и клади леб на синиата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
За ручек се извадува од котелот и до цедилото, одново се истрива со дланките, одново се потпржува со сало, и се изнесува на синија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)