на (предл.) - таван (имн.)

СЛУГАТА: Ќе си најдеш некој скриен на таваните. Ги има и такви! Збогум, Вето!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Не можев да ја пронајдам на таванот...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Гредите од куќата почнаа да пукаат, ќерамидите да паѓаат на таванот, но овој не се потпали наеднаш, бидејќи Јордан беше го засипал со земја за да му држи топло зиме.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Илјада работи има по орманите, расфрлани во одајата горе, на таванот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во слаткарницата уште немаше никого, освен големиот вентилатор на таванот што веќе се вртеше како трокрилен пропелер на школски двокрилец.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ги ставива на таван за да ги најде некое момче. 26 Margina #11-12 [1994] | okno.mk Jacques Derrida okno.mk | Margina #11-12 [1994] 27
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Се осмелувате да кажете, „можеби ќе посакате“ кога сте родени.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не размислувајќи многу, се качи на таванот, превртуваше штици, стари косила, вили, распаднати самари, лопати, искршени грнци. Ја бараше скриената пушка.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ги навлече дебелите чевли, излезе од тремот, скокна и се закачи за ниската греда на таванот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Главен судија за овој крај беше еден стар був, што живееше на таванот од една полуразурната, напуштена куќа.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Таму по богослужбата седнуваа верниците и жените од накитените сапетки раздаваа за душа, за здравје и берикет; ја нема камбанаријата и камбаната виси на подгниена греда; на таванот го нема Пантократорот – Христос кој од горе со раширени раце бдееше и чуваше од лошо; го нема престолот и верниците ги нема...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Мирисите на старо во просториите, миндерите, долапите, резбата на таваните, долапчињата, синиите и другите старински предмети, го натлачија Сликарот со необично чувство, кое не можеше да си го објасни.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Кога седнав ова да го запишам, во трето време, кога и јас ги имам годините на Караѓоз и Ване Мицо, вам лага, мене вистина, повеќе им верувам на сказните и приказните на моите раскажувачи кои веќе не се меѓу живите, зашто си верувам себеси и на ноќите со крцкавиот снег, и на играта на сенките, и на троглавата змија на амбарите, и на пагурчето со ракија, и на трепнежот на газиената ламба на таванот што ми беше свидетел за она што го слушаа моите уши.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
На средината на таванот гореше газиена ламба која ги осветлуваше, со чудна светлина, лицата на возрасните, та тие ми се причинуваа како светци слегнати од иконостасот на црквата Успение на Пресвета Богородица среде Ново Село.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Вдаховено, без запирка зборуваше Арето и го вознемируваше пламенот од газиената ламба висната на таванот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Веднаш почнува да чита:...зад твоето лице постои сешто, зад моето лице е и твоето...треба да имаш доволно шапки...(со левата рака го зема преполнетиот пепелник)...знам дека постојат големи слабости...случувања имаат свој од...(ги истресува догорчињата во ќесето врз компировите лушпи и неуспешните страници од огледот за Калвино)...ги броиш пукнатините на таванот (навистина ги има)...чувствуваш ли како од овие писма се ткае приказна...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Продолжува: „На твојата неразместена постела, ги броиш пукнатините на таванот, зјаеш во никаде.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Имаше неколку кусови широка сланина и едно поголемо парче свинско ребро, нив ги нанижа со еден канап и ги обеси на таванот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
На таванот висеа уште две главици кромид и неколку чешни лук, а на врвката се прозираше уште еден тенок ремен сланина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тие побудуваа особени асоцијации, болни и безбојни, што го ослободуваа од телото и тој се креваше невидлив како флуид, се лулаше на пајажините и го сеќаваше грубото допирање на таванот и рапавата кора на палмата, вклештена во прозорецот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
На таванот виси ланско грозје, дуња и низалка смокви.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Побара вино да те лекува, сега лежи во плевнана и 'рчи. Дојди, ќе си поразговараме.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И се вратив на полумрачната соба и уште пред да се фрлам на сламарникот над кој гредите на таванот со закана се протегаа, влезе Арсо Арнаутче.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Не слушај ги, - рече куќата што воздивнува. – Таванот и подот во мојава одаја се такви.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Таков и бев, зашто не сакав со подбив да му одговорам на таванот.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Како господар на таванот се молкнеше низ него.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Тогаш глупавиот Методија со тешката чизма му згази на вратот и му рече: - Абе оште ше пееш, ше те обесам! - и ни пет ни шест, зеде едно јаже и го фрли на таванот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Инаку постојано тонеше во бунило; му се заплеткуваа некакви полипи околу нозете и го тргаа надолу кон длабоките води во кои тој не можеше да дише; се задушуваше, скокаше, се поткреваше од креветот и дишеше лакомо од воздухот за да се поврати во живот; со погледот шеташе низ болничката соба и се мачеше да се дофати за нешто: за лустерот на таванот, за вентилаторот, за корнизите на прозорците, шишето обесено над него од чија течност му се полнеше телото за да му се врати силата; се мачеше да се дофати за било што само да не втонува надолу, да не им дава на полипите да го тргаат во длабоките води каде што не може да поземе воздух.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Од тој ден Богуле прекина да ја бара Злата и се затвори на таванот и сето време тука го проведуваше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Едниот дел на таванот беше подреден со книги од татко му и предмети што преостанаа од лабораторијата, масиче за читање и пишување, троножно столче, сламена постела за лежење, фенерче обесено на гредата, чоколадни сликичиња на глумци закачени со патенти по гредичињата, големо огледало од подот до покривот, потпрено до еден дирек, кое најмногу и го привлече вниманието на Злата.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
XXVII Еднаш Богуле, кога мајка му беше излезена во полето на работа, ја донесе Злата дома и ја качи на таванот на ѝ покаже што сѐ има на него и каде почесто го проведува времето.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Не мина многу време и Татко се ожени. Но од книгите на таванчето, не се откажа.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Горе, на таванот и од страните има малечки дупченца.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Е па, петелот пак мора да се врати на таван.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Второ: броеше колку пердувки има неговиот петел на таванот.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Откога слегоа долу, во станот, Зоки скришум се искрадува пак на таванот и почнува да го гони петелот надолу по скалите.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
И петелот го чуваме на таван.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Кога ќе влезат тие на таванот, петелот секогаш стои мирно во еден агол, не се ни трга, ни бега, само така стои и понекогаш гледа во Зоки со своите љубопитни очи.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Бидејќи пред неа и зад неа нема двор, неговите родители чуваат еден петел на таванот.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Таму ги остави во едно одајче, прибрано, варосано пресно, со гола сијалица на таванот, со ламаринено ќумбенце на средината и со една широка пенџера која гледаше на кај бавчите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Го криеме оружјето по црквите, по камбанариите, во амбарите, на таваните, во мутлите од черените.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На таванот, по ѕидовите, на подот, олкави пешници. Изнесени да се зорат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега фрли ја на полица, на таван, вели, кај сакаш сега фрли ја, нека ти ја јадат глувци, вели, нека ти ја дупат молци, нека ти фаќа пајажина!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, само што ми отишле очите на таванот, ќе се јави гласот од шпиончето: — В кроват нелзја лежат25.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во аглите на таванот имаше пајажина.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)