на (предл.) - училиште (имн.)

Вака Мила беше меѓу првите на листата за ликвидација зашто учителот на многумина им бодеше очи, со козлето на прагот на училиштето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во дворот на училиштето ја немаше вечната врева, не можеше да ја има поради големиот снег.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во денот на големиот снег, одвај одевме сами на училиште.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога дојде забраната да се чуваат козите, а уште не стана извршна, ние ги водевме козите насекаде, дури и на училиште.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Врати се, мора да го разбудиме на време нашето осумнаесетгодишно детенце кое повторно се успа и задоцни на училиште!
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Пред некоја недела бев во кино кога ми пријде едно дете и ми кажа: „Ќе сакате да се потпишете на маичкава, господине?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Секула веќе три дена го држат затворен во визбите на училиштето.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Четворицата молчешкум потврдно нишнавме со главите.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„За ова - никому збор! Нели сме мажи?“ рече Љупчо.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Им пречеше дека трчаат низ тревниците, расфрлале ѓубре, ноќе лаеле и на еден куќен совет решиле да ги ликвидираат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Најмногу настојувал татко ѝ на Весна: таа божем толку се плашела од Џеки и Белчо, па морале дедо или баба да ја водат на училиште и да ја враќаат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
За нас радост - за возрасните голема грижа.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Утре на училиште“, ми рече Влатко и се разделивме пред нашата зграда.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Утредента Љупчо не дојде на училиште. Со Влатко, Ташко и Дејко не се запрашавме за него.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Биле создавани неделни училишта, вечерни курсеви за возрасни, народни читалишта во Прилеп, Велес, Штип, Скопје, а во 1868 во Штип било отворено и првото педагошко училиште во Македонија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Се отвориле друштва Св. Сава, продолжило отворањето на училишта, се зголемила дипломатската активност, се отвориле српски конзулати во Солун, Скопје (1887) и Битола (1888).
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во почетокот на XX век во Македонија имало 217 српски училишта со вкупно 9.179 ученици.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Нивните напори вродиле со плод и во втората половина на XIX век значително нараснал бројот на училиштата.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
По шумарот веќе му јавија да слезе в село и да појде на училиште во блиското гратче.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Иако во градот често трчаше со другарите по топката, возеше велосипед по улиците на населбата, вежбаше на справи во фискултурната сала на училиштето, не можеше да стане ни збор за некаква споредба меѓу издржливоста негова и на Бојана.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Со воведувањето на оваа обврска на директорот на училиштето, сериозно се нарушува правото на штрајк на вработените во основното и средното образование, бидејќи тоа ги одвраќа вработените да го искористат своето право на штрајк поради страв дека ќе го изгубат работното место, а исто така преку оваа одредба сериозно се доведува во прашање ефективноста на штрајкот како мерка која им стои на располагање на вработените за заштита на своите права.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Во пролетта во 1870-та Максим Акиноски и Костадин Дамчески правеа список кој од сојовите колку ќе даде пари за ѕидање на општината и на училиштето, а Никола Анѓелов Јанчески даде рамно 100 лири, по педесет за општината и за училиштето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сето тоа Лазор го гледа од под веѓи и зашто отпорано знае што има нацртано на внатрешната страна на тутурката, планот на Потковицата, си дума и се надева дека можеби не се собраа за да го ругаат него, дека можеби и овој пат ќе разговараат за тоа за кое од смртта на татко му на Максима наваму секоја година ова време разговараат - за барањето одобрение за ѕидање црква, а годинава за барање одобрени за ѕидање и на општина и на училиште.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Максим им заповеда да ги затворат дуќаните и заедно со сиот потребен алат таму да отидат, на ѕидањето на општината и на училиштето, за да им бидат од припомош на мајсторите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Уште не беше довршено ѕидањето на општината и на училиштето, а во Потковицата се расчу дека Максим се раскарал со некои прилепски и битолски првенци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Белата плетенка над горниот џеб ја исече за да не личи на војничка.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„За да те стопли“, ми рече испраќајќи ме на училиште.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ДАСКАЛОВ
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа утро, кога првпат разговаравме за трагите што никогаш не можеш да ги забележиш овде, под Сина Скала, надвор врнеше дожд, јас не отидов на училиште, а денот беше сосема беззначаен бидејќи сиот беше собран во една парталава сива облека; потсетуваше на изнемоштен изѕемнат бедник; стоеше под стреата и тоа пред самиот прозорец.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Еден ден Димче тргна на училиште со одврзани чевли.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Во една ветровита, дождлива есенска вечер, тагата за одминатото лето ме наведе да пробуричкам по полицата, каде што пред започнувањето на училиштето ја бев затурил мојата мила, дрвена шупелка.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- А за ова време не одеше на училиште? - Не, гордо одговорив.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Потоа решително ми предложи: - Слушај, не оди на училиште.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Упорно ме одбиваше да излеземе; велеше дека не излегува со машки, дека не ја интересираат, дека има многу обврски во секциите на училиштето, дека сака да направи нешто од себе, дека има за учење.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Знаете ли дека сте се поиграле со угледот на училиштето?“, рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во меѓувреме, Фискултурецот доби унапредување од Партијата: го унапредија во директор на училиштето, а стариот замина во пензија.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Ве молам, кога ќе се врати Луција на училиште, внимавајте малку на неа; знаете, таа е во еден вид депресија; мислам дека тешко се снаоѓа; некој од класот ја навредил со некое ливче-шеталче по класот и напишал нешто недостојно за неа; замислете, има луѓе кои и тоа го прават, па за жените пишуваат гадости; не се сите како Вас па да им испраќаат рози во песни“;
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Приредбата се изведе со голем успех. Најпрвин говореше директорот, за големите успеси на училиштето откако тој стапил на таа функција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Најпрвин беше замислила еден сосема класичен и глупав почеток: директорот на училиштето да им се обрати на учениците и родителите со свој говор (сите знаевме дека тоа е неверојатна глупост, оти Фисот не знаеше да срочи повеќе од два збора на хартија, и тоа под услов да бидат напишани во два различни реда; тој имаше страст за решавање крстозбори и анаграми и сите имавме впечаток дека допрва ги учи зборовите како средство за изразување).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Погледна во мене, вдиша од чадот, и праша: „Дали е вистина дека, откако си се опил, си се обидел да ја силуваш ученичката Луција П., на кејот на Вардар, во Велес, истиот ден кога беше изведена екскурзијата на училиштето во Стоби?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Па ве молам, ако можете, вратете ѝ ја малку самодовербата кога ќе се врати на училиште; напишете ѝ уште некоја ваква песна.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Утредента (беше понеделник), на училиште, со Земанек решивме да одиграме мала игра.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
По месец дена Луција се врати на училиште: беше ослабена, бледа, со модри траги под очите.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Откако излегов од циркусот, сфатив дека светот на Луција, на Партијата, на училиштето, на семејството, на нацијата, на државата е обичен провинциски неуреден двор; светот без циркусот изгледаше беден, смешен, нецелосен; произведуваше дробни грижи со кои ги плашеше бедните мушички заробени во неговата мрежа; тие мушички мислеа дека светот достига до оградите на тој мал двор, а не гледаа дека зад него има уште, и уште, и уште; во циркусот, по само неколку волшебни часови престој, сфатив дека светот е огромен.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Станав предоцна и задоцнив на училиште; влегов во класот без да чукнам на вратата; беше понеделник и имавме класен час кај Фискултурецот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Исто така беа љубопитни кога нѐ гледаа заедно да доаѓаме на училиште.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Оди си спокојно на училиште. Ќе ја испратам јас како што ѝ доликува.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Пак молчење. Сакав да станам, да речам дека сѐ јас ќе работам, дека не треба и тетка Рајна да доаѓа ако не може, дека јас нема на училиште да одам ако затреба, само не, само тоа не... се тресев во постелата.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Во сите тие денови на училиште постојано избегнував да излегувам на одморите, за да не се сретнам со Вера.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Започнаа големи подготовки за празникот на училиштето, што наближуваше.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- Како помина на училиште, - ме праша тој по обичајот.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Кога утредента отидов на училиште, се обидував пред Марина да не се издадам дека знам за нејзината тажна тајна.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Во моментот таа мисла ми се поврза со тетка Рајна и со жената, која беше дојдена со неа пред јас да заминам на училиште.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
На училиште ми беше тешко да внимавам на тоа што предаваа и испитуваа.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Приредувавме вечери за еден потесен круг пријатели.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Деновите ги минував чистејќи ја и преуредувајќи ја куќата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мојот маж реши да најде работа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дадов отказ, се преселивме во поголема куќа, децата тргнаа на училиште.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Со тоа Србите ги лажеа не само европското јавно мислење и Македонците, туку и самите себеси: тие фатија да ја пропагираат истата идеја и сред Србите со помошта на училишта и книги.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
„Имаш некој динар, педер?“ беше прашањето по кое знаеше дека таа вечер излегува со девојката, а кога ќе го прашаше: „Кога си утре на училиште? “, знаеше дека брат му сака да ја донесе дома и да бидат сами, за да водат љубов наутро во собата која ја делеа двајцата, додека тој е на училиште, а неговите се на работа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Колку само сѐ е банално, рече неговиот пријател, колку се излитени улиците по кои секој ден одат на училиште, колку се здодевни нивните животи стегнати во вечно повторливото секојдневие на провинцијата во која сме заробени со своето раѓање.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
- Де, де, Радо! Па ти како да си во куќен притвор, а одењето на училиште ти доаѓа како шетање на затвореник во кругот на затворот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Бидејќи беше на училиште, Томо во присуство на брат му Јордан, беше однесен во Скопје.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Зимата дуќанчето им работеше како саат и беа задоволни кога имаа што да им испратат на Мара и на Јовко, кој таа зима веќе беше почнат да оди на училиште.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ако го прават в сабота, мора да одиш на училиште.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Тоа го направи и еден набожен бугарски војник од дворот на училиштето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Вчера се присетив и на една песна која ја пеев во хор на училиште.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сликан е на истата оваа клупа на која тој сега седи, на денот кога заодел на училиште; на рамото држи шарено торбиче со книги; на капата му се гледа римски број I; облечен е во волнени бечви и антеривче.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Нејзините надежи и делумно ќе се исполнат, кога Татко, сплеткан во витлите на Големата војна, најверојатно жртва на хасмата*во родниот Подградец, работејќи во еден период како преведувач по француски јазик и инспектор на училиштата на албански јазик (според записи на легендарниот поетот од Подградец Ласгуш Порадеци), под управа на француската администрација, по наговор на командантот на француската окупациона зона Едуард Огист Иполит Мортје ќе се најде, по тајни патишта, во цветот на младоста, во Истанбул за да учи за кадија, крај својот вујко Али Фетхи-беј, во времето на најжестоките борби за создавање на нова Турција, по целосниот распад на Османската империја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Секој обид за чистење на јазикот од семиотичките траги на Другиот во јазичната супстанција, води кон крвопролевање: Во еден од заклучоците на Татко и Камилски, беше забележано дека во историјата на народите, на балканските посебно, според кои и настана поимот на балканизацијата, по етничките чистења на народите, обично следеле и чистења на јазиците од туѓите заемки, а понекогаш редоследот бил и обратен...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се укажува и на балканското национал- лингвистичко слепило, кое не гледа дека: Балканците, поттикнати од пропагандата на новата Држава, го учат само нивниот национален јазик на училиште, но го игнорираат јазикот на малцинството крај нив и соседните народи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
„Од каде знаеш?“ „Па и јас одев на училиште, миличок.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Јас во Б. разговарав и со служителот на училиштето, еден рус, спечен човек.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Тој и на Симона му дал прилика да учи, но овој последната година го запустил учењето, бегал во Долнец, вљубен во едно девојче, ќерка на служителот на училиштето, која подоцна заминала за друг.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Во близината на едно мало село беше лоцирано училиштето Деерфиелд со сите пропратни објекти, куќите каде што живееја учениците, куќите на професорите, спортските објекти, многу зеленило и дрвја, а во близината на училиштето течеше река.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Доста жива вземи пропадна од срамови што си го пушти чупето само на училиште, ама веќе се стори.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Доста Макрева, Јова Батанџиева, Велтиса Мидова Велика Калешкова, Митра Ѓорѓиова и ред други мајки, еснафки на Рожденката, чии деца за првпат или уште од лани одат на училиште, кои стоеја одвоено од машките веднаш по говорот од даскалот почнаа да го коментарисуват случајот со Нешка Рожденкина.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На сите нејзини воздишки и каења ѝ даваше кураж и ѝ ветуваше дека и таа нејзина мала Неда ќе ја пушти на училиште.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Го држеше дома повеќе и поради неговото слабо здравје, не го пушташе на училиште иако веќе беше ја фатил осмата година.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Од прагот на училиштето та дури до излегување не креваше очи да погледа ни лево ни десно.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Арно ама, времето си вршеше и попот реши да го прати Крстета на училиште.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се сеќавам дека таа дилема ме мачеше уште како мал, кога на училиште се делевме на оние што не читаат и оние што читаат „Алан Форд“.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Додека прислужникот на училиштето влегуваше и излегуваше да донесе кафе и ракија за честење, Комисијата ја објасни целта на своето доаѓање; кажа дека треба да изврши проверка на местата од овој пограничен реон: да се одбележат синорите, да се изврши маркирање на теренот срамнувајќи го со картата во која е уцртана границата, односно да се изврши разграничувањето меѓу двете држави.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„А одиш ли ти на училиште?“ ја праша Едо мутулавата. „Не“, рече мутулавата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Епа, ќе јадат добро, и ќе спијат, а во понеделник на училиште.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Мило ми е што сакаш повторно да се вратиш на училиште“, рече докторот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
По неколку денови Весна стана од постела, оздраве. Започна да оди и на училиште.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Да, навистина, ако не личи на некоја од мајките кои денеска беа во дворот на училиштето, тогаш сигурно има еден добар дел од душевноста на учителката од Долнени, си помислува Пелагија.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Пела со восхит зборуваше за учителката, за неа таа била друга Богородица, сите дечиња за неа биле деца мои, исто како што ги нарекуваат нивните мајки, ја слуша и открива дека гласчето ѝ е милозвучно, лицето насмеано и мило, а тој само понекогаш ќе речеше дека не знае каква е неговата учителка, дека за тоа и тоа тие досега не зборувале, или дека нему подобро му е крај големата река отколку да оди на училиште.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Освен тоа, мајката Перса пред некој ден донесе единичен железен кревет со миндерче само за Пела, рече Не е ред оваа голема мома која ќе заоди на училиште да спие со мајка си! и беше заклучено со денот на заодувањето на училиште таа да спие во своето креветче од месингани цевчиња што светеа како злато.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Најпосле тоа задоволство си го приредија за да има на што да се потсетуваат кога ќе зборуваат за заодувањето на Пела на училиште!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Дали поради заминувањето на Пела на училиште или поради поставеното барање поинаку да се облекува, таа речиси цела ноќ водеше разговор самата со себе.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
______ 7 Пелагија не ќе се ни сетеше дека наближува Голема Богородица ако мајка Перса не споменеше патем додека пиеја кафенапред во дворчето околу малечкото масиче, додека Пела клечеше пред Мурџо малку потаму на патеката и го караше што не оди да си прошета, таа е веќе голема, ете уште неколку дена и ќе оди на училиште и тој таму не ќе смее да биде со неа оти кучиња, мачиња и други животинки не пуштале да седат со децата, навикни се да бидеш малку са, му велеше и нејзиното гласче одвај стигнуваше до ушите на Пелагија за да ги покријат зборовите на мајка Перса која кажува дека по четири дена ќе биде Голема Богородица.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Биди благословена Пелагијо што дочека твојата Пеличка да заоди на училиште!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Пелагија малку по малку навлегуваше во светот на Дончо, во неговата подготвеност за на училиште и веднаш заклучи дека и тоа е умно колку и нејзината Пеличка, ама она што го знаеше самиот го откривал талкајќи низ стопанството, а изгледа мајка му ни малку не се интересирала да дотура во тоа.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Сигурно пак смрдам, си помисли. Додека сум одела на училиште сум се испотила, дезодорансот изветреал и јас пак лошо мирисам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога Андреа забележа дека Ема ја гледа, се сврте накај неа и ѝ се насмевна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Приплакуваат и колнат; фрлаат со камења на училиштето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дедо и внук - Владимир и Влатко срдечно се прегрнаа. „Не си на училиште?“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Влатко касна од колпитето , испи чај и стана да се приготви за на училиште.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Кога ќе му дојдат другари - ќе има другари и другарки како во Кочани - ќе можат да седнат дури и на подот - баба му даде сосем нова черга... ќе има другари и другарки... ќе има... ех, Јана... срипа, ја отвори последната фиока и оттаму го зеде албумот... милата Јана... ја засака како сестричка, пред да се роди Мими... еве ги заедно во забавиште, на приредбите во кои учевствуваа, еве ја и последната - збогум забавиште мило - заминуваме на училиште!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Ви дошле на училиште?“ „Не, не на училиште.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ниту на училиште, ниту навечер кога се собираа пред влезот, малку да се растрчат - а воздухот беше стежнат - метеоролозите навестуваа и во септември високи температури. ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Задутре е први септември, тргнуваш на училиште.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Сонував како се кријам да не одам на училиште и тамам да се пикнам во меѓата под манастирот кога, како од земја да никна Петре Даскалот.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
А Димче помисли: „Да ти се врзе јазикот!“ - и појде на училиште со одврзани чевли.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Еден ден Димче тргна на училиште со одврзани чевли.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)