на (предл.) - целина (имн.)

Тој со занес зборува за топлите дланки на Ана, (топли како најслатко печено), за непостојаните форми на тестото во нејзините прсти; за нејзината насмевка и одразот на насмевкава врз надворешниот изглед на пицата; за состојките додадени на тестото што наеднаш ги губат посебностите во корист на целината.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И токму таму и тогаш, поради фрагментарноста на зафатот, поради недовршеноста, недореченоста и свеста за отсуството на целината, поради тоа сознание, бездруго, се повлече раката, запре толку саканиот ракопис.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Во секој случај општите интереси можат да се поддржуваат со заемно согласување меѓу членовите на Целината.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Не ли е играта исполнување на ритуалот што тежнее кон конечното воспоставување на целината? 68
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Интересите на целината треба да се еднакво скапи за сите членови што ја составуваат: од неа треба да имаат сите еднакви згоди и во нејзина полза сите треба да прават еднакви жртви.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Минатото, иднината, тоа се безвредни измислици; израз на наклонетоста на човекот кон броење, кон раслојувања, кон расчленување на целината.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)