по (предл.) - стрмнина (имн.)

- Би морале да успеат, разбираш! - А ние мораме ли? - Јас морам, а ти чекај ме долу! - рече Бојан и зачекори по стрмнината.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Пред влезот во селото, лево од патот забележавме парче штица закована на дабово стебло и натпис: “Σπηλια Ζαχιαριαδης”.5 До пештерата пругоре по стрмнината води тесна патека и пред влезот во широкото плато распослано под сенките на нискостеблестите дабови, свртува лево.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И стискајќи ја под мишка топлата погача, почна да се качува по стрмнината.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Кога главнината на четата фати позиции, девојките сѐ уште се искачуваа по стрмнината.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
По ридот удолу по стрмнини по долои по воденици штурецот да ни се чуди.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Колоната виулесто, здишана се искачува по стрмнината.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
ЛУКОВ: (Упаѓа за да го спречи лизгањето на разговорот по стрмнината која не му е пријатна.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Се погледнаа. - Дојдовме, - рече Шишман. - Можеби и дојдовме, - рече Србин. Продолжија по стрмнината правудолу.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ниеднаш не го испушти од погледот она клопче, што се лизгаше и ги добиваше сите свои четири нозе и својата умрцната главичка во приближувањето, и тежината, што го влечеше надолу по стрмнината.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)