со (предл.) - крајче (имн.)

- Но сетувајќи дека постарата сестра ја стрелнува само со крајче од окото, придава: - Си можела сепак, Мими, да му донесеш некоја играчка, барем од две илјади динари.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Фимка го спушти на земја ранетиот, седна до него и со крајче од црната шамија полека, со одмерени движења, како аргатка на жетва, ја брише потта од лицето и челото.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Нешто крцкаше, во мусандрата на ѕидот се протегаше добродушен домашен призрак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со крајче на врелото око почувствував дека вратата се отвора.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Спие ли таа или со крајчињата на очите знае што се случува?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Со крајчето на свеста знае дека Чана нема да ја препушти на милост и немилост на зимата што наидува, знае дека неа и нејзината Митра на иста страна од паланѕата ги има ставено, со иста замислена тежина иако самата смета повеќе од три Митри заедно со внучињата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Маци стоеше на долапчето во собата, се облизнуваше и ме гледаше.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Со крајчето на окото видов нешто жолто-бело како во дијагонала испреплеткано прострелува низ собата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кала седна на столот каде што седеше докторот и почна да го жулка Илка по лицето и челото, да му турива со лајче вода во устата, да му ја поткрева перницата зад грбот за да му го олесни дишењето, но тој само ја погледна кревајќи ги очните поклопки со напор и при тоа како да се поднасмевна со крајчињата на устата, и таа насмевка му остана на лицето, згрчена, недовршена.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)