со (предл.) - празнина (имн.)

Се сетил: последно што видел била дамка пресна крв врз белата превивка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
По извесно време, почувствував дека се вратив во своето тело, но со празнина во делот кај што ми беше срцето, и со страотна болка во таа празнина.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Исто како и текстовите во однос на вистинскиот живот, приказните коишто ги живеат индивидуите се полни со празнини и недоследности кои постојано се натрупуваат.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Но, и покрај фактот дека овие приказни внесуваат одредена детерминираност во животот, тие ретко успешно излегуваат на крај со сите непредвидени околности кои искрснуваат во “животот како таков”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Времето помага само да научиме да излеземе накрај со болката. Со загубата. Со празнината.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
И немо залипал со празнината на усвитената утроба.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)