со (предл.) - прстен (имн.)

Многу повеќе отколку тогаш. Разбираш? Доцна беше. Како со прстенот – ѝ спомнав.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мажите, помладите, со паларии, вратоврски, бели кошули, бели панталони, со прстења и блескави часовници на рацете, жените со разнобојни фустани, со високи штикли, најмодерни фризури, како да се собрани од некој најмодерен градски булевар и доведени тука да бидат статисти во нечија режија, во нечиј филм.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Имињата се окружени со прстен, или картуш, чијашто цел Амен-ем-хет I (владеел од 1991 до 1962 пред н.е.) била носителот на името да го заштити од зло.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
- Разбирам – рече помирливо мајка ми – да знаеш само колку добро те разбирам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)