Кога некој ќе умреше во Гнездо, веста се ширеше од едниот до другиот крај на болницата, и секој ја пренесуваше со својот вообичаен глас – мумлајќи или јасно изговарајќи, тивко или врескајќи, брзо како да се обидува да ја престигне мислата или бавно како да сака да ги пушти сите мисли да се развеат.  .
               
             
           
            
            
              „Сестрата на Сигмунд Фројд“
               од Гоце Смилевски 
              (2010)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Кога седнаа, додека тој гостите ги послужуваше со супа, сепак, божем попатно, рече:  „Намерно едната чинија ни е различна. За да ја разбиеме еднообразноста“.
               
             
           
            
            
              „Човекот во сина облека“
               од Мето Јовановски 
              (2011)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Во трпезаријата, за време на ручекот, главата на Регина се спушти покрај чинијата со супа, како да заспива.“ .
               
             
           
            
            
              „Сестрата на Сигмунд Фројд“
               од Гоце Смилевски 
              (2010)