со (предл.) - чудо (имн.)

Тоа чувство на таа возбуда и восхит со чудото на дотогаш непознатиот јазик на поезијата, со мелодијата негова, со понорноста на тажачка, во моите идни читања сѐ повеќе ми ги доближуваа по јазик и сензибилитет елегичната инкантација и возвишениот Рацинов лирски занес.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Средба со чудото. Скапоцена надеж на играта.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)