со (предл.) - шербет (имн.)

Не му веруваа и сепак му завидуваа: никој од нив не видел бела вдовица, никој не се облажувал со шербети во долги чаши од син биљур.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Вдовицата го поела со шербети и со слатки вина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш Илчо Просинек бил малку поголем од мене и можел да изеде за вечера недопечен брав.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пепел и плева грабаше од водоскоците жито што во гумната на Имотот и чифлизите еден за друг прскаа право пругоре (раетините го вееја житото а спахиите, во сенките на дрвјата и во сенките на новите копи што со секој изминат час нараснуваа и нараснуваа, се сладеа со шербет, студена вода и татли кафе) и ги развеваше на сите страни, па воздухот во Потковицата беше исполнета со пепел и плева, со мирис на младо жито и тишина.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)