Сега беше најголемата грижа како да се нахранат, да се школуваат, да се изведат на пат петте деца, во годините на сиромаштија, далеку од блиските, со одземен имот и со загубена надеж за враќање.
               
             
           
            
            
              „Ервехе“
               од Луан Старова 
              (2006)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Не е важно која беше процедурата    на нашето враќање и враќањето на нашата кола (љубезниот британски моторциклист до    автопатот; уште пољубезното арапско семејство кое излегло да се повози последниот ден    од рамазанот, до Тангер со еден пар средовечни јенки туристи; следниот ден, љубезниот    возач од агенцијата за изнајмување коли кој доби добра напојница и, се разбира, имаше    дупликат од клучевите; сигурниот чувар на плажата, кој со болно достоинство му објасни    на возачот дека мојата напојница од осум дирхеми не е соодветна на тоа што тој „цела    ноќ” го чувал нашето сега веќе отклучано комби, но дека уште два дирхеми ќе ја суредат    работата); поентата на оваа анегдота со загубениот клуч, на која во меѓувреме едвај и да    помислив, сѐ додека оваа дигресија со која купувам време не ја врати, е што...
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 34“
              
              (1996)