Изгледа дека референциите кои се однесуваат на Кирхер и на мистиката                   на “тркалото”, здивот и светлината, кои ги среќаваме во Anemic-cinema,                   се од корист за претпоставката (која веќе ја развив) во врска со можното                   исчитување на последната Дишанова игра со зборови, запишана на                   вториот диск.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 8-9“
              
              (1994)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Нивните колебливи од аспект на доверба сведочења, субјективни и под влијание на повеќеструки мотиви поставени во ист ранг со можното, но не докрај дефинирани, од ликовите на Бунар прават загатки.
               
             
           
            
            
              „Бунар“
               од Димитар Башевски 
              (2001)