Мама стоеше,           речиси сосема облечена, но пак со толку малку нешта на градите, а надвор веројатно           е свежо - долга сомотска наметка без поруб сѐ уште припиена за наслонот на столот,           толку изнемоштена, толку свесна за она што би требало да се постигне.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 36“
              
              (1997)