Но, да го заклучам овој прилог за македонскиот случај од крајот на дваесетиот век:                        Посебно македонска црта во борбата меѓу доминантните концепции за национална                        култура, пак е замената на политичкиот аргумент со културниот, и оттаму падот не                        толку во културната и политичка психологија на раниот деветнаесети век, колку во                        неговото наличје.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 22“
              
              (1995)