единствен (прид.) - белег (имн.)

Но тоа што не можеше и што не му беше никому нужно да го види и знае - во неа, во нејзината свест се запечати како единствен белег, како единственото нешто што можеше и требаше да се види и знае за лустерот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тоа било само израз на еден единствен белег на неговата личност, она што оттогаш можело да се вика негова „сексуалност“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Засекогаш останале во источните земји на Европа и како единствен белег дека тие тука биле се урнатите авлии, `рѓосаните катанци обесени на портите, мрачните отвори на прозорците и вдлабнатите покриви.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)