жолт (прид.) - светлина (имн.)

Тука зрачеше старата жолта светлина врз отворените книги.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Таа жолта светлина остана засекогаш во нас, како светлина над книгите, во потрага по излез кога ни беше тешко во животот...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мајка заспиваше често со жолтата светлина на ламбата чија патина се разлеваше низ страниците на Татковите книги, кога сонот ја префрлуваше во нови времиња, во Татковата близина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Пред нив се најде некаква широчинка, нешто како полена, сретсело, низи од долги двокатни куќи од едната и од другата страна и бидејќи токму таму ги поклопи црнината на ноќта, џамовите лснуваа со таинствена жолта светлина.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Пред очите му експлодира жолта светлина.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дното, во облик на водоскок, го облеваше блага, жолта светлина.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Жолта светлина се цедеше од зачадените фенерски стакла, го полнеше мракот со трептежите на светлини и сенки.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Се тркалаше низ еден огромен ходник, цел километар широк, исполнет со величествена жолта светлина, гласно смеејќи се и извикувајќи признанија на сиот глас.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сѐ е темно и позаспано, само излогот на Сотка плиска на земи преку улица жолта светлина.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)