замаглен (прид.) - поглед (имн.)

Стои исправен и онемен; со крвјосани очи замаглен поглед спушта врз огромната црневина и чувствува дека го фаќа замрачување.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Со жедта на посветен безумник барем едно од моите писма да пронајде таков процеп, и на зајдисонце да допре до собата со стар часовник, до човекот кој легнат во фотелјата како во постела од изгниени лисја, со замаглен поглед го ослушнува струењето на тишината, го отворам дневникот со корици уредно навлечени во кожна обвивка.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Во овој свет сум само уште еден проклет смртник.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Со не така бистар ум и замаглен поглед ќе го зграпчам и ова утро како секое претходно залудно поминато и секое наредно што без траг ќе помине, без совест ќе ме одмине.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Гледаше со замаглен поглед во темето на Отец Симеон згрчен во еден ќош и потпрен со брада на своите коленици.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Низ замаглен поглед, Кети го виде внатрешниот поглед на Милановите очи, со ова и со тонот на неговиот глас, неговите мисли комуницираа со неа.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Немаше снага да си ги спушти пердувите и лежеше таму така разбушавена, окото во кое и се отсликуваа мракот и болката доби замаглен поглед.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Издолженото, мазно лице со правилни црти на средовечен маж гледа во нас со малку замаглен поглед.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Никако не можел да го заборави умирањето на момчето со крвава уста додека самиот лежел во заседа и со кубура чие значење во почетокот на битката не го знаел или не сакал да го знае: свеќите на неколку животи, почнувајќи од оној здрав старец со мустаќи, догорувале пред неговиот замаглен поглед.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но Онисифор Проказник, со тага гледајќи го колењето на премаленото и збревтаво животно, заповеда да заземат место на чука од која ќе може да се гледа на сите страни и на која не ќе бидат изненадени со напад. Свенувал.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Понесена од мирисот на шампањското Со замаглен поглед од цигарата Што догоруваше во пепелникот Со лице кон прашливиот под Во сенката на љубовта што гасне Одведи ме...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)